Puchar Sześciu Narodów 2013
| |||
| 2 lutego 2013 – 16 marca 2013 | |||
| Drużyny | |||
|---|---|---|---|
| Szczegóły turnieju | |||
| Zwycięzca | |||
| Calcutta Cup | |||
| Centenary Quaich | |||
| Millennium Trophy | |||
| Giuseppe Garibaldi Trophy | |||
| Drewniana łyżka | |||
| Statystyki turnieju | |||
| Liczba meczów | 15 | ||
| Statystyki indywidualne | |||
| Najwięcej punktów |
| ||
| Najwięcej przyłożeń |
| ||
Puchar Sześciu Narodów 2013 (2013 Six Nations Championship, a także od nazwy sponsora turnieju, Royal Bank of Scotland – 2013 RBS 6 Nations) – czternasta edycja Pucharu Sześciu Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy sześcioma najlepszymi zespołami narodowymi półkuli północnej. Turniej odbył się pomiędzy 2 lutego a 16 marca 2013. Pucharu broniła reprezentacja Walii.
Wliczając turnieje w poprzedniej formie, od czasów Home Nations Championship i Pucharu Pięciu Narodów, była to 119. edycja tych zawodów. W turnieju wzięły udział reprezentacje narodowe Anglii, Francji, Irlandii, Szkocji, Walii i Włoch.
Rozkład gier opublikowano w styczniu 2011, ponownie nie planując rozgrywania meczów w piątki[1]. Sędziowie zawodów zostali zaś wyznaczeni w grudniu 2012 roku[2][3] z jedną zmianą ogłoszoną przed ostatnią kolejką[4].
Na obu meczach poprzedniej edycji rozegranych na Stadio Olimpico pojawiło się łącznie ponad 125 tysięcy widzów, toteż Federazione Italiana Rugby podjęła decyzję o rozgrywaniu tam meczów Pucharu Sześciu Narodów do 2015 roku[5][6].
Dwa zespoły prowadzone były przez tymczasowych trenerów: Szkocja (Scott Johnson zastąpił zwolnionego Andy Robinsona)[7] i Walia (Rob Howley w zastępstwie przygotowującego się do tournée British and Irish Lions Warrena Gatlanda)[8].
Przed ostatnią kolejką spotkań szansę na ostateczny triumf miały zarówno Anglia, jak i Walia – możliwe były wówczas cztery scenariusze[9][10]:
- wygrana Anglii oraz Wielki Szlem – przy zwycięstwie Anglii
- wygrana Anglii – przy remisie lub zwycięstwie Walijczyków maksymalnie sześcioma punktami lub porażce Anglików siedmioma punktami przy zdobyciu minimum trzech przyłożeń więcej od Walijczyków
- wygrana Walii – przy zwycięstwie Walijczyków powyżej siedmiu punktów, lub siedmioma punktami przy zachowaniu większej liczby zdobytych przyłożeń w całym turnieju od Anglików
- tytuł dzielony – przy zwycięstwie Walijczyków siedmioma punktami i zdobyciu przez Anglików dwóch przyłożeń więcej od rywali.
W turnieju triumfowali Walijczycy, którzy w decydującym o tytule spotkaniu pokonali Anglików, pobijając przy okazji ponadstuletni rekord wysokości zwycięstwa nad tym zespołem. Była to jednocześnie pierwsza od edycji 1978 i 1979 zakończona sukcesem walijska obrona tego trofeum[11][12].
Z grona czternastu zawodników wytypowanych przez organizatorów[13] za najlepszego został uznany reprezentant Walii Leigh Halfpenny[14], który drugi rok z rzędu zdobył również najwięcej punktów[15], natomiast największą liczbę przyłożeń zaliczył jego rodak Alex Cuthbert[16].
W kwietniu 2013 roku IRB opublikowała podsumowanie statystyczno-analityczne tej edycji[17].
