Pańszczycka Przełączka Pośrednia

Pańszczycka Przełączka Pośrednia
Ilustracja
Widok z Małego Kościelca
Państwo

 Polska

Wysokość

ok. 2130 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Zadnia Pańszczycka Czuba, Skrajna Pańszczycka Czuba

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pańszczycka Przełączka Pośrednia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Pańszczycka Przełączka Pośrednia”
Ziemia49°13′38,0″N 20°02′01,4″E/49,227222 20,033722

Pańszczycka Przełączka Pośrednia (niem. Mittlere Sieczka-Scharte, słow. Prostredná Sieczkova štrbina, węg. Középső-Sieczka-csorba[1]) – położona na wysokości około 2130 m płytko wcięta przełęcz w północnej grani Skrajnego Granatu w polskich Tatrach Wysokich. Grań ta oddziela dolinę Pańszczycę (po wschodniej stronie) od Doliny Czarnej Gąsienicowej (po zachodniej stronie). Przełęcz jest skalista, szeroka i znajduje się na wysokości około 2130 m między Skrajną Pańszczycką Czubą (ok. 2140 m) a Zadnią Pańszczycką Czubą (ok. 2150 m). Z zachodnich stoków przełączki opada wielka depresja, niżej rozgałęziająca się na dwa żlebki uchodzące do wielkiego żlebu kończącego się w piarżysku Kotła Czarnego Stawu Gąsienicowego. W kierunku północno-wschodnim do Pańszczycy opada szeroka depresja, w dole podcięta 40-metrowym progiem[2].

Pierwsze znane przejście turystyczne – granią z Pańszczyckiej Przełęczy, przez wierzchołki Pańszczyckich Czub – Walenty Gadowski i Franciszek Zbyszycki w sierpniu 1903 r.[3]

Przez W.H. Paryskiego Pańszczyckie Czuby były traktowane jako część Skrajnego Granatu, z dalsza bowiem zlewają się z jego masywem[2].

Nie prowadzi przez nią żaden szlak turystyczny, dla taterników jest to rejon dopuszczony do wspinaczki skalnej (ale tylko od strony Doliny Gąsienicowej)[4]. Drogi wspinaczkowe:

  • Zachodnim żlebem (od wielkiego żlebu z Pańszczyckiej Przełączki Wyżniej); 0 stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 15 min,
  • Północno-wschodnią depresja (z ominięciem dolnego progu); II, 1 godz. 15 min,
  • Wprost przez północno-wschodnią depresję; II, na kilkumetrowym odcinku IV, 30 min[2]

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2016-03-20].
  2. ↑ a b c Władysław Cywiński: Granaty. Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 18. Poronin: Wyd. Górskie, 2013. ISBN 978-83-7104-046-7.
  3. ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część II. Zawrat – Żółta Turnia. Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
  4. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN. [dostęp 2019-01-04].
Widok od północnej strony
Północna grań Skrajnego Granatu

Media użyte na tej stronie

Wierch pod Fajki i Skrajny Granat.jpg
Autor: Krzysztof Dudzik (User:ToSter), Licencja: CC BY 3.0
Wierch pod Fajki, Pańszczyckie Czuby i Skrajny Granat
Mountain pass 12x12 e.svg
oriented mountain pass symbol : n ne e se
Granaty 2T15.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z Małego Kościelca
Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.