Peter Carington

Peter Carrington
Ilustracja
Peter Carrington (1984)
Data i miejsce urodzenia6 czerwca 1919
Londyn
Data i miejsce śmierci9 lipca 2018
Londyn
Sekretarz generalny NATO
Okresod 25 czerwca 1984
do 1 lipca 1988
PoprzednikJoseph Luns
NastępcaManfred Wörner
Minister spraw zagranicznych
Okresod 4 maja 1979
do 5 kwietnia 1982
Przynależność politycznaPartia Konserwatywna
PoprzednikDavid Owen
NastępcaFrancis Pym
Minister obrony
Okresod 20 czerwca 1970
do 8 stycznia 1974
Przynależność politycznaPartia Konserwatywna
PoprzednikDenis Healey
NastępcaIan Gilmour
Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone)

Peter Alexander Rupert Carington (ur. 6 czerwca 1919 w Londynie, zm. 9 lipca 2018[1]) – brytyjski polityk konserwatywny. W latach 1963–1970 i 1974–1979 przewodził konserwatystom w Izbie Lordów. Od 20 czerwca 1970 r. do 8 stycznia 1974 r. był ministrem obrony w rządzie Edwarda Heatha. Od 5 maja 1979 r. do 5 kwietnia 1982 r. był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Margaret Thatcher. Następnie – do 1988 r. – był sekretarzem generalnym NATO.

Życiorys

Był synem Ruperta Caringtona, 5. barona Carrington, i Sybil Colville, córki 2. wicehrabiego Colville of Culross. Wykształcenie odebrał w Eton College oraz w Royal Military Academy w Sandhurst. Po śmierci ojca w 1938 r. odziedziczył tytuł barona Carrington i zasiadł w Izbie Lordów. Miejsce w Izbie objął po ukończeniu 21 roku życia w 1940 r. Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Grenadierów Gwardii we Francji i krajach Beneluksu, i został odznaczony Military Cross w 1945 r. Wojnę ukończył w stopniu majora.

Po wojnie Carrington rozpoczął karierę polityczną. W 1951 r. został parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie rolnictwa, rybołówstwa i żywności. Mając 32 lata był najmłodszym członkiem rządu. W latach 1954–1956 był parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie obrony. W 1956 r. został Wysokim Komisarzem w Australii i był nim do 1959 r. Po powrocie do Wielkiej Brytanii został pierwszym lordem Admiralicji. Na tym stanowisku popierał politykę premiera Macmillana modernizacji Royal Navy. W 1962 r. został dodatkowo wiceprzewodniczącym Izby Lordów.

Kiedy premierem został Alec Douglas-Home (październik 1963 r.) Carrington został członkiem gabinetu jako przewodniczący Izby Lordów i minister bez teki. Po wyborczej porażce konserwatystów w 1964 r. Carrington został liderem Opozycji w izbie wyższej. Po powrocie Partii Konserwatywnej do władzy w 1970 r. Carrington objął stanowisko ministra obrony i pozostał na nim do 1974 r. Od 1972 r. był równocześnie przewodniczącym Partii Konserwatywnej. Od stycznia do marca 1974 r. był ministrem energii. W latach 1974-1979 ponownie był liderem Opozycji w Izbie Lordów. W 1979 r. został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Margaret Thatcher. W tym samym roku przewodniczącym konferencji w Lancaster House, która doprowadziła do zakończenia wojny domowej w Rodezji i wyborów w lutym 1980 r. Ze stanowiska ministra zrezygnował w kwietniu 1982 r. po inwazji Argentyńczyków na Falklandy.

W latach 1984–1988 był sekretarzem generalnym NATO. W 1991 r. prowadził dyplomatyczne rozmowy na temat rozpadu Jugosławii. Oprócz stanowisk politycznych Carrington był również kanclerzem uniwersytetu w Reading oraz przewodniczącym wielu firm (np. Christie's) oraz dyrektorem m.in. Barclays Bank, Schweppes oraz Daily Telegraph. Kiedy reforma Izby Lordów z 1999 r. usunęła z Izby parów dziedzicznych, Carrington został kreowany parem dożywotnim jako baron Carrington of Upton.

Carrington był kawalerem Orderu Kawalerów Honorowych (1983), Orderu Podwiązki (1985) oraz Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego (1988). Od 1959 był członkiem Tajnej Rady.

Rodzina

25 kwietnia 1942 r. poślubił Ionę McClean, córkę podpułkownika sir Francisa McCleana. Peter i Iona mają razem syna i dwie córki:

  • Alexandra Carington (ur. 11 kwietnia 1943), żona majora Petera de Bunsena, ma dzieci
  • Virginia Carington (ur. 23 czerwca 1946), żona Henry’ego Cubitta, 4. barona Ashcombe, ma dzieci
  • Rupert Francis John Carington (ur. 2 grudnia 1948), ożenił się z Daniellą Diotallevi, ma dzieci

Przypisy

  1. Julia Langdon: Lord Carrington obituary (ang.). theguardian.com, 2018-07-10. [dostęp 2018-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Order of the Garter UK ribbon.png
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: http://www.medals.org.uk/index.htm, Licencja: CC BY-SA 2.5
Ribbon of the Order of the Garter
Order of the Companions of Honour Ribbon.gif
Autor: Image sourced from 'Medals of the World' website: medals.org.uk, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Order of the Companions of Honour Ribbon
Military cross BAR.svg
Military Cross medal ribbon
Presidential Medal of Freedom (ribbon).png
Ribbon of Presidential Medal of Freedom
Flag of NATO.svg
Flaga Paktu Północnoatlantyckiego (NATO).
ESP Charles III Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Charles III, Grand Cross.
Alec Douglas-Home Allan Warren.jpg
Autor: Allan warren, Licencja: CC BY-SA 3.0
Alec Douglas Home portrait
Heathdod.JPG
British Conservative leader Edward Heath at the Pentagon
UK Order St-Michael St-George ribbon.svg
Baretka brytyjskiego Orderu św. Michała i św. Jerzego.
Flag of the Lord High Admiral of the United Kingdom.svg
Flag of the Lord High Admiral of the United Kingdom.
Peter Carington 1984.jpg
Autor: Rob Croes , Licencja: CC0
Lord Peter A.R. Carrington (Grenadier Guards)
Flag of the Secretary of State for Defence.svg

The image from the English Wikipedia with changes so the colors are correct.

Original by Zscout370 on the English Wikipedia, at en:Image:Flag of the Secretary of State for Defence.svg. (Original was PD)