Uczestnicy
| Zespół | Stadion | Miasto | Trener | Kapitan |
|---|---|---|---|---|
 Anglia | Twickenham | Londyn | Stuart Lancaster | Chris Robshaw[18] |
 Francja | Stade de France | Paryż | Philippe Saint-André | Pascal Papé[19] Thierry Dusautoir[20] |
 Irlandia | Aviva Stadium | Dublin | Declan Kidney | Jamie Heaslip[21] |
 Szkocja | Murrayfield | Edynburg | Scott Johnson | Kelly Brown[22] |
 Walia | Millennium Stadium | Cardiff | Rob Howley | Sam Warburton[23] Ryan Jones[24] Gethin Jenkins[25] |
 Włochy | Stadio Olimpico | Rzym | Jacques Brunel | Sergio Parisse[26] Martin Castrogiovanni[27] |
Tabela
| Poz. | Zespół | Mecze | Punkty | Przyłożenia | Pkt | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | W | R | P | + | − | +/− | ||||
| 1. | Walia | 5 | 4 | 0 | 1 | 122 | 66 | +56 | 9 | 8 |
| 2. | Anglia | 5 | 4 | 0 | 1 | 94 | 78 | +16 | 5 | 8 |
| 3. | Szkocja | 5 | 2 | 0 | 3 | 98 | 107 | −9 | 7 | 4 |
| 4. | Włochy | 5 | 2 | 0 | 3 | 75 | 111 | −36 | 5 | 4 |
| 5. | Irlandia | 5 | 1 | 1 | 3 | 72 | 81 | −9 | 5 | 3 |
| 6. | Francja | 5 | 1 | 1 | 3 | 73 | 91 | -18 | 6 | 3 |
Mecze
Tydzień 1
| 2 lutego 2013 13:30 sędzia: Romain Poite | Walia | 22 – 30 | Irlandia | Millennium Stadium, Cardiff widzów: 71 254[28] |
| Punkty: Cuthbert 5 (P), Halfpenny 12 (P 2pd K), Mitchell 5 (P) | (3–23) Relacja | Punkty: Zebo 5 (P), Sexton 15 (3pd 3K), Healy 5 (P), O’Driscoll 5 (P) Best, Murray |
| 2 lutego 2013 16.00 sędzia: Alain Rolland | Anglia | 38:18 | Szkocja | Twickenham Stadium, Londyn widzów: 81 347[29] |
| Punkty: Farrell 18 (3pd 4K), Ashton 5 (P), Twelvetrees 5 (P), Parling 5 (P), Care 5 (P) | (19:11) Relacja | Punkty: Maitland 5 (P), Laidlaw 8 (pd 2K), Hogg 5 (P) |
| 3 lutego 2013 15.00 sędzia: Nigel Owens | Włochy | 23:18 | Francja | Stadio Olimpico, Rzym widzów: 67 529[30] |
| Punkty: Parisse 5 (P), Orquera 10 (2pd dg K), Castrogiovanni 5 (P), Burton 3 (dg) Giazzon | (13:15) Relacja | Punkty: Picamoles 5 (P), Michalak 8 (pd 2K), Fall 5 (P) |
Tydzień 2
| 9 lutego 2013 14.30 sędzia:  Jaco Peyper | Szkocja | 34:10 | Włochy | Murrayfield Stadium, Edynburg widzów: 50 247[31] |
| Punkty: Visser 5 (P), Laidlaw 14 (4pd 2K), Scott 5 (P), Hogg 5 (P), Lamont 5 (P) Cross | (13:3) Relacja | Punkty: Orquera 3 (K), Zanni 5 (P), Burton 2 (pd) |
| 9 lutego 2013 17.00 sędzia: George Clancy | Francja | 6:16 | Walia | Stade de France, Saint-Denis widzów: 77 000[32] |
| Punkty: Michalak 6 (2K) | (3:3) Relacja | Punkty: Halfpenny 11 (pd 3K), North 5 (P) |
| 10 lutego 2013 15.00 sędzia: Jérôme Garcès | Irlandia | 6:12 | Anglia | Aviva Stadium, Dublin widzów: 51 000[33] |
| Punkty: O’Gara 6 (2K) | (0:6) Relacja | Punkty: Farrell 12 (4K) |
Tydzień 3
| 23 lutego 2013 14.30 sędzia: Romain Poite | Włochy | 9:26 | Walia | Stadio Olimpico, Rzym widzów: 73 526[34] |
| Punkty: Burton 9 (3K) Castrogiovanni | (6:9) Relacja | Punkty: Halfpenny 16 (2pd 4K), Davies 5 (P), Cuthbert 5 (P) |
| 23 lutego 2013 17.00 sędzia: Craig Joubert | Anglia | 23:13 | Francja | Twickenham Stadium, Londyn widzów: 81 713[35] |
| Punkty: Farrell 12 (4K), Tuilagi 5 (P), Flood 6 (2K) Cole | (9:10) Relacja | Punkty: Parra 5 (pd K), Fofana 5 (P), Michalak 3 (K) |
