Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim

Parafia Niepokalanego Poczęcia
Najświętszej Maryi Panny
w Cieszacinie Wielkim

Państwo	Polska
Siedziba	Cieszacin Wielki
Adres	Cieszacin Wielki 202 37-500 Jarosław
Data powołania	8 grudnia 1999
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	przemyska
Dekanat	Przeworsk II
Kościół parafialny	Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi w Cieszacinie Wielkim
Filie	Cieszacin Mały – pw. MB Królowej Polski
Proboszcz	ks. Jacek Czerkas
Wezwanie	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	8 grudnia
Położenie na mapie gminy Pawłosiów Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim
49°59′27,743″N 22°35′31,977″E/49,991040 22,592216
Strona internetowa

Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Przeworsk II^[1].

Historia

Parafie Rzymsko-katolicką Cieszacin Wielki, tworzą miejscowości Cieszacin Wielki oraz Cieszacin Mały. Pierwotnie w/w miejscowości należały do parafii w Zarzeczu już od 1430 r.^[2], jednakże miejscowość Cieszacin Mały na przestrzeni dziejów przynależała także do parafii kolegiackiej (farnej) w Jarosławiu. Ostatecznie jednak powróciła do zarzeckiej parafii początkiem I poł. XX w.^[3]

Pierwsze nabożeństwa w Cieszacinie Wielkim były sprawowane na werandzie dworskiej posiadłości Drohojowskich od lata 1940 r. Inicjatywa kultu wyszła od mężczyzn pracujących przy budowie fortyfikacji wojskowych na granicy pomiędzy Cieszacinami w latach 1940–1944^[4]. Pierwsze Eucharystie co niedziela sprawował dla tzw. junaków, najpierw ks. Zygmunt Targosz a później księża; ks. Władysław Kokoszka oraz ks. Stanisław Przybyło. Na nabożeństwach gromadzili się oprócz pracowników także wszyscy mieszkańcy Cieszacina Wielkiego. Frekwencja zawsze wyniosła ponad 500 osób. Wraz z ukończeniem prac, zaprzestano także sprawowania Eucharystii.

Pierwsze myśli oraz próby usamodzielnienia się od zarzeckiej parafii mieszkańców z Cieszacina Wielkiego pojawiły się wraz z początkiem sprawowanych nabożeństw w drewnianej kaplicy czyli od 17 grudnia 1948 r^[5]. Idea ta stawała się coraz bardziej istotna dla mieszkańców tejże miejscowości. Zapewne w tej sprawie pojawiało się wiele rozmów pomiędzy mieszkańcami a proboszczem ks. Józefem Hajdukiem czy wikariuszem ks. Stanisławem Przybyłą, który był oddelegowany głownie do pracy duszpasterskiej w kaplicy oraz do katechizacji w Cieszacinie Wielkim.

Pierwsze korespondencyjne starania w kierunku utworzenia w Cieszacinie Wielkim wikariatu eksponowanego od parafii Zarzecze pochodzą z 1957 r.

„Cieszacin Wielki […] pragnę mieć u siebie na stałe księdza, który by codziennie odprawiał Mszę św. i udzielał nauki religii. W tym celu postarali się o mieszkanie i utrzymanie dla księdza. Nadanie Księdza dla Cieszacina W. jest konieczne […] Ksiądz nadany byłby wikarym – adiutorem księdza proboszcza z siedzibą w Cieszacinie, gdy są ku temu warunki. Z czasem może powstać (tam) parafia, bo z jego posługi może korzystać nie tylko Cieszacin Wielki, ale także część Cieszacina Małego – co wynosi tysiąc dusz. Ks. Józef Hajduk, proboszcz. Zarzecze d. 25 VII 1957”.

Mimo braku aprobaty ze strony Kurii Biskupiej w Przemyślu, ks. Józef Hajduk dalej czynił pewne starania w celu utworzenia w Cieszacinie nowej placówki, np. 5 ha ziemi zarezerwowano dla Cieszacina Wielkiego, w celu przyszłego powstania tam parafii. Kuria Biskupia w Przemyślu pozwalała na rezerwacje gruntu, jednakże formalnie nie można było tego obszaru przepisać na własność kaplicy w Cieszacinie, ze względu na brak podstaw prawnych.

W 1973 r. mieszkańcy Cieszacina Wielkiego zbudowali bez żadnych zezwoleń organów państwowych czy nadzoru budowlanego parterowy budynek przeznaczony wówczas na punkt katechetyczny, dzisiaj na plebania.

W listopadzie 1974 r. w Cieszacinie Wielkim powstał cmentarz o powierzchni 0,552 ha, na którym spoczywa ponad 300 wiernych zmarłych.

W roku 1976 po raz pierwszy w kościele w Cieszacinie Wielkim odbyły się Misje Święte.

7 grudnia 1977 r. powstaje poświęcony krzyż upamiętniający 600-lecie powstania diecezji przemyskiej. Krzyż poświęcił ks. bp Tadeusz Błaszkiewicz. W 1985 r., zostaje poświęcony dzwon o wadze 1000 kg, poświęcony osobie ks. Jerzemu Popiełuszce. Poświęcony także bp Błaszkiewicz. Dzwon należy do jednego z pierwszych oraz najcięższych dzwonów poświęconych ks. Popiełuszce w Polsce.

Pogarszający się stan drewnianej kaplicy zrodził ideę, aby ewentualne pieniądze na jej gruntowny remont przeznaczyć na budowę nowego, większego kościoła. W tym czasie pojawiło się ponowne pragnienie usamodzielnienia się od zarzeckiej parafii i utworzenia niezależnej placówki, na której czele mógłby stać kapłan, stale zamieszkujący ową miejscowość, zapewniając oczekiwaną posługę duszpasterską. Rada parafialna z Cieszacina Wielkiego uzyskała zgodę od proboszcza ks. Jana Klicha oraz dziekana o. Jana Bartnika, rozpoczęto korespondencyjnie ubiegać się o zgodę na utworzenie parafii.

W 1997 r. mieszkańcy wsi w Cieszacinie Wielkim zaczęli zwrarać się z prośbą do mieszkańców Cieszacina Małego, o przyłączenie się do inicjatywy utworzenia wspólnej parafii. Wymieniono wiele pism oraz opinii, pomiędzy mieszkańcami wiosek a Kurią Metropolitalną,

27 lipca 1997 r. metropolita przemyski ks. abp Józef Michalik ustanowił rektorat przy kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Cieszacinie Wielkim w parafii Zarzecze k/Jarosławia. Jej pierwszym rektorem został ks. Stanisław Węglarz.

„Niechby coś się zmieniło w Cieszacinie! Odkąd zamieszkał wśród nich Ksiądz, niechby coś działać się tam zaczęło więcej niż w innych parafiach, żeby czyny zaczęły mówić sąsiednim wioskom, że tu, zaczęła się nowa historia i nowy styl wioski” - napisał ks. arcybiskup Józef Michalik w zaleceniach duszpasterskich po wizycie w Cieszacinie Wielkim w 1998 roku. 

Od 27 listopada do 5 grudnia 1999 r. odbywają się Misje Roku Jubileuszowego. Misjom tym, przewodniczyli księża Bolesław Sitek i Franciszek Urban. Podczas Misji na placu obok nowego kościoła postawiono drewniany krzyż misyjny. 8 grudnia 1999 r. Rektorat w Cieszacinie Wielkim został przekształcony w Parafię Rzymskokatolicką. Nowo powstała parafia objęła swoim terytorium miejscowości: Cieszacin Wielki i Cieszacin Mały. Tego dnia odbyło się kanoniczne objęcie parafii przez ks. Stanisława Węglarza, podczas Eucharystii sprawowanej tego dnia. Ks. Stanisław Węglarz był pierwszym proboszczem parafii. Urząd sprawował do 2001 r., to za jego probostwa zaczęto budować nowy parafialny kościół. Następnym proboszczem przedstawianej parafii był ks. Robert Niemczyk, który zajął się dalszą budową świątyni, czego zwieńczeniem było jej poświęcenie 16 grudnia 2007 r., przez metropolitę abpa Józefa Michalika.

Aktualny stan parafii wynosi 1160 wiernych (w tym: Cieszacin Wielki i Cieszacin Mały)^[6], a jej obecnym proboszczem od 2015 r. jest ks. Jacek Czerkas. Przy cmentarzu komunalnym istnieje Kaplica Cmentarna, poświęcona w 2013 r. przez bpa Adama Szala. Szczególnym kultem w opisywanej parafii cieszą się cośrodowe nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wierni mogą składać swoje intencje w specjalnej skrzyneczce znajdującej się na stoliku pod chórem, na którym na co dzień znajduje się także prasa katolicka.

Szczególnymi wydarzeniami z życia opisywanej parafii, niewątpliwie są: Misje Święte, przeżyte w 1999 i 2013 r., poświęcenie pomnika Jana Pawła II oraz 2 dzwonów w 2001 r., nawiedzenie kopii cudownego obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w listopadzie 2003 r., poświęcenie nowej świątyni 16 grudnia 2007 r., peregrynacja Krzyża Papieskiego oraz relikwii Krzyża Świętego w 2012 r., oddanie do użytku nowo powstałej kaplicy cmentarnej w 2013 r., 15-lecie parafii w 2014 r., czy renowacja krzyża upamiętniającego 600-lecie diecezji Przemyskiej w 2017 r.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacje o parafiach na stronie archidiecezji przemyskiej