Perłówka siedmiogrodzka

Perłówka siedmiogrodzka
ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządliliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rządwiechlinowce
Rodzinawiechlinowate
Rodzajperłówka
Gatunekperłówka siedmiogrodzka
Nazwa systematyczna
Melica transsilvanica Schur

Perłówka siedmiogrodzka (Melica transsilvanica Schur) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wiechlinowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w Europie i Azji[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie tylko na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i w Karpatach[4].

Morfologia

Pokrój
Trawa kępkowa.
Łodyga
Szorstkie źdźbło okryte u nasady brunatnymi pochwami liściowymi.
Liście
Pochwy liściowe miękko owłosione. Języczek liściowy podługowaty, ostry, do 2,5 mm długości.
Kwiaty
Zebrane w 1-3-kwiatowe kłoski, te z kolei zebrane w gęstą, kłosokształtną wiechę o szorstkiej osi. Plewa dolna podłużnie jajowata, zaostrzona, gładka, szersza i krótsza od górnej. Plewa górna lancetowata, szorstko kropeczkowana. Plewka dolna pierwszego kwiatu w kłosku owłosiona na brzegu[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na zboczach, skałach i w widnych lasach. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Gatunek charakterystyczny muraw kserotermicznych ze związku Seslerio-Festucion duriusculae[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta ścisłą ochroną w Polsce. Umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[7] w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych (kategoria zagrożenia R). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[8].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-23] (ang.).
  3. Melica transsilvanica na eMonocot [dostęp 2013-12-05].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Melica transsilvanica - Botanischer Garten, Dresden, Germany - DSC08676.JPG
Autor: Daderot, Licencja: CC0
Botanical specimen in the Botanischer Garten, Dresden, Germany.