Paweł Wiktor

Paweł Wiktor
Ilustracja
Paweł Wiktor (1919)
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1893
Załuż

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1940
Lwów

Narodowość

polska

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Paweł Wincenty z Wiatrowic Wiktor[a] herbu Brochwicz (ur. 24 stycznia 1893 w Załużu, zm. 27 czerwca 1940 we Lwowie) – polski ziemianin, oficer wojskowy.

Życiorys

Dwór w Załużu
Uczestnicy uroczystości poświęcenia kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Załużu 11 października 1931. Paweł Wiktor oznaczony n)

Paweł Wincenty z Wiatrowic Wiktor urodził się 24 stycznia 1893 w Załużu[1][2][3][4][5][6]. Był wnukiem Jakuba Wiktora herbu Brochwicz (1814-1887), synem Adama Wiktora (1847-1907) i Olgi (wzgl. Aleksandry[3]) z domu Żurowskiej herbu Leliwa (ur. 1850, córka Teofila Żurowskiego)[3][5]. Jego rodzeństwem byli: Stefan (ur. 1883, żonaty z Olgą Didur, córką Adama Didura, który był nieślubnym dzieckiem Jakuba Wiktora), Roman (1890-1917)[5].

Uczył się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1911 zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie byli m.in. Stanisław Biega, Stefan Lewicki, Jan Polański, Józef Premik, Kazimierz Swoszowski, Edward Zegarski)[7]. Podczas nauki gimnazjalnej zamieszkiwał w tym mieście u Leopolda Biegi[1], a po śmierci ojca pozostawał pod opieką Kazimierza Laskowskiego[2].

Po śmierci ojca przejął majątki Załuż, Wujskie[8]. W 1911 posiadał w Załużu posiadał 595 ha, a w Wujskiem 425 ha[9].

Podczas I wojny światowej został powołany do służby w szeregach C. K. Armii i mianowany podporucznikiem w rezerwie kawalerii z dniem 1 stycznia 1916[10]. Do 1918 był oficerem w rezerwie 1 pułku ułanów (tak samo Stefan Wiktor)[11][11][12][13]. Przed 1917 został odznaczony Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[12], a przed 1918 dodatkowo z mieczami[13]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy jazdy z dniem 1 czerwca 1919[14][15]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie[16][17]. Potem zweryfikowany jako porucznik rezerwy w korpusie oficerów pospolitego ruszenia kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[18]. W tym samym stopniu rezerwy w 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr X jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[4].

Został prezesem założonego 1 czerwca 1919 koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Załużu[19]. Pełnił funkcję przewodniczącego Związku Ziemian w Sanoku[20]. W latach II Rzeczypospolitej płody rolne ze swojego gospodarstwa sprzedawał w wynajętym od Michała Słuszkiewicza sklepie przy ul. Tadeusza Kościuszki w Sanoku, którego działalność nie utrzymała się na dłuższy czas[21]. Wraz z rodziną wspierał finansowo budowę kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Załużu, poświęconego uroczyście 11 października 1931[20]. W lipcu 1937 został wybrany zastępcą prezesa (Edmunda Słuszkiewicza) Związku Obrońców Podkarpacia w Sanoku[22].

20 października 1917 poślubił Marię Walerię Wiktorię Pędracką[23] (1896-1975; córka notariusza z Sanoka[21], świadkami na ich ślubie byli płk Mieczysław Wiktor i sędzia Józef Jaworski)[3][5][20]. Ich dziećmi byli: Adam (1918-2011, był żonaty z daleką krewną, Wandą Wiktor tj. córką Jana Wiktora[24]), Ewa (1920-2017), Helena (ur. 1923)[5][20]. Zmarł 27 czerwca 1940 we Lwowie[5].

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim najpierw jako „Paul von Wiktor” (1916), potem jako „Paul Ritter von Wiktor” (1917, 1918).

Przypisy

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 482.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1908/1909 (zespół 7, sygn. 48). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 648.
  3. ↑ a b c d Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 47 (poz. 22).
  4. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1039.
  5. ↑ a b c d e f Paweł Wiktor z Wiatrowic h. Brochwicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-08-05].
  6. ↑ Paweł Wiktor. geni.com. [dostęp 2020-08-05].
  7. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 40, 55.
  8. ↑ Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z W. Ks. Krakowskiem. Kraków: 1905, s. 176, 180. Zmiany (39).
  9. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 22, 24.
  10. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 568.
  11. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 617.
  12. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 801.
  13. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1006.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 700.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 623.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 672.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 595.
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓.
  19. ↑ Kronika. „Ziemia Sanocka”. Nr 18, s. 3-4, 29 czerwca 1919. 
  20. ↑ a b c d Welt und Stadt. „Wiener Salonblatt”. Nr 22, s. 3-4, 8, 25 października 1931 (niem.). 
  21. ↑ a b Emilia Słuszkiewicz: Pamiętnik (1853–1939). Sanok: 1971, s. 91.
  22. ↑ Sanok. Związek Obrońców Podkarpacia. „Kurier Warszawski”. Nr 201, s. 4, 24 lipca 1937. 
  23. ↑ Indeks do Ksiąg Zaślubionych Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku od roku 1911. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 43 (Tom J, poz. 22).
  24. ↑ Adam Wiktor z Wiatrowic h. Brochwicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-08-05].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Manor house in Załuż (2020).9.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Budynek dworski w Załużu.
AUT KuK Kriegsbande schwertern-gold BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Poświęcenie kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Załużu (1931-10-11).jpg
Poświęcenie kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Załużu 11 października 1931. Oznaczeni na zdjęciu: a) Jan Wiktor, b) żona hr. Ireneusza Załuski, c) Helena Gniewosz d) hr. Jan Potocki, e) bp Franciszek Barda, f) Olga Wiktor, g, h, i) Maria, Ewa, Adam Wiktorowie, j) Henryk Mniszek Tchorznicki, k) hr. August Krasicki, l) hr. Ireneusz Załuska, m) bar. Adam Gubrynowicz, n) Paweł Wiktor, o) Maria Wiktor.
Paweł Wiktor (1919).jpg
Paweł Wiktor (1919)