Przytulia bagienna

Przytulia bagienna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	goryczkowce
Rodzina	marzanowate
Rodzaj	przytulia
Gatunek	przytulia bagienna
Nazwa systematyczna
Galium uliginosum L. Sp. Pl. 1: 106. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Kwiaty

Przytulia bagienna (Galium uliginosum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny marzanowatych. Jest pospolity na całym obszarze Polski.

Morfologia

Morfologia

Łodyga

Leżąca lub wspinająca się, czterokanciasta, ulistniona, o wysokości do 60 cm. Jest szorstka, dzięki skierowanym w dół szczecinkom. Umożliwiają one przytrzymywanie się delikatnej łodygi na pędach innych roślin i innych podporach.

Liście

Lancetowate, na szczycie z krótkim ostrzem, zebrane w okółkach od 5 do 8 listków. Są najszersze w połowie i mają szorstkie brzegi.

Kwiaty

Zebrane w szeroko rozgałęzioną, luźną wiechę na szczycie łodygi. Kwiaty o średnicy 2,5–3 mm wyrastają na krótkich szypułkach, mają białe płatki i żółte pylniki.

Owoc

Rozłupnia rozpadająca się na jajowate, drobno brodawkowane rozłupki.

Gatunki podobne

Gatunek podobny do przytulii błotnej (Galium palustre). Różni się od niej m.in. tym, że po wysuszeniu nie czernieje.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na podmokłych łąkach, torfowiskach, brzegach wód. Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Gleby świeże lub wilgotne, obojętne lub zasadowe, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych, gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia caerulae^[4].

Przypisy

Bibliografia

• D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.