Piotr Dyk

Piotr Dyk (ur. 28 grudnia 1954 w Gdańsku) – polski lekarz, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

Ukończył w 1979 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. Staż odbył w szpitalu miejskim w Tczewie, od 1980 do 1984 pracował w Szpitalu Wojewódzkim w Gdańsku (na oddziale chorób wewnętrznych).

W drugiej połowie lat 70. zaangażował się w działalność opozycyjną, współpracował z Komitetem Obrony Robotników i następnie z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. W 1977 znalazł się wśród założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności w Gdańsku. W latach 1977–1979 należał do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1979 współtworzył Ruch Młodej Polski, sygnował deklarację ideową RMP.

W 1978 w jego mieszkaniu odbyło się czwarte ogólnopolskie spotkanie ROPCiO. Lokal ten stał się później stałym miejscem spotkań gdańskich działaczy RMP[1]. Na zorganizowanym w jego mieszkaniu w pierwszej dekadzie sierpnia 1980 przyjęciu na cześć zwolnionych z więzienia Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego zapadła decyzja o organizacji w tym samym miesiącu strajku w Stoczni Gdańskiej[2].

Piotr Dyk wstąpił do „Solidarności”, po wprowadzeniu stanu wojennego pozostawał przez około pół roku w ukryciu, był poszukiwany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

W 1984 wyemigrował najpierw do Niemiec, następnie do USA. Do 1989 pracował jako urolog w Medical School of Saint Louis University, później rozpoczął prowadzenie prywatnej praktyki lekarskiej w Saint Louis.

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 18 maja 2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Miał go otrzymać 19 maja 2007 w czasie obchodów 30. rocznicy utworzenia Studenckiego Komitetu Solidarności[4]; odebrał go 27 września 2009 podczas uroczystości z okazji jubileuszu 30-lecia powołania Ruchu Młodej Polski[5].

Przypisy

Bibliografia