Pradolina Warszawsko-Berlińska

Mapa - Pradolina Warszawsko-Berlińska.png

Pradolina Warszawsko-Berlińska (niem. Warschau-Berliner Urstromtal) – wielka wklęsła forma ukształtowania terenu, powstała w klimacie peryglacjalnym (plejstocen, m.in. vistulian) w okresie cofania się lądolodu z terenu Polski po zlodowaceniu północnopolskim[1].

Pradolina ta, jak i inne, powstawały na skutek – nie tylko – działania erozji wielkich rzek powstałych z topniejących lodowców, ale także na skutek termoerozji (np. wytapiania klinów lodowych)[1]. Pradolina Warszawsko-Berlińska ciągnie się równoleżnikowo od okolic Warszawy aż po Berlin. Rozciągłość równoleżnikowa spowodowana jest zablokowaniem odpływu rzek na północ przez lądolód. Jej szerokość jest zmienna i wynosi około 20 km, charakteryzuje ją płaskie dno, na którym często występują kilkukilometrowe równiny torfowe[2].

Formę tę wykorzystuje wiele rzek obecnie płynących – od wschodu – Bzura, częściowo Ner, Warta, Obra, Odra i na terenie Niemiec Sprewa[2].

Przypisy

  1. a b Piotr Migoń: Geomorfologia. Warszawa: PWN, 2006, s. 353-355. ISBN 978-83-01-14-812-6.
  2. a b Krystian Chariza: Atlas Geograficzny dla szkół ponadgimnazjalnych. Warszawa: Nowa Era, 2012, s. 80-81. ISBN 978-83-267-0075-9.

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

Mapa - Pradolina Warszawsko-Berlińska.png
Autor: Chumwa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Regionalizacja fizycznogeograficzna Polski: Pradolina Warszawsko-Berlińska