Piotr Guérin du Rocher

Błogosławiony
Piotr Guérin du Rocher (SJ)
Pierre-Michel Guérin du Rocher
prezbiter
męczennik
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1731
Sainte-Honorine-la-Guillaume

Data i miejsce śmierci

3 września 1792
Paryż

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

17 października 1926
przez Piusa XI

Wspomnienie

3 września

Piotr Guérin du Rocher SJ (fra.) Pierre-Michel Guérin du Rocher (ur. 1 marca 1731 w Sainte-Honorine-la-Guillaume, zm. 3 września 1792 w Paryżu) – błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara prześladowań antykatolickich okresu francuskiej rewolucji[1][2][3].

Pierwszym stopniem edukacji była dla Piotra Guérin du Rochera szkoła jezuitów w Caen[3]. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił 10 września 1745 roku w Paryżu[3][4]. Ukończył Lycée Louis-le-Grand, a po studiach filozoficzno-teologicznych w 1760 roku przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę dydaktyczną wykładając literaturę w Bourges i Rouen[3][4]. Kiedy działalność Towarzystwa Jezusowego została we Francji zakazana, w 1764 roku wyemigrował, by podjąć pracę początkowo na terenie Italii i Niemiec, zaś kolejne przez pięć lat poświęcił pracy w I Rzeczypospolitej[3]. Przebywając w Polsce wykładał prawo kanoniczne, zaś na dworze Jabłonowskich pełnił obowiązki kapelana[3]. Studia lingwistyczne i historyczne, jakim oddawał się w tym okresie, przyniosły publikację wydanego w 1777 roku dzieła Histoire véritable des temps fabuleux, poruszającego tematykę opowieści zawartych w Torze[3]. Praca ta wpłynęła na rozwój egzegezy biblijnej, deprecjonując teorie francuskich encyklopedystów i dowodząc historycznych źródeł Pięcioksięgu[4][5]. Po powrocie do Francji został spowiednikiem Marii Antoniny, a z nominacji arcybiskupa Paryża pełnił obowiązki dyrektora instytutu Nouveaux-convertis[3]. W 1791 roku odmówił złożenia przysięgi na cywilną konstytucję kleru i w rok później, 13 sierpnia 1792 roku, został aresztowany razem z bratem Robertem i kuzynem Jakubem de la Lande[3][4], z którymi został uwięziony w prowizorycznym więzieniu utworzonym z kościoła i zabudowań przy seminarium Saint Firmin (św. Firmina)[3][6]. Wszyscy trzej niecały miesiąc później padli ofiarą tak zwanych masakr wrześniowych, w których zginęło łącznie 300 katolickich duchownych osadzonych w paryskich więzieniach[7].

Rocznica jego śmierci jest dniem, kiedy wspominany jest w Kościele katolickim, jezuici wspominają go także 19 stycznia[1][4].

Piotr Guérin du Rocher znalazł się w grupie 191 męczenników z Paryża beatyfikowanych przez papieża Piusa XI 17 października 1926[1][2][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Fabio Arduino: Beati Andrea Abel Alricy e 71 compagni (wł.). [dostęp 2011-03-09].
  2. ↑ a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 324. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 339. ISBN 978-83-7318-736-8.
  4. ↑ a b c d e Den salige Peter (Pierre) Guérin du Rocher (1731-1792) (norw.). [dostęp 2011-03-09].
  5. ↑ Peter Guérin du Rocher – Męczennik podczas rewolucji francuskiej. [dostęp 2011-03-09].
  6. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 335. ISBN 978-83-7318-736-8.
  7. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 323. ISBN 978-83-7318-736-8.
  8. ↑ Rewolucja francuska i powrót męczenników – ofiar systemów totalitarnych. [dostęp 2011-03-09].