Polska Kronika Filmowa

Polska Kronika Filmowa
Ilustracja
Rodzaj programu

informacyjny

Kraj produkcji

Polska Polska

Język

polski

Data premiery

1 grudnia 1944

Lata emisji

1944–1994

Czas trwania odcinka

ok. 10 min

Produkcja
Produkcja

Wytwórnia Filmowa Wojska Polskiego „Czołówka”, następnie Wytwórnia Filmów Dokumentalnych

Antoni Wawrzyniak i asystent ładują sprzęt filmowy do samochodu Polskiej Kroniki Filmowej
Stanisław Golachowski i asystentka dobierają muzykę do filmu Polskiej Kroniki Filmowej
Kadr Polskiej Kroniki Filmowej z materiału dotyczącego procesu szesnastu w czerwcu 1945

Polska Kronika Filmowa (PKF) – cotygodniowa kronika filmowa (magazyn filmowy); emitowana od 1 grudnia 1944 do 28 grudnia 1994 roku, poprzedzała projekcję filmu w kinach. W 1995 przestała ukazywać się w kinach i telewizji. Działała (pod nazwą Studio Filmowe „Kronika” sp. z o.o.) do 2012 roku, rejestrując najważniejsze wydarzenia w kraju.

Historia PKF

Magazyn filmowy kontynuował przerwaną działalność Kroniki Filmowej Polskiej Agencji Telegraficznej (Tygodnik Filmowy PAT), lecz w zupełnie odmiennym stylu. Magazyn powstał przy przekształceniu wojskowej Wytwórni Filmowej „Czołówka”. Publikowany był 1–2 razy tygodniowo w latach 1944[1]–1994 i był swego rodzaju rejestrem bieżących wydarzeń oraz oficjalnym instrumentem propagandowym w okresie Polski Ludowej. Obok oficjalnych informacji rządowych znajdowały się w nim także materiały propagandowe (osnute wokół wybranych zjawisk politycznych, społecznych, gospodarczych oraz na niskim szczeblu władzy), komentarze sportowe, relacje z wydarzeń kulturalnych oraz sporo „żartów i dowcipów filmowych”. Zazwyczaj w jednym dziesięciominutowym odcinku kroniki było kilka (około 7) różnych tematów, choć zdarzały się kroniki w całości poświęcone jednemu tematowi (np. świętu 1 maja). Począwszy od 1957 roku, produkowano 2 wydania w tygodniu – wydanie A (o zasięgu ogólnopolskim) i B (zawężony zasięg – tylko kina miejskie). Ich produkcji zaprzestano w 1982 roku (po wprowadzeniu stanu wojennego). W tym samym okresie PKF włączono również do ramówki Telewizji Polskiej i wyświetlano ją (z przerwami) jako stały punkt programu telewizyjnego.

W Kronice znajdowały się głównie materiały krajowe, sporadycznie zagraniczne. W latach 70. XX w. PKF wymieniała materiały z 48 kronikami zagranicznymi: głównie z ZSRR, Czechosłowacją, Anglią, NRD, RFN i Francją. W czasie stalinizmu Kronika była narzędziem stalinowskiej propagandy politycznej.

Pierwszym redaktorem kroniki był Jerzy Bossak. Lektorami Kroniki byli: Władysław Hańcza (w latach 1944–1946), Andrzej Łapicki (w latach 1946–1956), Jeremi Przybora (w latach 1951–1952), Bogdan Niewinowski (w latach 1956–1958), Barbara Matkowska (1956), Andrzej Racławicki (wydanie 52/1956), Włodzimierz Kmicik (w latach 1957–1970), Lucjan Szołajski (w latach 1959–1963, 1982) Jerzy Rosołowski (w latach 1962–1994), Zbigniew Zapasiewicz (wydanie 36A/1965), Krzysztof Świętochowski (w latach 1966–1981), Roman Beeger (1971), Włodzimierz Press (wydanie 27A/1971) Czesław Seniuch (w latach 1971–1980, 1982), Piotr Fronczewski (1971), Mieczysław Marciniak (1972), Jerzy Kamas (wydanie 36B/1972, razem z Czesławem Seniuchem)[2], Wojciech Gąssowski (wydanie 51A/1973)[3], Alina Janowska (wydanie 10A/1975)[4], Tadeusz Sznuk (1975), Jerzy Zalewski (1976, 1983), Andrzej Racławicki(1958,1982) Marek Gajewski (w latach 1978–1979), Lesław Nowak (wydanie 43B/1978)[5], Leon Łochowski (1980–1981), Janusz Kozioł (1985) Tomasz Knapik (w latach 1986–1994), Marek Obertyn (wydanie 33/1990), Maciej Rayzacher (1990) i Andrzej Ferenc (wydanie 36/1992). Z kroniką współpracowali też: jako operator filmowy materiałów krajowych Bogusław Lambach, Andrzej Munk.

Kompozytorem sygnału Polskiej Kroniki Filmowej był Władysław Szpilman.

Kronika powstawała w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie przy ul. Chełmskiej 21. 1 stycznia 1995 zaprzestano wyświetlania PKF w kinach, ponieważ po przemianach ustrojowych powstawały poważne kłopoty z kolportażem Kroniki. Notacje filmowe realizowane były do 2012 roku.

