Powstanie więźniów w Kengirze

Powstanie więźniów w Kengirze

Czas	16 maja – 26 czerwca 1954
Miejsce	Stepłag, Kengir, Kazachska SRR
Terytorium	ZSRR
Wynik	stłumienie powstania
Strony konfliktu
powstańcy Armia Radziecka MWD
Siły
5200 1700
Straty
500–700 zabitych i rannych (wg władz sowieckich) 27 zabitych (wg więźniów) 106 rannych 40 rannych
Położenie na mapie Kazachstanu miejsce bitwy
47,841111°N 67,615000°E/47,841111 67,615000

Powstanie więźniów łagru w Kengirze – powstanie więźniów łagru koło Kengiru (obecnego Żezkazganu) w Kazachstanie w maju i czerwcu 1954 roku.

Opis wydarzeń

W powstaniu uczestniczyło ponad 8 tysięcy więźniów. Aktywną rolę odegrali Ukraińcy, w tym wielu członków UPA, którzy stanowili ponad połowę powstańców oraz powstańcy zesłani z państw nadbałtyckich. Za przywódców powstania uważa się byłych partyzantów UPA – Hersza Kellera^[1] lub Mychajła Sorokę^[2]. 25 czerwca oddziały uzbrojone w czołgi rozbiły powstanie. Liczba ofiar wynosiła do 700 osób. Nieuzbrojeni powstańcy w tym kobiety byli zmiażdżeni gąsienicami czołgów T-34, inni zostali zastrzeleni.

W pół roku po powstaniu zbudowane nieopodal osiedla otrzymały nową nazwę – Żezkazgan. Powstanie zostało opisane między innymi przez Aleksandra Sołżenicyna oraz Anne Applebaum, nakręcono o nim także film dokumentalny^[3][4][5].

Zobacz też

• Powstanie norylskie

Przypisy