Rabbie Namaliu
.png) (c) Department of Foreign Affairs and Trade, CC BY 3.0 | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 kwietnia 1947 |
|---|---|
| Premier Papui-Nowej Gwinei | |
| Okres | od 4 lipca 1988 |
| Przynależność polityczna | Partia Jedności Papui-Nowej Gwinei |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Rabbie Namaliu, właśc. sir Rabbie Langanai Namaliu (ur. 3 kwietnia 1947 w Raluanie na wyspie Nowa Brytania) – papuański polityk i historyk, w latach 1988–1992 premier Papui-Nowej Gwinei oraz przewodniczący Partii Jedności Papui-Nowej Gwinei, w latach 1994–1997 przewodniczący parlamentu, dwukrotny minister spraw zagranicznych (1982–1984 i 2002–2006), trzykrotnie minister w innych resortach.
Życiorys
Urodził się 3 kwietnia 1947 roku w miejscowości Raluana na należącej do ówczesnej Nowej Gwinei Australijskiej wyspie Nowa Brytania (obecnie prowincja Nowa Brytania Wschodnia)[1].
Na University of Papua New Guinea zdobył bakalaureat, następnie kontynuował studia w kanadyjskiej Victorii, gdzie na tamtejszym uniwersytecie zdobył tytuł M.A. oraz honorowy Doctor of Laws (HON.LLD)[2].
Był osobistym sekretarzem Michaela Somare’a, ostatniego premiera Terytorium Papui i Nowej Gwinei i pierwszego premiera niepodległej Papui[1]. Podobnie jak jego patron, Namaliu swoją karierę polityczną związał z Partią Jedności Papui-Nowej Gwinei (Pangu Party)[3]. Następnie pracował w administracji rządowej jako komisarz dystryktu i przewodniczący Komisji Służby Publicznej. W 1982 został po raz pierwszy wybrany do parlamentu z okręgu obejmującego miasto Kokopo na Nowej Brytanii. W latach 1982–1984 był ministrem spraw zagranicznych, zaś od 1984 do 1985 ministrem przemysłu[1].
W 1988 doszło do skandalu korupcyjnego i wewnętrznych podziałów w koalicji popierającej rząd Paiasa Wingtiego[1], polityka Ludowego Ruchu Demokratycznego[3]. Próbował on zawrzeć koalicję z Somare’em, który jednak zdecydował się przejść na polityczną emeryturę. Pod koniec czerwca Namaliu został nowym przewodniczącym Partii Pangu, stając się jednocześnie liderem opozycji[1], zaś 4 lipca objął urząd premiera Papui-Nowej Gwinei[4]. Jego podstawowymi celami w czasie rządów było wprowadzenie poprawek do konstytucji, które zapewniłyby większą stabilność młodego państwa, oraz zapewnienie prawa i porządku[1]. Obowiązki pełnił do 17 lipca 1992, kiedy nowym premierem został ponownie Wingti[4].
W latach 1994–1997 był przewodniczącym (speakerem) Parlamentu Narodowego. W 1996, jako były premier, uzyskał brytyjski tytuł szlachecki. W drugiej połowie lat 90. XX wieku związał się z nowym ugrupowaniem Somare’a Sojuszem Narodowym i jako polityk tego ugrupowania pełnił funkcje ministerialne. W latach 1998–1999 był ministrem ds. ropy naftowej i gazu, a od 2002 do 2006 ponownie ministrem spraw zagranicznych. W latach 2006–2007 pełnił funkcję ministra skarbu. W 2007 utracił miejsce w parlamencie[1].
Życie prywatne
Żonaty, ma trzy córki i trzech synów[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Namaliu, Sir Rabbie (Langanai). rulers.org. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ a b Sir Rabbie Namaliu. kramerausenco.com. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ a b Ben Cahoon: Papua-New Guinea (ang.). worldstatesmen.org. [dostęp 2018-01-11].
- ↑ a b B. Schemmel: Rulers: Papua-New Guinea (ang.). rulers.org. [dostęp 2018-01-11].
Media użyte na tej stronie
(c) Department of Foreign Affairs and Trade, CC BY 3.0
Inaugural Papua New Guinea Independence Oration by Sir Rabbie Namaliu, introduced by Ms Amanda Rishworth MP