Pablo Iglesias Turrión
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 października 1978 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, politolog, wykładowca akademicki |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | drugi wicepremier (2020–2021), minister ds. praw socjalnych i Agendy 2030 (2020–2021) |
| Partia | |
 | |
Pablo Manuel Iglesias Turrión (ur. 17 października 1978 w Madrycie[1]) – hiszpański polityk, politolog, wykładowca akademicki i prezenter telewizyjny, w latach 2014–2021 sekretarz generalny partii Podemos, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji, parlamentarzysta krajowy, w latach 2020–2021 drugi wicepremier oraz minister ds. praw socjalnych i Agendy 2030.
Życiorys
Absolwent prawa (2001) i nauk politycznych (2004) na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, na tej samej uczelni w 2008 obronił doktorat. Kształcił się podyplomowo m.in. na Uniwersytecie Karola III w Madrycie. Zawodowo związany z macierzystą uczelnią, gdzie został wykładowcą nauk politycznych[1].
Od młodości związany ze skrajną lewicą, w wieku 14 lat wstąpił do UJCE, młodzieżówki Komunistycznej Partii Hiszpanii. Był również członkiem rady wykonawczej lewicowej fundacji CEPS. Zajął się także działalnością publicystyczną, pisząc w dzienniku „Público” i na portalach internetowych. Od 2003 pracował również w telewizji, w stacjach Tele K i następnie Canal 33 prowadził program polityczny La Tuerka, a w 2013 został prezenterem zbliżonej tematycznie produkcji Fort Apache w HispanTV. W tym samym roku stał się również regularnym komentatorem innych telewizyjnych programów publicystycznych, m.in. El gato al agua, La Sexta Noche, Las mañanas de Cuatro[1].
W 2014 został liderem nowo utworzonej lewicowej partii Podemos i głównym kandydatem tego ugrupowania w wyborach europejskich[1], uzyskując mandat eurodeputowanego VIII kadencji[2]. W listopadzie tego samego roku wybrany na nowo utworzoną funkcję sekretarza generalnego partii[3].
Zrezygnował z zasiadania w PE w październiku 2015. W wyborach krajowych w grudniu tego samego roku został wybrany w skład Kongresu Deputowanych[4], mandat utrzymywał również w 2016[5], kwietniu 2019[6] i listopadzie 2019[7].
Kilka tygodni po ostatnich z tych wyborów jako lider koalicji Unidas Podemos (skupiającej ugrupowania lewicowe i komunistyczne) zawarł porozumienie koalicyjne z Hiszpańską Socjalistyczną Partią Robotniczą[8]. W styczniu 2020 w drugim rządzie Pedra Sáncheza objął stanowiska drugiego wicepremiera oraz ministra do spraw praw społecznych i Agendy 2030[9][10].
W marcu 2021 ustąpił z funkcji rządowych w związku z kandydowaniem w wyborach regionalnych w Madrycie[11]. W głosowaniu z maja 2021, wygranym przez Partię Ludową, uzyskał mandat posła do regionalnego parlamentu[12]. Wkrótce po tych wyborach zrezygnował z funkcji partyjnych, ogłaszając wycofanie się z działalności politycznej[13].
Życie prywatne
Partner życiowy polityk Irene Montero, z którą ma troje dzieci[14].
Publikacje
- Bolivia en Movimiento. Acción colectiva y poder político (2007)
- Multitud y acción colectiva postnacional (2009)
- Desobedientes (2011)
- ¡Que no nos representan!: El debate sobre el sistema electoral español (2011)
- Cuando las películas votan. Lecciones de ciencias sociales a través del cine (2011)
- Maquiavelo frente a la gran pantalla. Cine y política (2013)
- Abajo el Régimen (2013)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Pablo Iglesias Turrión (hiszp.). buscabiografias.com. [dostęp 2014-06-10].
- ↑ Los 54 eurodiputados españoles (hiszp.). elpais.com, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-10].
- ↑ 95.311 personas eligen a Pablo Iglesias secretario general de Podemos (hiszp.). eldiario.es, 15 listopada 2014. [dostęp 2021-05-06].
- ↑ Listado de los diputados electos en los comicios de hoy (hiszp.). elconfidencial.com, 21 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-21].
- ↑ El nuevo Congreso cambia a 43 diputados (hiszp.). elmundo.es, 27 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Un Congreso casi paritario: estos son los nombres de los nuevos diputados por provincias (hiszp.). elespanol.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29].
- ↑ Estos son los 350 diputados elegidos el 10-N para el nuevo Congreso (hiszp.). servimedia.es, 11 listopada 2019. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ PSOE-Podemos governing plan will see hikes on taxes and the minimum wage (ang.). elpais.com, 30 grudnia 2019. [dostęp 2020-01-05].
- ↑ Pedro Sánchez presenta a los 22 miembros del primer Gobierno de coalición de la democracia española (hiszp.). lamoncloa.gob.es, 12 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-13].
- ↑ Pedro Sánchez asiste a la promesa de los miembros del Ejecutivo ante el Rey (hiszp.). lamoncloa.gob.es, 13 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-13].
- ↑ Pablo Iglesias traspasa sus carteras a Yolanda Díaz e Ione Belarra: «Quedan en buenas manos» (hiszp.). abc.es, 31 marca 2021. [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Carla Antonelli, el exJemad… los que entran y los que no entran en la Asamblea de Madrid tras las elecciones (hiszp.). 20minutos.es, 5 maja 2021. [dostęp 2021-05-05].
- ↑ Pablo Iglesias quits, leaving an indelible mark on Spanish politics (ang.). euronews.com, 5 maja 2021. [dostęp 2021-05-06].
- ↑ Irene Montero da a luz a su tercer hijo, una niña que ha nacido de forma prematura (hiszp.). larazon.es, 20 listopada 2019. [dostęp 2020-01-05].
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
