Powiatowa Komenda Uzupełnień Lubicz

Powiatowa Komenda Uzupełnień
Lubicz
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1921
Rozformowanie1927
Tradycje
RodowódPKU Lipno
Dowódcy
Pierwszypłk Paweł Kozubek
Organizacja
DyslokacjaLubicz
PodległośćDOK VIII

Powiatowa Komenda Uzupełnień Lubicz (PKU Lubicz) – władza wojskowa właściwa w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym jej okręgu[1].

Historia komendy

9 stycznia 1923 roku Minister Spraw Wojskowych wydał rozkaz O. I. Szt. Gen. 11320.Org. w sprawie przeniesienia Powiatowej Komendy Uzupełnień Lipno do Lubicza i zmiany nazwy PKU Lipno na PKU Lubicz[2].

PKU Lubicz w sprawach należących do zakresu jej działania podlegała dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, a w najwyższej instancji ministrowi spraw wojskowych[1]. Okręg poborowy obejmował powiaty: lipnowski i rypiński ówczesnego województwa warszawskiego[3].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[1], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[3]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[4][5]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[6]. Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[4]. W skład PKU Lubicz wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy[4]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[7][8][9].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[10].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU … normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[11]

Z dniem 10 stycznia 1927 roku PKU Lubicz została zlikwidowana. Powiat lipnowski został przydzielony PKU Włocławek, a powiat rypiński PKU Toruń[12].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono obsadę personalną PKU Lipno i PKU Lubicz, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1926 roku.

Obsada w latach 1921–1925[13][14]
stanowisko etatowestopień, imię i nazwiskookres pełnienia funkcjikolejne stanowisko (dalsze losy)
komendant Powiatowej Komendy Uzupełnieńpłk piech. Paweł Kozubekbył w 1923[15][16] – II 1926komendant PKU
I referenturzędnik wojsk. XI rangi Stanisław Babakdo VII 1923[17]OE Lipno
kpt. piech. Paweł I BieleckiVII 1923[17] – IV 1924[18]64 pp
kpt. piech. Paweł FilarIV 1924[19] – II 1926[20]20 pp
II referenturzędnik wojskowy XI rangi Michał Hübnerdo 1 XI 1922[21]OE Lipno
urzędnik wojsk. XI rangi Teodor Zeń1 XI 1922[21] – IV 1924[22]OE Rypin
por. kanc. Władysław Marian DorożańskiIV[22] – X 1924[23]OE Brody PKU Kamionka Strumiłowa
por. kanc. Stanisław BabakIII 1925 – II 1926kierownik II referatu
oficer instrukcyjnypor. piech. Henryk Rudnicki1923 – 1924
oficer ewidencyjny na powiat lipnowskiurzędnik wojskowy XI rangi Michał Hübner1 XI 1922 – VII 1923[17]OE Strzelno PKU Inowrocław
urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Stanisław BabakVII 1923 – III 1925[24]II referent
oficer ewidencyjny na powiat rypińskiurzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Władysław Marian Dorożański1 VI 1923[25] – IV 1924II referent
urzędnik wojsk. XI rangi Teodor Zeń[a]IV – 31 XII 1924[26]stan spoczynku
Obsada w latach 1926–1927[27]
komendant Powiatowej Komendy Uzupełnieńpłk piech. Paweł Kozubek[b]II 1926 – I 1927[30]dyspozycja dowódcy OK VIII
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. tab. Czesław Sław-GóralikII 1926 – I 1927[31]DOK VIII
kierownik II referatu poborowegopor. kanc. Stanisław Babak[c]II 1926 – I 1927stan spoczynku
referentpor. kanc. Aleksander Kiszakiewicz[d]II 1926 – I 1927[35]dyspozycja dowódcy OK VIII

Uwagi

  1. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Teodor Zeń (ur. 14 grudnia 1887) z dniem 31 grudnia 1924 roku został zatwierdzony w stopniu podporucznika z równoczesnym przeniesieniem w stan spoczynku. Mieszkał w Przemyślu przy ul. Hensera 4.
  2. ↑ Płk piech. Paweł Kozubek (ur. 6 stycznia 1873) był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i francuskim Krzyżem Wojennym. Od 14 września 1919 roku do 11 kwietnia 1920 roku dowodził 47 pp. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[28]. Na emeryturze mieszkał w Kielcach[29].
  3. ↑ Por. kanc. Stanisław Babak (ur. 2 lutego 1877) z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[32]. W 1928 roku mieszkał w Lipnie[33].
  4. ↑ Por. kanc. Aleksander Kiszakiewicz (ur. 17 sierpnia 1883) w 1928 roku był w stanie spoczynku i mieszkał w Przemyślu[34].

Przypisy

  1. ↑ a b c Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 1 z 9 stycznia 1923 roku, poz. 5.
  3. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  4. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  5. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  6. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  8. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  9. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  11. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  12. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 21 stycznia 1927 roku, poz. 15.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1469, 1553, 1556, 1571.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1338.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 251, 396, 1469.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 232, 339, 1338.
  17. ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 10 lipca 1923 roku, s. 457.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 3 kwietnia 1924 roku, s. 183.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 3 kwietnia 1924 roku, s. 184.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  21. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 listopada 1922 roku, s. 835.
  22. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 19 kwietnia 1924 roku, s. 229.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 613.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 20 marca 1925 roku, s. 159.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 30 marca 1923 roku, s. 225.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 1 kwietnia 1925 roku, s. 181.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 17.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927 roku, s. 10.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 22.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 42, 44.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 909.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 912.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927 roku, s. 50.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).