Piotr Szweda

Piotr Szweda
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1933
Brzezowa

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 2008
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1951-1993

Siły zbrojne

Wojsko Polskie Wojsko Polskie

Stanowiska

p.o. Głównego Kwatermistrza WP

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Piotr Szweda (ur. 4 czerwca 1933 w Brzezowej, zm. 22 stycznia 2008 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Absolwent liceum ogólnokształcącego w Brzegu. 1951-1953 elew Oficerskiej Szkoły Kwatermistrzowskiej w Poznaniu, potem podporucznik kwatermistrzostwa. Od 1956 porucznik w 1. Warszawskim Zmotoryzowanym Pułku Pontonowym w Brzegu, od 1963 kapitan, 1964 ukończył Akademię Sztabu Generalnego WP w Warszawie i podjął pracę w Głównym Kwatermistrzostwie WP. Od 1967 major, od 1971 podpułkownik, od 1977 pułkownik. W 1970 został starszym inspektorem w Głównym Kwatermistrzostwie WP, 1973-1975 był kwatermistrzem i zastępcą dowódcy 15. Dywizji Zmechanizowanej ds. kwatermistrzowskich w Olsztynie. 1975-1977 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, po czym został zastępcą szefa Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP. 1980-1986 kwatermistrz - zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy ds. kwatermistrzostwa. Od jesieni 1981 generał brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński w obecności szefa PZPR Stanisława Kani i gen. Wojciecha Jaruzelskiego. IX 1986 - V 1989 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa - zastępca Głównego Kwatermistrza WP, od maja 1989 szef sztabu - zastępca Głównego Kwatermistrza WP gen. Włodzimierza Oliwy, po śmierci którego 5 VI 1989 został p.o. Głównego Kwatermistrza WP. Jesienią 1991 mianowany generałem dywizji; nominację wręczył mu w Belwederze prezydent RP Lech Wałęsa. Od końca 1992 do przejścia w stan spoczynku we wrześniu 1993 dyrektor generalny Kierownictwa MON ds. uzbrojenia i infrastruktury wojskowej. Później, do 1996, był podsekretarzem stanu ds. uzbrojenia i infrastruktury wojskowej MON.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na starym cmentarzu na Służewie.

Odznaczenia

I inne.

Bibliografia

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 62-63.

Media użyte na tej stronie

POL Wojska Lądowe 1.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
POL Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".