Paul Badura-Skoda

Paul Badura-Skoda
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 października 1927
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

25 września 2019
Wiedeń

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Odznaczenia
Krzyż Komandorski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Oficerski za Naukę i Sztukę (Austria) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Paul Badura-Skoda (ur. 6 października 1927 w Wiedniu, zm. 25 września 2019 tamże[1][2]) – austriacki pianista.

Życiorys

Po ukończeniu Konserwatorium Wiedeńskiego kontynuował naukę u Edwina Fischera[3].

Był laureatem III nagrody w Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w 1949[4]. W tym samym roku, niemal z dnia na dzień, stał się znanym na całym świecie pianistą, dzięki koncertom z orkiestrami pod dyrekcją Wilhelma Furtwänglera i Herberta von Karajana. Współpracował także z takimi dyrygentami jak George Szell, Karl Böhm, Charles Mackerras i Georg Solti. Nagrał ok. 200 płyt długogrających, w tym wykonania wszystkich sonat Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta i Ludwiga van Beethovena[3]. W swojej karierze używał zarówno instrumentów z epoki, jak i współczesnych. Był jednym z pionierów koncepcji wykorzystywania wczesnych fortepianów (wykonawstwo historyczne).

Uczestniczył w pracach jury wielu konkursów pianistycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku (2006) i Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1980, 1995 – wiceprzewodniczący jury, 2000) w Warszawie[5].

We wrześniu 1951 poślubił Evę Halfar, z którą następnie współpracował przy pisaniu książek o interpretacji Mozarta i Bacha, a także wydań źródłowych ich utworów[6].

Prowadził mistrzowską klasę fortepianu w Konserwatorium Wiedeńskim.

Wyróżnienia

Doktoraty honoris causa[7]:

  • Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Mannheim (2006)
  • Pontificia Universidad Católica del Perú (2010)
  • Akademia Muzyczna w Krakowie (2013)[a].

Odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Laudację wygłosił jego były student, prof. Andrzej Pikul[3].

Przypisy

  1. ↑ Tod mit 91 Jahren: Österreichischer Pianist Paul Badura-Skoda gestorben, „Die Zeit”, Hamburg, 26 września 2019, ISSN 0044-2070 [dostęp 2019-09-26] (niem.).
  2. ↑ Wiener Pianist Paul Badura-Skoda gestorben, swr.online [dostęp 2019-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-26] (niem.).
  3. ↑ a b c Paul Badura-Skoda doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Krakowie, Polskie Centrum Informacji Muzycznej [dostęp 2019-09-26].
  4. ↑ Prizewinners (ang.) long-thibaud-crespin.org [dostęp 2020-02-07]
  5. ↑ Stanisław Dybowski, Laureaci konkursów chopinowskich w Warszawie, Warszawa 2005, s. 332, 402, 424.
  6. ↑ Paul Badura-Skoda (Piano), Bach Cantatas [dostęp 2019-09-26] (ang.).
  7. ↑ Paul Badura-Skoda - Biographie, www.badura-skoda.cc [dostęp 2019-09-26] (ang.).
  8. ↑ a b Anfragebeantwortung (niem.). parlament.gv.at. [dostęp 2020-01-28].
  9. ↑ a b Pionier des originalen Klanges: Der Pianist Paul Badura-Skoda ist gestorben (niem.). Neue Zürcher Zeitung, 2019-09-26. [dostęp 2020-01-29].
  10. ↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 78 (fr.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

AUT Oesterreichisches Ehrenkreuz fuer Wissenschaft und Kunst 1-Klasse BAR.svg
Baretka: Austriacki Krzyż Honorowy I Klasy za Naukę i Sztukę – Austria.
P2160664 Paul Badura-Skoda (Gesprächskonzert) (25251139887).jpg
Autor: Thorsten Krienke from Detmold, Germany, Licencja: CC BY-SA 2.0
Paul Badura-Skoda am 06.02.2018 im Konzerthaus der HfM Detmold.
AUT Honour for Services to the Republic of Austria - 7th Class BAR.png
Baretka Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii 7. Klasy