Park Narodowy Indiana Dunes

Mt Baldy - stale przemieszczająca się wydma

Park Narodowy Indiana Dunes (ang. Indiana Dunes National Park) – park narodowy w stanie Indiana w USA, położony 80 km na południowy wschód od Chicago na wydmach jeziora Michigan, wzdłuż jego południowego brzegu, pomiędzy Michigan City na wschodzie i Gary na zachodzie. Zarządzany jest przez National Park Service, agencję która zarządza również parkami narodowymi w Stanach Zjednoczonych. Powstał w 1966 roku jako odpowiedź na nasilającą się industrializację okolic jeziora.

Podstawowe informacje:

• długość - 40 km
• powierzchnia - 60 km²
• 37 gatunków ssaków (największym roślinożercą jest jeleń wirginijski, a największym drapieżnikiem jest kojot)
• 337 gatunków ptaków (113 gniazdujących)
• 18 gatunków płazów
• 27 gatunków gadów
• liczne bezkręgowce (na razie zidentyfikowano 100 gatunków motyli i ciem oraz 60 ważek)
• 1130 rodzimych roślin naczyniowych

Wydmy są stabilne, porośnięte roślinnością różnych stadiów sukcesji. Do najważniejszych roślin stabilizujących należą: piaskownica krótkoszyjkowa, wiśnia karłowata i topola biała. Dzięki tym roślinom wydmy osiągają wysokość nawet 50 metrów. W miarę oddalania się od brzegu występują rośliny późniejszych stadiów sukcesji: sosna Banksa, mącznica, sosna wejmutka, jałowiec wirginijski - porastają one wydmy stare, w głębi lądu.

Obszar obecnego parku i terenów przyległych, a także samego jeziora, był 9 milionów lat temu płaskowyżem wapiennym, powstałym z osadów dennych znajdującego się tutaj wcześniej morza. Po ustąpieniu morza płaskowyż stał się areną działań erozji wodnej i atmosferycznej. W miejscu, gdzie dziś znajduje się jezioro, kiedyś płynęła jedna z głównych rzek płaskowyżu. Do powstania jeziora doprowadziła działalność lodowca (późny plejstocen: Wisconsin). Wydmy powstały w wyniku działania silnych wiatrów północnych.

Linki zewnętrzne

• Indiana Dunes National Park, National Park Service [dostęp 2019-09-06]  (ang.).