Pysznogłówka szkarłatna

Pysznogłówka szkarłatna
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	jasnotowate
Rodzaj	pysznogłówka
Gatunek	pysznogłówka szkarłatna
Nazwa systematyczna
Monarda didyma L. Sp. pl. 1:22. 1753
Zasięg występowania

Pysznogłówka szkarłatna, p. dwoista (Monarda didyma L.) – gatunek byliny ozdobnej, należący do rodziny jasnotowatych. Pochodzi z północnej i północno-wschodniej Ameryki Północnej, rozprzestrzenił się również w innych rejonach Ameryki Północnej^[3]. Jest uprawiany w wielu krajach świata, również w Polsce.

Morfologia

Pokrój

Dość ekspansywna bylina o czworograniastych, kosmato owłosionych, wzniesionych łodygach. Osiąga wysokość 60-100 cm.

Liście

Jajowatolancetowate, brzegi piłkowane lub ząbkowane. Są owłosione jak łodygi.

Kwiaty

Kwiaty dość duże, zebrane w pozorne okółki główkowatego kształtu, purpurowe, w wielopiętrowych kwiatostanach szczytowych. Są otoczone czerwonymi podsadkami.

Zastosowanie i uprawa

Roślina ozdobna. Pysznogłówki sadzi się w grupach na rabatach, w pobliżu oczek wodnych. Sadzonkowanie lub dzielenie całych roślin przeprowadza się wiosną. Z nasion otrzymuje się zbyt zróżnicowany i niepewny materiał. Pysznogłówka nie jest wymagającą byliną. Lubi miejsca słoneczne, ale dobrze czuje się też w półcieniu. Dobrze rośnie na wilgotnych i suchych glebach, jednak muszą to być gleby żyzne.

Nazewnictwo

Pysznogłówka bywa nazywana bergamotką z powodu swojego zapachu przypominającego cierpki cytrynowy aromat ekstrahowany ze skórki owoców pomarańczy bergamoty. Inne jej nazwy to melisa amerykańska, indiański pióropusz (Indian plume), czy pszczeli lub górski balsam (Bee balm, Mountain balm).

Przypisy