Redaktorzy naczelni PKF

  • Jerzy Bossak i Ludwik Perski: 1944–1948
  • Olga Borzechowa: 1949
  • Helena Lemańska: 1949–VI 1967
  • Janusz Kidawa: 1967 (tylko 2 wydania PKF: 35A/67 i 35B/67)
  • Roman Wionczek: 1967–1968 (39A/67–47A/67 i 1A/68–31B/68)
  • Bogdan Kosiński: 1967–1968 (47B/67–48B/67 i 1A/68–31B/68)
  • Andrzej Pomianowski: 1968 (tylko 4 wydania PKF: 32A/68–33B/68)
  • Michał Gardowski: 1968–1973 (37B/68–1A/73)
  • Mirosław Chrzanowski: 1973–1981 (od 1B/73 do XII 1981)
  • Krzysztof Szmagier: 1982–1983 (do 9A/83)
  • Janusz Kędzierzawski (Krzysztof Nowak-Tyszowiecki): 1983–1990 (10/83–16/90)
  • Stanisław Fiuk-Cisowski: 1990 (tylko 6 wydań PKF: 17/90–22/90)
  • Andrzej Piekutowski (Paweł Kędzierski): 1990–1994 (23/90–52/94)

Wydania branżowe PKF

W pierwszych latach Kroniki (1946–1948), jako forma wzbogacenia filmowej oferty informacyjnej, pojawiły się wydania branżowe PKF. Były wśród nich:

  • Przegląd Sportowy – 26 wydań (3 w 1946, 11 w 1947 i 12 w 1948)
  • Przegląd Wojskowy – 7 wydań (3 w 1946 i 4 w 1947)
  • Przegląd Artystyczny – 1 wydanie (1947)

Kolejne lata (1949-1956), przyniosły szybkie zmiany wśród wydań branżowych PKF. Zniknął Przegląd Wojskowy, lecz pojawiło się 5 nowych tytułów:

  • Przegląd Sportowy – 52 wydania (najwięcej: 12 w 1955, 11 w 1954, 8 w 1951 i 6 w 1950)
  • W Kraju Socjalizmu – 50 wydań (najwięcej: 8 w 1955, po 7 w latach 1950–1954 i 4 w 1956)
  • Polska Dzisiejsza – 25 wydań (9 w 1950, 4 w 1951, 10 w 1952 i 2 w 1953)
  • Kronika Harcerska – 20 wydań (2 w 1953 i po 6 w latach 1954–1956)
  • Wieś – 16 wydań (po 4 w latach 1953–1956)
  • Przegląd Artystyczny – 9 wydań (4 w 1951 i 5 w 1952)
  • Przegląd Zagraniczny – 1 wydanie (1950)

W latach 1958–1962 ograniczono wydania branżowe do zaledwie 2 tytułów:

  • Kronika Harcerska, czasami także jako Nasza Kronika – 29 wydań (najwięcej: 8 w 1959 oraz po 7 w 1958 i 1960)
  • Przegląd Wojskowy – 10 wydań (9 w 1958 i 1 w 1959)

Przypisy

  1. Pierwsza edycja ukazała się 1 grudnia 1944
  2. Wydanie 36B/1972 [dostęp 2019-04-17].
  3. Wydanie 51A/1973 [dostęp 2019-04-17]
  4. Wydanie 10A/1975 [dostęp 2019-04-17].
  5. Wydanie 43B/1978 [dostęp 2019-04-17].

Bibliografia

  • Marek Cieśliński, Piękniej niż w życiu. Polska Kronika Filmowa 1944–1994, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, s. 183, ISBN 978-83-7436-101-9, OCLC 169713732.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Sergiusz Sprudin - Polska Kronika Filmowa - Film nr 12 - 1947-02-15.JPG
Sergiusz Sprudin operator Polskiej Kroniki Filmowej
Stanisław Golachowski - Film nr 12 - 1947-02-15.JPG
Stanisław Golachowski i asystentka dobierają muzykę do filmu kroniki filmowej
Antoni Wawrzyniak - Film nr 12 - 1947-02-15.JPG
Antoni Wawrzyniak i asystent ładują sprzęt filmowy do samochodu Polskiej Kroniki Filmowej. Samochód Steyr 1500A z 1941 roku należał wcześniej do niemieckiego wojska i został zdobyty przez Polaków jako odszkodowanie wojenne. W połowie lat 50. XX w. Polska została zmuszona przez ZSRR do zaniechania odbioru od Niemiec reparacji wojennych co jednak nie przeszkodziło Polakom w zdobywaniu indywidualnych odszkodowań od Niemiec w latach 90. XX w. za pracę niewolniczą podczas drugiej wojny światowej. Odszkodowania wypłacała fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie” z pieniędzy z Niemiec i z Austrii.
Moscow Trial 1945.jpg
The show trial of 16 leaders of Polish wartime underground movement (including Home Army and civil authorities) convicted of "drawing up plans for military action against the U.S.S.R.", Moscow, June 1945. They had been invited to help organize the new "Polish Government of National Unity" in March 1945 and captured by NKWD. Despite the court's conspicuous leniency, only two were still alive six years later.