Pałac w Piotrowicach Nyskich

Pałac w Piotrowicach Nyskich

nr rej. 1195/66 z 10.03.1966
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Piotrowice Nyskie
Typ budynku	pałac
Ukończenie budowy	1660
Położenie na mapie gminy Otmuchów Pałac w Piotrowicach Nyskich
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pałac w Piotrowicach Nyskich
Położenie na mapie województwa opolskiego Pałac w Piotrowicach Nyskich
Położenie na mapie powiatu nyskiego Pałac w Piotrowicach Nyskich
50°24′43,7″N 17°09′17,3″E/50,412139 17,154806

Pałac w Piotrowicach Nyskich – zabytkowy pałac, który znajduje się w Piotrowicach Nyskich^[1].

Historia

Pałac w Piotrowicach Nyskich został wybudowany w 1660 r. w stylu barokowym, jednak już w XIV wieku istniała w Piotrowicach obronna siedziba rycerska, należąca do spadkobierców Mikołaja Czelmego. Świadczy o tym dokument z 24 maja 1369 r., zgodnie z którym rycerze Jathink i Piotr zrzekli się wszelkich praw mogących przysługiwać im w odniesieniu do dóbr i siedziby obronnej (Burg) w Piotrowicach. W 1660 r., zapewne na miejscu starszego założenia obronnego i być może z wykorzystaniem jego murów, wzniesiono barokowy pałac dla biskupa Sebastiana Rostock. W 1829 r. pałac ten został częściowo przebudowany w stylu klasycystycznym. Po raz kolejny przebudowano go w XX w., czego wynikiem jest częściowe zatarcie pierwotnych cech stylowych.

Pałac jest obecnie piętrową budowlą na rzucie nieregularnego prostokąta z niewielkim dziedzińcem wewnętrznym. Wewnętrzny dziedziniec jest otoczony krużgankiem arkadowym (górna kondygnacja arkad jest obecnie zamurowana). Z południowego skrzydła pałacu występuje niewielki ryzalit z nadbudowaną wieżą. Naroża budowli są wzmocnione kamiennymi szkarpami. Na elewacji frontowej widnieje odsłonięty fragment dekoracji sgraffitowej z datami 1660 i 1829 r. oraz literami PGB. Na południowo-wschodnim narożu pałacu znajduje się zegar słoneczny.

W północno-zachodnim skrzydle pałacu mieści się kaplica z zabytkowym wyposażeniem, w skład którego wchodzą: barokowy ołtarz z trzeciej ćwierci XVII w. (z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem), barokowy tron biskupi z tego samego okresu, ławy z XVII w., trzy obrazy z XVIII w. oraz barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII w. W zwieńczeniu ołtarza (obecnie oddzielnie zawieszonym) widnieje kartusz herbowy biskupa Sebastiana Rostocka. W balustradzie schodów przed wejściem do kaplicy jest osadzona późnorenesansowa, dwustronnie płaskorzeźbiona płyta marmurowa z pierwszej połowy XVII w., ze sceną Ukrzyżowania i dwoma kartuszami herbowymi. Obok wejścia do kaplicy znajduje się wyryty na ścianie herb biskupów wrocławskich.

Pałac został zbudowany w miejscu odznaczającym się naturalnymi walorami obronnymi: na skraju terasy nad doliną potoku. Po stronie zachodniej, u podnóża terasy, znajduje się niewielki staw. Inny staw, usytuowany na terenie wyżej położonym, ciągnie się wzdłuż dawnych zabudowań folwarcznych, po prawej stronie drogi do Otmuchowa, na południowy zachód od pałacu. Stawy te są pozostałością dawnych fos wokół pałacu.

Po 1945 r. pałac przeznaczony został na mieszkania dla pracowników tutejszego PGR-u. Nieremontowany i zaniedbany, mimo to zachował się w dobrym stanie. Obecnie dwór wraz z przyległym parkiem jest własnością prywatną. W budynku i parku od wiosny 2008 r. prowadzone są prace porządkowe i renowacyjne.

Park, z poł. XIX w., drzewostan parkowy jest mocno zróżnicowany pod względem składu gatunkowego. Wiek najstarszych nasadzeń sięga 110–180 lat, maksymalnie 210 lat.

Przypisy