Paul Accola

Paul Accola
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1967 ; Davos
Klub	SC Davos
Wzrost	176 cm
Pierwsze punkty w PŚ	17.01 1988, Bad Kleinkirchheim; (8. miejsce - slalom)
Pierwsze podium w PŚ	6.12 1988, Sestriere; (3. miejsce - slalom)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Szwajcaria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
Kryształowa Kula ;	1991/1992
	Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula ;	1991/1992
	Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula ;	1991/1992
2. miejsce ;	1989/1990
	Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce ;	1991/1992
	Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce ;	1991/1992
	Zakończenie kariery: 2005 r.

Paul Accola (ur. 20 lutego 1967 w Davos) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Paul Accola osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. Najpierw wywalczył brązowy medal w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Austriak Rainer Salzgeber oraz Sašo Robič z Jugosławii. Następnie zajął drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając na podium Salzgebera i Bernharda Hubera z RFN. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w zjeździe i dziewiąte w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 stycznia 1988 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując ósme miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1987/1988 więcej nie punktował i ostatecznie zajął 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. Już na początku kolejnego sezonu po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 6 grudnia 1988 roku trzecie miejsce w slalomie w Sestriere. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli oraz Jonas Nilsson ze Szwecji. Pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 29 listopada 1991 roku w Breckenridge, gdzie był najlepszy w gigancie. Łącznie Accola 26. razy stawał na podium odnosząc przy tym jeszcze sześć zwycięstw: 30 listopada 1991 roku w Breckenridge wygrał slalom, 13 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 19 stycznia w Kitzbühel i 26 stycznia 1992 roku w Wengen zwyciężał w kombinacji, a 1 lutego 1992 roku w Megève i miesiąc później w Morioce był najlepszy w supergigancie. Ostatni raz na podium w zawodach tego cyklu stanął 9 stycznia 2000 roku w Chamonix, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy sięgnął po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził Włocha Alberto Tombę i Marca Girardellego. W tym samym sezonie zdobył Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach kombinacji i supergiganta, w slalomie był drugi, a w klasyfikacji giganta zajął trzecie miejsce. Był też między innymi drugi w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1989/1990, a w sezonach 1988/1989, 1990/1991, 1996/1997 i 1999/2000 w klasyfikacji tej zajmował czwarte miejsce.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wywalczył brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe zajmował dopiero 24. miejsce, tracąc do prowadzącego Pirmina Zurbriggena 4,58 sekundy. W slalomie uzyskał jednak najlepszy wynik, co dało mu trzeci łączny czas. Ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, ulegając tylko dwóm Austriakom: Hubertowi Strolzowi i Bernhardowi Gstreinowi. W tej samej konkurencji zdobył srebrny medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie przegrał tylko z Girardellim. Na tej samej imprezie był też czwarty w slalomie, przegrywając walkę o podium z Girardellim o 0,15 sekundy. Z mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku wrócił bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał w kombinacji, w której był czwarty, przegrywając walkę o medal z Austriakiem Güntherem Maderem. Czwarte miejsce zajął także w gigancie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Po pierwszym przejeździe zajmował czwarte miejsce, ze stratą 0,31 sekundy do Alberto Tomby. W drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik i nie zdołał awansować. Do trzeciego Kjetila André Aamodta z Norwegii stracił ostatecznie 0,20 sekundy. Na tych igrzyskach zajął też między innymi szóste miejsce w slalomie. Kolejny medal zdobył dopiero na rozgrywanych w 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w kombinacji, uzyskując szósty wynik zjazdu i drugi w slalomie. Wyprzedzili go tylko Kjetil André Aamodt oraz jego rodak, Lasse Kjus. Parę dni później Accola był czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium ze swym rodakiem, Steve'em Locherem. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Sankt Anton w 2001 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji ponownie był trzeci. Tym razem lepsi okazali się Aamodt oraz Austriak Mario Matt. Szwajcar brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął szóste miejsce w kombinacji i dziesiąte w supergigancie. Ponadto zdobył 24 medale na mistrzostwach Szwajcarii, w tym 15 złotych: w zjeździe w 1999 roku, supergigancie w latach 1997 i 1999, slalomie w latach 1991, 1993 i 1998 oraz kombinacji w latach 1987, 1991, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2001. W 2005 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery został przedsiębiorcą. Jest żonaty, ma trojkę dzieci, mieszka w Davos. W 2011 roku kandydował do Rady Narodu z ramienia Szwajcarskiej Partii Ludowej, jednak nie został wybrany^[1]. W tym samym roku kandydował także do rady gminy Davos, jednak również nie został wybrany^[2].

W 2012 roku potrącił traktorem pięcioletniego chłopca, który zmarł w wyniku odniesionych obrażeń^[3]. Sąd uznał go za niewinnego, bowiem Accola kilkukrotnie ostrzegał chłopca, by ten nie bawił się w miejscu wypadku.

Jego siostra Martina również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	+11,69 pkt	Hubert Strolz
DNF	27 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:39.47 min	-	Alberto Tomba
DNF	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37 min	-	Patrick Ortlieb
21.	11 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	14,58 pkt	+76,38 pkt	Josef Polig
10.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04 min	+1,56 s	Kjetil André Aamodt
4.	18 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:06,98 min	+1,04 s	Alberto Tomba
6.	22 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:44,39 min	+1,23 s	Finn Christian Jagge
6.	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53 min	+1,91 s	Lasse Kjus
14.	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53 min	+1,84 s	Markus Wasmeier
19.	23 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:52,46 min	+2,50 s	Markus Wasmeier
17.	27 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	2:02,02 min	+5,54 s	Thomas Stangassinger
DNF	12 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06 min	–	Mario Reiter
18.	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82 min	+2,05 s	Hermann Maier
7.	19 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:38,51 min	+2,06 s	Hermann Maier
18.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31 min	+5,60 s	Hans Petter Buraas
6.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	3:17,56 min	+4,70 s	Kjetil André Aamodt
10.	16 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:21,58 min	+1,75 s	Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
2.	3 lutego	1989	Vail	Kombinacja	4,72 pkt	+11,54 pkt	Marc Girardelli
4.	12 lutego	1989	Vail	Slalom	2:02,85 min	+0,95 s	Rudolf Nierlich
11.	22 stycznia	1991	Saalbach	Slalom	1:55,38 min	+3,84 s	Marc Girardelli
DNF	23 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:26,73 min	-	Stephan Eberharter
4.	30 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	16,28 pkt	+13,30 pkt	Stephan Eberharter
DNF	3 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:29,94 min	–	Rudolf Nierlich
5.	13 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:40,33 min	+0,79 s	Kjetil André Aamodt
11.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95 min	+4,35 s	Marc Girardelli
13.	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63 min	+3,83 s	Alberto Tomba
6.	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40 min	+3,24 s	Kjetil André Aamodt
5.	12 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:48,23 min	+1,91 s	Michael von Grünigen
18.	15 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:51,70 min	+3,32 s	Tom Stiansen
5.	2 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:14,53 min	+0,26 s	Hermann Maier Lasse Kjus
16.	6 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:40,60 min	+3,09 s	Hermann Maier
3.	9 lutego	1999	Vail	Kombinacja	2:43,09 min	+0,53 s	Kjetil André Aamodt
4.	12 lutego	1999	Vail	Gigant	2:19,31 min	+1,83 s	Lasse Kjus
9.	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12 min	+1,12 s	Kalle Palander
13.	31 stycznia	2001	Sankt Anton	Supergigant	1:21,46 min	+1,59 s	Daron Rahlves
3.	5 lutego	2001	Sankt Anton	Kombinacja	2:58,25 min	+1,28 s	Kjetil André Aamodt
8.	8 lutego	2001	Sankt Anton	Gigant	2:23,80 min	+1,44 s	Michael von Grünigen

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
7.	28 lutego	1985	Jasná	Zjazd	1:18,01 min	+1,44 s	Giorgio Piantanida
9.	2 marca	1985	Jasná	Gigant	2:17,55 min	+3,56 s	Robert Žan
3.	3 marca	1985	Jasná	Slalom	1:42,82 min	+1,98 s	Rainer Salzgeber
2.	3 marca	1985	Jasná	Kombinacja	?	?	Rainer Salzgeber

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

Breckenridge – 29 listopada 1991 (gigant)
Breckenridge – 30 listopada 1991 (slalom)
Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1992 (kombinacja)
Kitzbühel – 19 stycznia 1992 (kombinacja)
Wengen – 26 stycznia 1992 (kombinacja)
Megève – 1 lutego 1992 (supergigant)
Morioka – 1 marca 1992 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

Sestriere – 6 grudnia 1988 (slalom) – 3. miejsce
Kitzbühel – 15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 7 stycznia 1990 (slalom) – 3. miejsce
Schladming – 12 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
Kitzbühel – 21 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
Oppdal – 26 lutego 1991 (slalom) – 2. miejsce
Lillehammer – 2 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
Park City – 23 listopada 1991 (gigant) – 2. miejsce
Park City – 24 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
Alta Badia – 15 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 12 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
Wengen – 26 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
Aspen – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
Wengen – 22 marca 1992 (slalom) – 2. miejsce
Shiga Kōgen – 8 marca 1997 (gigant) – 3. miejsce
Adelboden – 13 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
Veysonnaz – 18 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
Kitzbühel – 24 stycznia 1999 (kombinacja) – 3. miejsce
Chamonix – 9 stycznia 2000 (kombinacja) – 3. miejsce

Bibliografia

Oficjalna strona (niem.)
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-20)]. (ang.)

Przypisy

[1] Paul Accola will für die SVP in den Nationalrat (niem.)

[2] Ex-Skirennfahrer Accola scheitert erneut bei Wahlen (niem.)

[3] Paul Accola fuhr auf dieser Wiese den kleinen Jann-Andri tot (niem.)

[1]

[2]

[3]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne