Pieter Zeeman

Pieter Zeeman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1865
Zonnemaire

Data i miejsce śmierci

9 października 1943
Amsterdam

Zawód, zajęcie

fizyk

Pieter Zeeman (ur. 25 maja 1865 w Zonnemaire, zm. 9 października 1943 w Amsterdamie) – holenderski fizyk, współodkrywca zjawiska nazwanego jego imieniem (efekt Zeemana), laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z roku 1902 (wspólnie z H.A. Lorentzem)[1][2][3]. Uczeń Hendrika Antoona Lorentza na Uniwersytecie w Lejdzie.

Badania wpływu pola magnetycznego na promieniowanie rozpoczął w roku 1890, na polecenie swojego mentora. W roku 1896 doświadczalnie stwierdził występowanie dubletu sodowego w widmie sodu, badanym za pomocą spektrografu w warunkach, gdy płomień palnika emitującego promieniowanie był umieszczony między biegunami silnego magnesu trwałego. Zjawisko zostało wyjaśnione teoretycznie przez Lorentza[1][2].

Od roku 1900 Pieter Zeeman był profesorem Uniwersytetu w Amsterdamie, od roku 1908 – dyrektorem Instytutu Fizyki tego uniwersytetu. Prowadził prace badawcze z zakresu optyki i fizyki atomowej[1][2].

Przypisy

  1. a b c Pieter Zeeman – Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1902 > Hendrik A. Lorentz, Pieter Zeeman [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-10]., Biographical, Nobel Lecture, May 2, 1903, Light Radiation in a Magnetic Field
  2. a b c Pieter Zeeman (ang.). W: Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-10].
  3. Zeeman Pieter, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-29].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Count Rumford.jpg
Portret Count Rumford (born Benjamin Thompson, 1753–1814) who was an American born soldier, statesman, scientist, inventor and social reformer.
NobelP2.png
Alfred Nobel from public domain photo, in circle. (Photo taken 1896 or earlier).