Patrick Magee

Patrick Magee

Patrick George McGee

Patrick Magee (1963)
Imię i nazwisko	Patrick George McGee
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1922 Armagh
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1982 Londyn
Lata aktywności	1959-1982

Patrick Magee włść. Patrick George McGee (ur. 31 marca 1922 w Armagh, zm. 14 sierpnia 1982 w Londynie) – północnoirlandzki aktor i reżyser teatralny. Uważany za jednego z ważniejszych i wyrazistych aktorów charakterystycznych ekranów i scen brytyjskich oraz amerykańskich^[1][2].

Biografia

Patrick George McGee pochodził z irlandzkiej klasy średniej. Urodził się jako najstarszy z pięciorga dzieci Patrica seniora – dyrektora lokalnej szkoły^[3]. Już jako uczeń szkoły średniej w St Patrick's College w Armagh, wyróżniał się jako zdolny aktor szkolnych przedstawień. Od końca lat 40. zaczął stawiać swoje pierwsze profesjonalne kroki na deskach drugorzędnych teatrów irlandzkich Belfastu w repertuarze szekspirowskim. Na początku lat 50. przeniósł się do Londynu, gdzie jego kariera jako aktora scenicznego nabrała rozpędu. Jej ukoronowaniem była nagroda Tony przyznana mu w 1965 roku za rolę w sztuce Petera Weissa Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade wystawianej na Brodway'u.

Debiutował epizodami w podrzędnych filmach i serialach TV w połowie lat 50., a jego nazwiska próżno szukać w napisach początkowych, tych w większości zapomnianych już produkcji. Bardzo szybko jednak zaczął występować w bardziej znanych filmach, z których dziś za najważniejsze w jego dorobku uważa się: Obłęd z 1963, Mechaniczna pomarańcza z 1971, Barry Lyndon z 1975, Rydwany ognia z 1981^[4]. Na ekranie pojawiał się aż do śmierci – jego ostatni wysęp to rola w sztuce teatru TV pt. Another Flip for Dominick, którego premiera miała miejsce w grudniu 1982, już po jego śmierci.

W swojej karierze wystąpił w ponad 40 filmach i ponad 40 serialach TV^[5].

Nigdy nie ukrywał, że zawsze jednak wolał scenę od ekranu^[3].

Zmarł na atak serca w swoim mieszkaniu w Londynie w wieku 60-ciu lat. Notorycznie nadużywał alkoholu (z londyńskiego Royal Court Theatre został zwolniony za bycie pijanym na scenie) oraz oddawał się hazardowi. Trapiony ciągłymi kłopotami finansowymi, nierzadko przyjmował role w niskobudżetowych produkcjach^[3].

W 2017 roku na ścianie domu w którym się urodził w Armagh (2 Edward Street) odsłonięto pamiątkową tablicę^[1].

Filmografia (wybór)

• (1960) Przestępca – Barrows
• (1963) Obłęd – Justin Caleb
• (1963) Służący – biskup
• (1963) Rewolwer i melonik – J. P. Spagge, Pancho
• (1964) Seans w deszczowe popołudnie – Walijczyk
• (1964) Zulu – mjr Reynolds
• (1964) Maska Czerwonego Moru – Alfredo
• (1965) Czaszka – lekarz policyjny
• (1965) Giń, stworze, giń! – dr Henderson
• (1968) Bitwa o Anzio – gen. Starkey
• (1969) Ciężkie zadanie – Aleksiej
• (1970) Najemnicy – generał
• (1970) Cromwell – Hugh Peters
• (1971) Król Lear – Cornwall
• (1971) Trojańskie kobiety – Menelaos
• (1971) Mechaniczna pomarańcza – Frank Alexander
• (1972) Papież Joanna – mnich
• (1972) Opowieści z krypty – George Carter
• (1972) Młody Winston – gen. Blood
• (1974) Luter – Hans
• (1975) Galileo Galilei – kardynał Bellarmin
• (1975) Barry Lyndon – Balibari
• (1977) Telefon – gen. Strelsky
• (1978) Porwany za młodu – Ebenezer Balfour
• (1979) Siostry Brontë – Reverend Brontë
• (1980) Gruby szlif – Ernst Mueller
• (1981) Rydwany ognia – lord Cadogan
• (1981) Czarny kot – prof. Miles

i in.

Życie osobiste

• W 1958 roku poślubił Belle Sherry z którą miał bliźnięta: Marka i Caroline (ur. 1961). W związku tym pozostawał aż do swojej śmierci^[6].

• W połowie lat 70. był zaangażowany w działalność społeczno-polityczną, m.in. w walkę z apartheidem^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Ephraim Katz, Ronald Dean Nolen: The Film Encyclopedia. Wyd. 7. New York: Collins Reference, 2012, s. 942. ISBN 978-0-06-202615-6. (ang.)

Linki zewnętrzne

• Patrick Magee w bazie IMDb (ang.)
• Patrick Magee w bazie Filmweb