Partia Islamskie Stowarzyszenie Indonezji
| Państwo |  Indonezja |
|---|---|
| Skrót | PSII |
| Data założenia | 1929 |
| Data rozwiązania | 1973 |
| Ideologia polityczna | Islamizm |
Partia Islamskie Stowarzyszenie Indonezji (indonez. Partai Sarekat Islam Indonesia) – indonezyjska partia polityczna o profilu islamskim funkcjonująca w latach 1929–1973.
Historia
W 1923 roku podczas konferencji Stowarzyszenia Islamskiego (Serekat Islam) Oemar Said Tjokroaminoto powołał do życia Partię Islamskie Stowarzyszenie (Partai Sarekat Islam – PSI). Zabieg ten miał na celu zmniejszenie wpływów niezwykle popularnej wówczas Komunistycznej Partii Indonezji w indonezyjskim ruchu niepodległociowym[1]. W 1929 roku, ugrupowanie zmieniło nazwę na Partia Islamskie Stowarzyszenie Indonezji. PSII łączyła idee nacjonalistyczne i religijne, sprzeciwiając się świeckiemu charakterowi państwa po uzyskaniu niepodległości. Mimo to, ugrupowanie wspierało Sukarno i jego Indonezyjską Partię Narodową. Podczas okupacji japońskiej zdelegalizowano większość funkcjonujących partii politycznych[2]. Rok później w celu wprowadzenia kontroli nad wszelkimi ruchami politycznymi, władze japońskie utworzyły organizację Masyumi, skupiającej lojalnych wobec władz japońskich muzułmanów. W 1947 roku, pro-niepodległościowe skrzydło odłączyło się od Masyumi, zakładając ponownie organizację pod nazwą Partai Sarekat Islam Indonesia, odwołującej się do dorobku swojej politycznej poprzedniczki[3].
Po uzyskaniu niepodległości
Wraz z uzyskaniem niepodległości przez Indonezję, cześć członków ugrupowania znalazła się w pierwszym rządzie Sukarno. W wyborach parlamentarnych w 1955 roku, PSII uzyskała 2,9% głosów, zdobywając tym samym 8 miejsc w Ludowej Izbie Reprezentantów[4].
Po objęciu dyktatorskiej władzy przez Suharto, ugrupowanie wzięło udział w fasadowych wyborach parlamentanych w 1971 roku w których uzyskało 10 miejsc[5]. Niecałe dwa lata później, PSII została wchłonięta przez satelickie w stosunku do Golkar, ugrupowanie skupiające islamskie ruchy polityczne – Zjednoczoną Partię na rzecz Rozwoju[6].
Przypisy
- ↑ M.C. Ricklefs, A history of modern Indonesia since c.1200, Stanford 1991, str. 164–167.
- ↑ M.C. Ricklefs, A history of modern Indonesia since c.1200, Stanford 1991, str. 174–190.
- ↑ M.C. Ricklefs, A history of modern Indonesia since c.1200, Stanford 1991, str. 196.
- ↑ P.H.H. Simanjuntak, Kabinet-Kabinet Republik Indonesia: Dari Awal Kemerdekaan Sampai Reformasi (Cabinets of the Republic of Indonesia: From the Start of Independence to the Reform era, Penerbit Djambatan, Dżakarta 2003.
- ↑ H. Feith, The Decline of Constitutional Democracy in Indonesia Equinox Publishing, Singapur 2009, str. 434.
- ↑ Party Politics in Southeast Asia: Clientelism and Electoral Competition in Indonesia, Thailand and the Philippines, pod red. D. Tomasa, A.Ufen, Londyn i Nowy Jork 2013, str. 121.
Media użyte na tej stronie
bendera Indonesia
State emblem of Indonesia is called Garuda Pancasila. The main part of the coat of arms is the golden mythical bird Garuda with a shield on its chest and a scroll gripped by its leg bears the national motto: "Bhinneka Tunggal Ika", roughly means "Unity in Diversity". The shield's five emblems represent Pancasila, the five principles of Indonesia's national philosophy. The numbers of feathers was meant to symbolize the date of Indonesian Proclamation of Independence; 17 feathers on each wings, 8 tail feathers, 19 upper tail feathers (under the shield, above the tail), and 45 neck feathers; all symbolize 17-8-1945; 17th August 1945. Garuda Pancasila was designed by Sultan Hamid II of Pontianak, and was adopted as national coat of arms on February 11, 1950.
election symbol on 1955 ballot paper