Państwo unitarne

Państwo unitarne – forma państwa, charakteryzująca się wewnętrzną jednolitością. Wszystkie jednostki administracyjne wchodzące w skład państwa są tak samo zorganizowane i podporządkowane organom centralnym, które określają ich ustrój i właściwość[1].

Państwa unitarne możemy podzielić na państwa scentralizowane i zdecentralizowane[2]:

  • Ustrój scentralizowany charakteryzuje się wyznaczaniem lokalnych urzędników przez rząd centralny, który sprawuje zwierzchnią władzę nad organami regionalnymi.
  • Ustrój zdecentralizowany ma miejsce, gdy organy regionalne są formowane niezależnie od rządu i istnieje dobrze rozwinięty samorząd terytorialny o znacznych kompetencjach, a władza centralna zastrzega sobie prawo do podejmowania tylko najważniejszych decyzji.

Zobacz też

Przypisy

  1. J. Zawora, Działalność gminy w Niemczech i Polsce – uwarunkowania prawne, organizacyjne i finansowe, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu“, 439, 2016, s. 395.
  2. A. Miszczuk, Dystans instytucjonalny jako uwarunkowanie rozwoju regionów przygranicznych, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu“, 348, 2014, s. 233.

Bibliografia

  • S. Flejterski, M. Zioło, Centralizacja i decentralizacja zadań publicznych w świetle wybranych rozwiązań europejskich. Próba oceny, „Studia Regionalne i Lokalne“ ,3 (33), 2008, s. 83, 87.