Paolo Conte

Paolo Conte
Ilustracja
Paolo Conte (2005)
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1937
Asti

Instrumenty

fortepian

Gatunki

jazz, folk, pop

Zawód

muzyk (piosenkarz, pianista, kompozytor), tekściarz

Wydawnictwo

RCA Italiana, CGD

Odznaczenia
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej Medaglia d'oro ai benemeriti della Cultura e dell'Arte Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Paolo Conte (ur. 6 stycznia 1937 w Asti) – włoski kompozytor i śpiewający autor.

Życiorys

Laureat nauk prawniczych, przeznaczony, podobnie jak ojciec, do kariery notariusza, praktykował zawód adwokata, zapoznając się jednocześnie z jazzem, kiedy jako amator grał na wibrafonie w różnych zespołach muzycznych w rodzinnym mieście. Wcześnie rozpoczął pisanie swoich pierwszych piosenek we współpracy z bratem Giorgio. Pewnego dnia stwierdził, że zaczął pisać swą pierwszą piosenkę podczas "śmiertelnie nudnego wykładu z prawa na uniwersytecie"

W połowie lat 60. nawiązał współpracę z nauczycielem muzyki, pochodzącym również z Asti Michele Virano. Wspólnie z nim napisał muzykę do wielu piosenek: La coppia più bella del mondo i Azzurro dla Adriano Celentano, Insieme a te non ci sto più dla Cateriny Caselli, Tripoli '69 dla Patty Pravo, Messico e nuvole dla Enzo Jannacciego, Una giornata al mare dla l'Equipe 84, Ti porta via dla Mala, żeby wymienić tylko niektóre.

W 1974 zadebiutował jako śpiewający autor; stało się to za sprawą producenta Italo Greco, który zachęcał go do śpiewania własnych piosenek. Debiutancka płyta, zatytułowana po prostu Paolo Conte zawierała jego wersję Una giornata di mare i kilka nowych piosenek, spośród których Onda su onda staje się po paru miesiącach sukcesem również Bruno Lauziego.

W roku następnym Conte ponowił próbę kolejnym albumem, również zatytułowanym Paolo Conte, który przyciągnął raz jeszcze uwagę Bruno Lauziego, nagrywającego album Genova per noi. Dwie piosenki z albumu Paolo Conte, La topolino amaranto i La ricostruzione del Mocambo, stały się klasykami w repertuarze ich twórcy.

W 1979 tylko piosence Un gelato al limon udało się zdobyć uznanie szerszej publiczności, również dzięki takim piosenkarzom jak Francesco De Gregori i Lucio Dalla, którzy podczas tournée "Banana Republic" zaśpiewali ją (i z powodzeniem nagrali); dwie inne piosenki Bartali i Sudamerica zostały zaproponowane Enzo Jannacciemu na jego album Fotoricordo i przyczyniły się później do uzyskania popularności przez samego Paolo Conte.

Album Paris milonga z 1981, zawierał być może najsłynniejszą piosenkę Paolo Conte, Via con me, zaśpiewaną na nowo później przez Roberto Benigniego. Artysta zdobył uznanie publiczności francuskiej, i podobnie jak niektórzy inni włoscy muzycy – również amerykańskiej. W tym samym 1981 roku doszło do ważnej współpracy Conte z Gabriellą Ferri nad jej albumem Gabriella, do którego Conte napisał kilka piosenek, jak Sola contro un record, Non piangere i Vamp (tę ostatnią zamieścił również na własnej płycie Paolo Conte Live)

W latach 80. ukazały się różne albumy Paolo Conte z utworami wcześniej nie publikowanymi; on sam zaś odbył jednocześnie liczne tournée za granicą, które, podobnie jak we Włoszech, zostały rejestrowane. Podsumowaniem tych doświadczeń były albumy Concerti (1985) i "Paolo Conte Live" (1988).

Conte od dawna chciał ujrzeć na scenie własny musical, tworzony przez lata, zatytułowany Razmataz, do którego zaprojektował wszystkie szczegóły z kostiumami włącznie. Seria nadzwyczaj udanych szkiców i projektów przedstawiała rzadki eklektyzm Conte, wytyczając dokładną drogę artysty w kierunku opery. Komedia ujrzała światło dzienne już w 1989 jako książka pod tym samym tytułem; dołączone zostały do niej szkice, partytura i teksty z adnotacjami autora. Główne tematy muzyczne ukazały się na CD w 2000, podczas gdy cała komedia wyszła na DVD w 2001.

Dyskografia

  • 1974 – Paolo Conte
  • 1975 – Paolo Conte
  • 1979 – Un gelato al limon
  • 1981 – Paris milonga
  • 1982 – Appunti di viaggio
  • 1984 – Paolo Conte
  • 1985 – Concerti (live)
  • 1987 – Aguaplano
  • 1988 – Paolo Conte Live (live)
  • 1990 – Parole d'amore scritte a macchina
  • 1992 – Wanda, stai seria con la faccia ma però (kompilacja)
  • 1992 – '900
  • 1993 – Tournée (live)
  • 1995 – Una faccia in prestito
  • 1996 – The best of Paolo Conte (kompilacja)
  • 1998 – Tournée 2 (live)
  • 2000 – Razmataz
  • 2003 – Reveries (kompilacja)
  • 2005 – Elegia
  • 2005 – Live Arena Di Verona (live)
  • 2006 – Wonderful (kompilacja)
  • 2008 - Psiche
  • 2010 - Nelson
  • 2014 - Snob
  • 2016 - Amazing game

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cordone di gran Croce OMRI BAR.svg
Ribbon of a Cordon Grand Cross of Merit of the Italian Republic
Ordre des Arts et des Lettres Chevalier ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre des Arts et des Lettres, Chavalier rank
BenemeritiCultura1.png
Ribbon bar of Medaglia d'oro ai benemeriti della Cultura e dell'Arte by Arturolorioli