Piotrowiec (województwo warmińsko-mazurskie)

Piotrowiec

wieś
Zabytkowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	braniewski
Gmina	Pieniężno
Liczba ludności (2022)	167[1]
Strefa numeracyjna	55
Kod pocztowy	14-520[2]
Tablice rejestracyjne	NBR
SIMC	0155139
Położenie na mapie gminy Pieniężno Piotrowiec
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Piotrowiec
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Piotrowiec
Położenie na mapie powiatu braniewskiego Piotrowiec
54°18′16,02″N 20°05′54,93″E/54,304450 20,098592

Piotrowiec (niem. Peterswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno.

W latach 1975–1998 miejscowość znajdowała się w województwie elbląskim. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Historia

Wieś jest wzmiankowana w dokumentach z roku 1326, lokowana w 1330 przez warmińską kapitułę katedralną. Zasadźcą wsi na powierzchni 54,5 włóki był Piotr. Jego imię uwiecznione zostało w nazwie wsi. Pierwsza informacja o istnieniu proboszcza w Piotrowcu pochodzi z 1343.

Miejscowość została zniszczona w czasie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519–1521 oraz wojny polsko-szwedzkiej w latach 1626–1629.

Z akt wizytacyjnych parafii wynika, że w drugiej połowie XVI wieku w Piotrowcu funkcjonowała szkoła parafialna. W roku 1726 nauczycielem był tu murarz.

Kościół

Pierwszy kościół w Piotrowcu, który wybudowano w XIV wieku, spłonął w 1581. Po nim wzniesiono drugi, w 1589, i trzeci, w 1771. Ten ostatni, pw. św. Jana Chrzciciela, konsekrował w 1772 biskup pomocniczy warmiński Karol Fryderyk von Zehmen. Wieżę dobudowano w 1829. Kościół spłonął w 1945 i został odbudowany w latach 1956–1959. W 1959 poświęcił go biskup Tomasz Wilczyński.

Kościół w Piotrowcu jest murowany, ma skromne barokowe formy i jest otynkowany. Od strony zachodniej wznosi się masywna, czworoboczna wieża otoczona przybudówkami. Pod wolutowym tylnym szczytem znajdują się pozostałości inskrypcji erekcyjnej^[3].

Z dawnego wyposażenia zachowały się fragmenty ołtarza głównego z około 1700 roku i fragmenty ołtarzy bocznych z drugiej połowy XIX wieku. W kościele znajduje się granitowa chrzcielnica z XV wieku i lichtarze z około 1760.

Demografia

Liczba mieszkańców:

• 1818: 237
• 1933: 372
• 1939: 399
• 1999: 213

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn, 1978 (str. 132–133 opis kościoła)
• Andrzej Kopiczko, Ustrój i organizacja diecezji warmińskiej w latach 1525–1772, OBN im. W. Kętrzyńskiego, Olsztyn, 1993. ISSN 0585-3893 (str. 204–215 szkolnictwo parafialne, str. 209 nauczyciel murarz)
• Jan Chłosta, Słownik Warmii, Wydawnictwo LITTERA, Olsztyn, 2002, ISBN 83-914158-5-6 (str. 261 opis wsi)
• Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 116