| 24 lutego 2013 14.00 sędzia: Wayne Barnes | Szkocja | 12:8 | Irlandia | Murrayfield Stadium, Edynburg widzów: 67 006[36] |
| Punkty: Laidlaw 12 (4K) Grant | (0:3) Relacja | Punkty: Jackson 3 (K), Gilroy 5 (P) |
Tydzień 4
| 9 marca 2013 14.30 sędzia: Craig Joubert | Szkocja | 18:28 | Walia | Murrayfield Stadium, Edynburg widzów: 67 144[37] |
| Punkty: Laidlaw 18 (6K) | (12:13) Relacja | Punkty: Halfpenny 23 (pd 7K) Hibbard 5 (P) James |
| 9 marca 2013 17.00 sędzia:  Steve Walsh | Irlandia | 13:13 | Francja | Aviva Stadium, Dublin widzów: 51 000[38] |
| Punkty: Heaslip 5 (P) Jackson 8 (pd 2K) | (13:3) Relacja | Punkty: Michalak 5 (pd K) Parra 3 (K) Picamoles 5 (P) |
| 10 marca 2013 15.00 sędzia: George Clancy | Anglia | 18:11 | Włochy | Twickenham Stadium, Londyn widzów: 81 458[39] |
| Punkty: Flood 18 (6K) | (12:3) Relacja | Punkty: Orquera 6 (2K) McLean 5 (P) Gori |
Tydzień 5
| 16 marca 2013 14.30 sędzia: Wayne Barnes | Włochy | 22:15 | Irlandia | Stadio Olimpico, Rzym widzów: 74 174[40] |
| Punkty: Orquera 14 (pd 4K) Garcia 3 (K) Venditti 5 (P) Parisse | (9:6) Relacja | Punkty: Jackson 15 (5K) O’Driscoll, Ryan, Murray |
| 16 marca 2013 17.00 sędzia: Steve Walsh | Walia | 30:3 | Anglia | Millennium Stadium, Cardiff widzów: 74 104[41] |
| Punkty: Halfpenny 12 (4K) Cuthbert 10 (2P) Biggar 8 (pd dg K) | (9:3) Relacja | Punkty: Farrell 3 (K) |
| 16 marca 2013 20.00 sędzia: Nigel Owens | Francja | 23:16 | Szkocja | Stade de France, Saint-Denis widzów: 81 158[42] |
| Punkty: Michalak 11 (pd 3K) Fofana 5 (P) Médard 5 (P) Machenaud 2 (pd) | (0:6) Relacja | Punkty: Laidlaw 9 (3K) Visser 5 (P) Jackson 2 (pd) |
Statystyki
Przypisy
- ↑ Six Nations: Friday night games scrapped for 2012 and 2013 fixture lists. telegraph.co.uk. [dostęp 2011-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (ang.).
- ↑ IRB announces RBS 6 Nations referees. irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (ang.).
- ↑ RBS SIX NATIONS 2013 Match Officials. irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)]. (ang.).
- ↑ RBS SIX NATIONS 2013 Match Officials. irb.com. [dostęp 2013-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-12)]. (ang.).
- ↑ Stadio Olimpico to be Italy's Six Nations home until 2015. uk.reuters.com. [dostęp 2012-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
- ↑ NUOVA STRUTTURA ORGANIZZATIVA EVENTI INTERNAZIONALI FIR: RBS 6 NAZIONI ALL'OLIMPICO SINO AL 2015. federugby.it. [dostęp 2012-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (wł.).
- ↑ Scotland turn to Johnson. espnscrum.com. [dostęp 2013-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-23)]. (ang.).
- ↑ Rob Howley appointed Wales caretaker coach. bbc.co.uk. [dostęp 2013-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-07)]. (ang.).
- ↑ What England must do to win the Grand Slam - Six Nations 2013 permutations. independent.co.uk. [dostęp 2013-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-13)]. (ang.).
- ↑ Six Nations 2013: England must improve says Stuart Lancaster. bbc.co.uk. [dostęp 2013-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)]. (ang.).
