Parafia Kościoła Katolickiego Mariawitów w Zieleniewie

Parafia pw. Przenajświętszego Sakramentu

Państwo	Polska
Siedziba	Zieleniew
Adres	Zieleniew 99-107 Daszyna
Data powołania	1908
Wyznanie	mariawickie
Kościół	Katolicki Mariawitów
Kustodia	płocka
Obiekt sakralny	brak
Filie	Kadzidłowa
Proboszcz	vacat
Wezwanie	Przenajświętszy Sakrament
Wspomnienie liturgiczne	Boże Ciało
brak współrzędnych

Parafia Przenajświętszego Sakramentu w Zieleniewie – mariawicka parafia kustodii płockiej, Kościoła Katolickiego Mariawitów w RP.

Świątynią parafialną była kaplica domowa pod wezwaniem Przenajświętszego Sakramentu, znajdująca się w Zieleniewie, w gminie Daszyna, powiecie łęczyckim, województwie łódzkim. Obecnie wierni spotykają się na modlitwę w prywatnych domach.

Parafia obejmuje następujące miejscowości: Zieleniew, Rzędków, Odechów, Nowa Wieś, Kadzidłowa i Kłodawa.

Wierni Kościoła Katolickiego Mariawitów są chowani na cmentarzu mariawickim w Nowej Sobótce, tam również znajduje się kościół pw. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Rocha Wyznawcy, będący siedzibą parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Historia

Mariawityzm w rejonie Mazewa i okolic pojawił się dzięki słynnej duszpasterskiej działalności o. Jana Marii Michała Kowalskiego, proboszcza parafii rzymskokatolickiej w Starej Sobótce w latach 1905–1906. Wierni z okolicznych parafii przybywali licznie na nabożeństwa do Starej Sobótki, a następnie do Nowej Sobótki, gdzie utworzono siedzibę nowej parafii. Nowy ruch religijny zyskał licznych zwolenników w sąsiadującej z parafią sobótkowską, parafią św. Jana Chrzciciela w Mazewie.

W roku 1907 w Nowej Sobótce rozpoczęto budowę kościoła oraz domu parafialnego, urządzono cmentarz wyznaniowy i ustanowiono główną siedzibę dla proboszcza czterech mariawickich parafii: sobótkowskiej, grabowskiej, mazewskiej i krośniewickiej. Każda z wymienionych parafii posiadała odrębny zarząd, radę parafialną i osobowość prawną.

30 czerwca 1908 została poświęcona przez ks. Tomasza Marię Gabriela Krakiewicza kaplica domowa we wsi Zieleniew, w domu Józefa Waliszewskiego^[1]. W kaplicy przechowywano Przenajświętszy Sakrament i sprawowano msze święte, adorację eucharystyczną oraz różne nabożeństwa okresowe. Kaplicą opiekowały się siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Mariawitek. Przez krótki okres istniała również kaplica domowa w Rzędkowie.

W roku 1909 na terenie tej parafii było aż 750 mariawitów, mieszkających głównie w miejscowościach: Rzędków, Żelazna, Jarochów, Jarochówek, Mazew, Sławoszew, Gąsiorów, Drzykozy, Zieleniew, Zagróbki i Daszyna. Ponadto do Mazewskiej Parafii Maryawitów pw. Przenajświętszego Sakramentu zaliczano mariawitów pochodzących z rzymskokatolickich parafii w Topoli Królewskiej, Siedlcu (20 wiernych) i Łęczycy (70 wiernych)^[2]. Dane z roku 1916 podają liczbę 787 wiernych mazewskiej parafii mariawickiej^[3]. W 1923 roku parafia liczyła 810 wiernych^[4].

Potężnym ciosem dla miejscowej społeczności było odejście proboszcza, ks. Krakiewicza, do Kościoła rzymskokatolickiego w 1923 roku. Wraz z nim odeszła od mariawityzmu znaczna część parafian. Na jego miejsce ustanowiono proboszczem parafii mariawickiej o. Franciszka Marię Alojzego Gromulskiego.

Po wprowadzeniu w mariawityzmie kapłaństwa niewiast, proboszczem parafii była siostra kapłanka Maria Eliza Patora, a wikariuszką parafii mazewskiej została siostra kapłanka Aniela Maria Teonilla Kołudzka, która mieszkała przy kaplicy w Zieleniewie.

W wyniku rozłamu w mariawityzmie w roku 1935, znaczna część wiernych okolicznych parafii mariawickich opowiedziała się po stronie arcybiskupa Marii Michała Kowalskiego. W parafii grabowskiej mariawici felicjanowscy urządzili kaplicę domową w domu państwa Włoszkiewiczów w Jastrzębi. W Kajewie, gdzie stanowili większość, przez rok spotykali się na modlitwę w miejscowym kościele mariawickim, następnie byli zmuszeni opuścić świątynię i przenieść się do kaplicy domowej. Dla wiernych parafii mazewskiej i sobótkowskiej odrębna kaplica mariawicka znajdowała się w Zieleniewie, w domu rodziny Waliszewskich, następnie przeniesiono ją do domu rodziny Wojterów. Pierwszym proboszczem parafii w Zieleniewie była siostra kapłanka Aniela Maria Teonilla Kołudzka^[5]. Następnie w latach 1938-1940 probostwo w Zieleniewie objęła siostra kapłanka Honorata Maria Zacharia Orłowska, skąd została przeniesiona do pracy w Felicjanowie.

Po jej przeniesieniu na nabożeństwa w miejscowych kaplicach przyjeżdżali kapłani i kapłanki z innych parafii, głównie z klasztoru w Felicjanowie. 2 lutego 1949 roku proboszczem parafii został kapłan Mieczysław Maria Felicjan Wojtera, pochodzący z Zieleniewa, który w międzyczasie obsługiwał również inne parafie. Z parafii Zieleniew pochodził także kapłan Kazimierz Maria Tymoteusz Anielak, urodzony 23 marca 1928 roku w Jarochówku, wyświęcony na kapłana 4 października 1951 roku w Felicjanowie. Kapłan M. Tymoteusz zajmował się krawiectwem, mieszkał na stałe w Felicjanowie, skąd pomagał jako wikariusz w obsłudze parafii Przenajświętszego Sakramentu w Grzmiącej. Często także przyjeżdżał do rodzinnej parafii, pomagając w jej obsłudze.

W 1954 roku parafia liczyła około 110 wyznawców, obejmowała dwie kaplice w Zieleniewie i Jastrzębi, należały do niej następujące miejscowości: Zieleniew, Gąsiorów, Zagróbki, Kutno, Krośniewice, Odechów, Jastrzębia, Kadzidłowa, Ostrówek, Grabina, Jarochówek, Rzędków, Morawce, Łubno i Kopyta. W 1958 roku kapłan M. Felicjan powrócił do Felicjanowa, skąd nadal opiekował się parafią w Zieleniewie^[6]. W obsłudze parafii pomagała także siostra kapłanka M. Magdalena. Do śmierci kapłana M. Felicjana (2007) w jego domu rodzinnym funkcjonowała kaplica domowa.

W chwili obecnej (rok 2020) nabożeństwa sprawowane są w prywatnych domach wiernych, przez miejscowych kapłanów i kapłanki ludowe. Kilka razy do roku wierni Kościoła Katolickiego Mariawitów są odwiedzani przez siostrę biskupkę Marię Rafaelę Woińską z Warszawy.

Wierni z okolic Zieleniewa i Sobótki odprawiają miesięczną adorację Przenajświętszego Sakramentu 22 dnia miesiąca, a z Kadzidłowej i okolic 28 dnia każdego miesiąca^[7].

Przypisy