Paschał

Paschał

Paschał – duża woskowa świeca (z wosku pszczelego), którą zapala się w Wigilię Paschalną i ustawia w centrum prezbiterium lub obok ambony na czas Okresu wielkanocnego. Jest symbolem zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa.

Obrzęd poświęcenia ognia i zapalenia paschału w wigilię paschalną nazywa się lucernarium (liturgia światła). W czasie tego obrzędu na paschale należy wyryć krzyż (symbol męki Chrystusa). Pięć otworów z czerwonymi ziarnkami kadzidła symbolizuje zbawcze rany Chrystusa, natomiast wyryty rok bieżący i greckie litery Alfa i Omega (Α i Ω) oznaczają, że do Chrystusa należy czas i wieczność. On jest początkiem i końcem.

Następnie Paschał jest wnoszony w procesji do Kościoła z trzykrotnym śpiewem "Światło Chrystusa". Od Paschału zapala się świece uczestników liturgii. Następnie jest odśpiewane orędzie paschalne - Exsultet mające na celu wychwalenie Chrystusa przynoszącego światło.

Poza okresem wielkanocnym Paschał stawia się koło chrzcielnicy i od niego zapala się świecę chrzcielną. Symbolizuje to narodzenie się dziecka dla królestwa Bożego.

Odnowione po Soborze Watykańskim II obrzędy pogrzebu nakazują umieszczanie zapalonego paschału obok trumny w czasie Mszy św. pogrzebowej. Zwyczaj ten symbolizuje naukę o zmartwychwstaniu Chrystusa, które zapowiadając zmartwychwstanie umarłych, stawia we właściwym świetle tajemnicę śmierci człowieka.

W liturgii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów oraz u niektórych tradycjonalistów katolickich paschał poświęcany jest podczas śpiewania Orędzia Wielkanocnego w Wielką Sobotę. Jest zapalany od jednej ze świec trójramiennego świecznika - triangułu. Używany jest także przy poświęceniu wody, wówczas jest trzykrotnie w niej zanurzany. W okresie wielkanocnym ustawiony jest przy ołtarzu głównym, po stronie Ewangelii. Zapalany jest przed Ewangelią i gaszony przed przyjęciem Komunii przez wiernych. Wynoszony jest z kościoła w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, po odczytaniu Ewangelii.