- ↑ Wales stun England to win Six Nations. espnscrum.com. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-06)]. (ang.).
- ↑ Statsguru / Test matches / Team records. stats.espnscrum.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
- ↑ Wales quartet lead chase for Player of Championship. espnscrum.com. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-08)]. (ang.).
- ↑ Halfpenny delighted with RBS 6 Nations Player of the Championship award. rbs6nations.com. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records - Points. stats.espnscrum.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
- ↑ ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records - Tries. stats.espnscrum.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
- ↑ STATISTICAL ANALYSIS AND MATCH REVIEW SIX NATIONS 2013. irb.com. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
- ↑ Robshaw retains England captaincy. rbs6nations.com. [dostęp 2013-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-25)]. (ang.).
- ↑ Papé captain as Bastareaud returns for France. rbs6nations.com. [dostęp 2013-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Dusautoir to captain France against Wales. rbs6nations.com. [dostęp 2013-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Heaslip retains Ireland captaincy for RBS 6 Nations. rbs6nations.com. [dostęp 2013-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Brown to captain Scotland in RBS 6 Nations opener. rbs6nations.com. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Five new faces for Wales' RBS 6 Nations defence. rbs6nations.com. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Jones to lead Wales in place of injured Warburton. rbs6nations.com. [dostęp 2013-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Jenkins leads Wales in RBS 6 Nations Grand Slam decider. rbs6nations.com. [dostęp 2013-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Parisse to lead Italian RBS 6 Nations charge. rbs6nations.com. [dostęp 2013-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Castrogiovanni to captain Italy against Wales. rbs6nations.com. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Defending champions Wales beaten by Ireland. skysports.com. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).
- ↑ England score four tries as Scotland are humbled. skysports.com. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-07)]. (ang.).
- ↑ Italy beat tournament favourites France in opener. skysports.com. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).
- ↑ Scotland crush Italy in Murrayfield romp. skysports.com. [dostęp 2013-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-12)]. (ang.).
- ↑ North try secures Paris win. wru.co.uk. [dostęp 2013-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-21)]. (ang.).
- ↑ England stay on course for Grand Slam after beating Ireland. skysports.com. [dostęp 2013-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-16)]. (ang.).
- ↑ Wales conquer Italy in Rome romp. skysports.com. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-30)]. (ang.).
- ↑ England stay on course for grand slam with win over France at Twickenham. skysports.com. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-23)]. (ang.).
- ↑ Greig Laidlaw kicked Scotland to a 12-8 victory over Ireland. skysports.com. [dostęp 2013-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ Leigh Halfpenny kicks Wales to victory over Scotland. skysports.com. [dostęp 2013-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
- ↑ France fight back to claim 13-13 draw against Ireland in Dublin. skysports.com. [dostęp 2013-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-23)]. (ang.).
- ↑ England beat Italy to set up Grand Slam decider. skysports.com. [dostęp 2013-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-05)]. (ang.).
- ↑ Italy claim historic victory over Ireland. espnscrum.com. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-28)]. (ang.).
- ↑ Wales beat England 30-3 to end grand slam dreams and win championship. skysports.com. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-23)]. (ang.).
- ↑ France finish bottom of the table despite win over Scotland. skysports.com. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)]. (ang.).
Bibliografia
- RBS 6 Nations Fixtures & Results. rbs6nations.com. [dostęp 2015-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (ang.).
- RBS 6 Nations Table. rbs6nations.com. [dostęp 2015-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona turnieju (ang. • fr. • wł.)
Media użyte na tej stronie
OOjs UI icon caret-ltr.svg
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
OOjs UI icon caret-rtl.svg
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Yellow card.svg
Autor: Ta grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez ed g2s (dyskusja), a następnie ręcznie zedytowana, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Yellow card (association football).
Autor: Ta grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez ed g2s (dyskusja), a następnie ręcznie zedytowana, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Yellow card (association football).
IRFU flag.svg
IRFU flag first made public in 1925, comprised of the traditional four provinces of Ireland shields and other older elements, to resolve the issue of what flag to fly for the Ireland rugby team at international rugby games.
IRFU flag first made public in 1925, comprised of the traditional four provinces of Ireland shields and other older elements, to resolve the issue of what flag to fly for the Ireland rugby team at international rugby games.