Principessa Mafalda

Principessa Mafalda
Ilustracja
Bandera

 Włochy

Port macierzysty

Genua

Armator

Navigazione Generale Italiana

Dane podstawowe
Typ

statek pasażerski

Historia
Data wodowania

22 października 1908

Data oddania do eksploatacji

9 marca 1909

Data zatonięcia

25 października 1927

Dane techniczne
Wyporność

9120 t

Liczba pasażerów

1530

Długość całkowita (L)

141 m

Zanurzenie (D)

8,5 m

Principessa Mafalda – włoski transatlantycki statek liniowy, którego zatonięcie w 1927 roku doprowadziło do śmierci 314 pasażerów.

Historia

Statek został nazwany na cześć księżniczki Mafaldy Sabaudzkiej[1], córki króla Włoch Wiktora Emanuela III.

Od 1909 r. statek kursował między Genuą a Buenos Aires. W tamtym czasie był największym włoskim statkiem pasażerskim[2]. Principessa Mafalda słynęła też z luksusowego wyposażenia[3].

Katastrofa

W 1927 r. statek był w bardzo złym stanie technicznym i zdaniem ekspertów nie powinien być dopuszczony do żeglugi. 11 października 1927 r. statek wyruszył do Buenos Aires. Podczas rejsu wielokrotnie ulegał awariom, które były usuwane w portach „po drodze” lub na pełnym morzu. 25 października 1927 r., przy brzegu Brazylii, wał napędowy statku urwał się i uszkodził kadłub. Ponieważ mechanizm zamykania grodzi wodoszczelnych był niesprawny, statek zaczął powoli tonąć w obecności innych statków, które przybyły na sygnał wzywania pomocy. Błędy w prowadzeniu akcji ratunkowej, nadejście nocy, zamieszanie i panika spowodowały śmierć 314 z 1252 osób na pokładzie.

Wymiary tragedii

Katastrofa pozostaje największą tragedią włoskiej żeglugi[4] oraz największą w historii na półkuli południowej w czasie pokoju[5].

Ze względu na to, że wymiary katastrofy spotęgowane były błędnymi decyzjami osób dowodzących na statku, statek jest nazywany włoskim Titanikiem[6].

Statkiem mieli płynąć do Ameryki Południowej państwo Bergoglio wraz z synem Mario, ojcem Jorge Mario Bergoglio, przyszłego papieża. Spóźnili się jednak na rejs, mimo iż mieli wykupione bilety. Ostatecznie opuścili Włochy 11 września 1928[7].

Przypisy

  1. Andrzej Józef Kamiński: Hitlerowskie obozy koncentracyjne i ośrodki masowej zagłady w polityce imperializmu niemieckiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 237, 340.. Mafalda Sabaudzka - księżna heska, więzień specjalny w KL Buchenwald.
  2. Ships Monthly, tom 40 (Londyn: Endlebury Publishing, 2005) s. 45
  3. Hans Ulrich Gumbrecht: Living on the Edge of Time. Cambridge: Harvard University Press, 1997, s. 169. ISBN 978-0674000551.
  4. Richard Goldstein: Desperate Hours. The Epic Rescue of the Andrea Doria. New York: John Wiley & Sons, 2001, s. 180. ISBN 978-047138934-7.
  5. Penelope Heckman: Over the Years. Pittsburgh: Dorrance Publishing, 2011, s. 10. ISBN 978-1-4349-1203-9.
  6. Luciano Garibaldi, Giorgio Giorgerini, M. Enrica Magnani Bosio: Principessa Mafalda. Titanic italiano. Milano: De Agostini, 2010. ISBN 978-8-8511-1450-3.
  7. Mariola Chaberka: Maryja. Sekret Papieża Franciszka. Kraków: Wydawnictwo AA, 2013, s. 27.

Media użyte na tej stronie

Principessa Mafalda.jpg
Foto do navio Principessa Mafalda de bandeira italiana que naufragou em 25 de outubro de 1927, devido ao rompimento do tubo telescópico do eixo do hélice direita, na costa do Estado da Bahia, Brasil.
Civil Ensign of Italy.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .