Pedagogika resocjalizacyjna

Ten artykuł należy dopracować:
od 2014-12 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pedagogika resocjalizacyjna – wywodzi się z pedagogiki specjalnej. Zajmuje się nauczaniem i wychowaniem osób z zaburzonym zachowaniem i niedostosowanych społecznie. Osoby takie poddaje się resocjalizacji.

Istotą pedagogiki resocjalizacyjnej jest opis i wyjaśnianie procesów zachodzących pomiędzy wychowankiem a wychowawcą, a jako dyscypliny naukowej jest formowanie zaleceń i wdrażanie projektów zmian w procesie kształtowania człowieka.

Pedagogika resocjalizacyjna jest także nazywana pedagogiką niedostosowanych społecznie. Pedagogika resocjalizacyjna wywodzi się z pedagogiki specjalnej. Ta druga do końca XX wieku zakładała izolowanie nieprzystosowanych jednostek. Następnie na zachodzie narodził się nurt pedagogiki integracyjnej obecnie wchodzącej w założenia pedagogiki resocjalizacyjnej. Zamiast izolować jednostkę należy przywrócić społeczeństwu.

Jedną z głównych przedstawicielek pedagogiki resocjalizacyjnej w Polsce jest Maria Grzegorzewska, która w 1964 roku wydała w Polsce podręcznik zatytułowany "pedagogika specjalna". W 1952 roku powstał w Warszawie Polski Instytut Pedagogiki Specjalnej zajmujący się m.in. działem pedagogiki resocjalizacyjnej.

Od 1972 roku w jego miejscu istnieje Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji (IPSiR), wchodzący w skład Uniwersytetu Warszawskiego. Do jego najbardziej znanych wykładowców należą Stanisław Jedlewski (pedagog), Czesław Czapów (pedagog), Stanisław Walczak (prawnik), Adam Podgórecki (prawnik).

Cele pedagogiki resocjalizacyjnej:

  • uspołecznienie: zachowanie interesów grupy społecznej, wyraża się poprzez eliminowanie egoizmu (interes społeczeństwa),
  • swobodny rozwój osobowości manifestujący się aktywnością twórczą oraz zanikaniem dewiacji (interes jednostki)

Zadania pedagogiki resocjalizacyjnej:

  • wyeliminowanie czynników, które wywołują zaburzenia stanu osobowości (likwidowanie przyczyn),
  • naprawianie stanów osobowości (usunięcie negatywnych zmian w osobowości),
  • utrwalenie uzyskanych w powyższych dwóch zakresach rezultatów resocjalizacji.

Przedmiot pedagogiki resocjalizacyjnej: Przedmiotem jest nie tylko wąsko rozumiane wychowanie korygujące niedostatki socjalizacji osób nieprzystosowanych społecznie, ale i szersza działalność obejmująca funkcję:

  • opiekę resocjalizacyjną (zaspakaja potrzeby),
  • wychowanie resocjalizujące,
  • terapia (leczenie dysfunkcji).

W zakres pedagogiki resocjalizacyjnej, jako jej składowe, wchodzą:

Zobacz też