RWD-3
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstrukcja | drewniana |
| Załoga | 2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu | 1930 |
| Dane techniczne | |
| Moc | 59 kW (80 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10,5 m |
| Długość | 6,98 m |
| Wysokość | 2,26 m |
| Powierzchnia nośna | 15 m² |
| Masa | |
| Własna | 380 kg |
| Zapas paliwa | 110 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 170 km/h |
| Prędkość przelotowa | 140 km/h |
| Prędkość minimalna | 68 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 4 m/s |
| Pułap | 4500 m |
| Zasięg | 700 km[1] |
| Rozbieg | 90 m |
RWD-3 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie 1929 i 1930 roku.
Historia
Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych w październiku 1929 roku zamówił prototyp samolotu, który miał być rozwinięciem RWD-2[2]. Zamawiający przewidywał zastosowanie nowej konstrukcji w charakterze lekkiego samolotu łącznikowego, dlatego też zlecił wyposażenie go w mocniejszy silnik, składane skrzydła oraz wzmocnione podwozie. Konstrukcja maszyny miała też pozwalać na wykonywanie akrobacji oraz na przebazowanie po szosach poprzez holowanie za samochodem[3].
Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki opracowali projekt samolotu, w którym wprowadzono zmiany zgodne z żądaniem zamawiającego. Prototyp został zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Politechniki Warszawskiej. 24 kwietnia 1930 roku został poddany badaniom statycznym, które wykazały niewłaściwą wytrzymałość konstrukcji. Po wzmocnieniu okuć, jeszcze w kwietniu, prototyp oblatał Jerzy Drzewiecki[4].
Samolot nie spełnił założeń konstruktorów: przekroczona została masa własna, spadła znacznie masa użyteczna, samolot nie mógł też wykonywać akrobacji. W tej sytuacji wojsko zrezygnowało z zakupu samolotu, został przekazany Warszawskiemu Aeroklubowi Akademickiemu[1]. Otrzymał znaki rejestracyjne SP-WAA i był używany jako maszyna treningowa i rajdowa[5]. 24 maja 1930 roku, z załogą kpt. pil. Tadeusz Halewski i W. Bereza, wziął udział w zlocie w Bernie zajmując 3. miejsce[6]. W tym samym roku zaprezentowano go na Międzynarodowej Wystawie Komunikacji i Turystyki w Poznaniu[7]. Wkrótce po tym został skasowany[8].
Konstrukcja
Jednosilnikowy, dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej[3].
Kadłub o przekroju prostokątnym na dole, na górze zwężonym, kryty sklejką. Silnik i przód kadłuba kryty blachą aluminiową. Miejsca załogi w układzie tandem, dostęp do wnętrza kadłuba przez drzwi umieszczone po prawej stronie. Za silnikiem był umieszczony zbiornik oleju[9].
Płat trójdzielny, składany, o konstrukcji dwudźwigarowej i obrysie trapezowym. W centralnej części umiejscowiony zbiornik paliwa. Do pierwszego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Wyposażony w lotki o napędzie linkowym[8].
Usterzenie wolnonośne, krzyżowe. Stateczniki o konstrukcji i pokryciu drewnianym, stery kryte płótnem. Napęd sterów linkowy[1].
Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową. Koła główne z amortyzacją olejowo-powietrzną, płoza wykonana ze stalowej sprężyny piórowej[10].
Napęd – silnik gwiazdowy Armstrong-Siddeley Genet napędzający dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku[11].
Przypisy
- ↑ a b c Dulęba, Glass 1983 ↓, s. 92.
- ↑ Młody Lotnik 1930 ↓, s. 155.
- ↑ a b Morgała 2014 ↓, s. 301.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 288-289.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 494.
- ↑ Młody Lotnik 1930 ↓, s. 165.
- ↑ Skrzydlata Polska 1930 ↓, s. 16.
- ↑ a b Glass 2004 ↓, s. 347.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 289.
- ↑ Morgała 2014 ↓, s. 302.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 498.
Bibliografia
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Leszek Dulęba, Andrzej Glass: Samoloty RWD. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 17. ISBN 83-206-0315-3. OCLC 38307708.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 1. Sandomierz: Stratus, 2004. ISBN 83-916327-8-4. OCLC 749402398.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce: 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2014. ISBN 978-83-11-13381-5. OCLC 894991345.
- Kronika Polska. „Młody Lotnik”. Nr 5-6/1930 (30), maj-czerwiec 1930. Wydawnictwo Komitetu Stołecznego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. OCLC 749292984.
- Lotnictwo na Międzynarodowej Wystawie Komunikacji i Turystyki w Poznaniu. „Skrzydlata Polska”. 1/1930, lipiec 1930. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Samolot RWD 3.
RWD-3 przed odlotem na zlot w Brnie. Widoczne otwarte drzwi kabiny
Samolot RWD-3 ze złożonymi skrzydłami