Pinkowicze
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy | 225730 |
| Tablice rejestracyjne | 1 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | |
 52°08′22″N 26°09′56″E/52,139444 26,165556 | |
Portal  Białoruś | |
Pinkowicze[2] (biał. Пінкавічы; ros. Пинковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie pińskim, w sielsowiecie Pinkowicze, nad Piną.
Pinkowicze przecinają droga republikańska R8 i linia kolejowa Łuniniec – Żabinka.
W budynku byłej szkoły z końca XIX w. znajduje się muzeum literacko-etnograficzne im. Jakuba Kołasa. Ekspozycje poświęcone są pobytowi Jakuba Kołasa w Pinkowiczach, życiu mieszkańców wsi w początkach XX w. oraz historii i stanowi obecnemu Pinkowicz. Drugim zabytkiem jest pochodząca z 1830 cerkiew Opieki Matki Bożej[3], służąca miejscowej parafii prawosławnej[4].
Historia
W latach 1904-1906 w tutejszej szkole uczył Jakub Kołas[3].
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie pińskim. Od XIX w. do 1939 siedziba gminy Pinkowicze[5]. W 1926 serię grafik z Pinkowicz wykonał Jazep Drazdowicz. W 1934 wieś odwiedziła Louise Arner Boyd.
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Cerkiew Opieki Matki Bożej na grafice Jazepa Drazdowicza
Pinkowicze na grafice Jazepa Drazdowicza
Pinkowicze na grafice Jazepa Drazdowicza
Muzeum literacko-etnograficzne im. Jakuba Kołasa
Pomnik upamiętniający odwiedzenie wsi przez Louise Arner Boyd
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ a b Pińkowicze. Zabytki i atrakcje Białorusi. [dostęp 2021-02-17]. (pol.).
- ↑ Пинское благочиние → 29. Приход храма Покрова Пресвятой Богородицы д.Пинковичи Пинского района. pinskeparh.by. [dostęp 2021-02-17]. (ros.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2021-02-17]. (pol.).
Bibliografia
- Pinkowicze, pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 167.
- Pinkowicze na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2021-02-17]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Belarus
_location_map.png)
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Позиционная карта Брестской области
Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:
- С: 53.45° с.ш.
- Ю: 51.4° с.ш.
- З: 23.1° в.д.
- В: 27.7° в.д.
Каплічка ў Пінкавічах
.jpg)
Autor: Валацуга (https://fgb.by/viewtopic.php?p=60985#60985), Licencja: CC BY-SA 3.0
Пінкавічы. Коласаўская школка
.jpg)
Ільінская царква на пінкавіцкім полі. Я. Драздовіч. 1926
