Rada kapłańska

Rada kapłańska (łac. consilium presbyterale) – organ kolegialny złożony z kapłanów (prezbiterów), zgodnie z wymogiem prawa kanonicznego z 1983 r. (Codex Juris Canonici, can. 495–502)[1], będący jakby senatem biskupa-ordynariusza i reprezentującym prezbiterium diecezji (kościoła partykularnego). Jej zadaniem jest wspieranie biskupa w kierowaniu diecezją, zgodnie z przepisami prawa, ażeby możliwie najbardziej pomnażało się dobro pasterskie powierzonej mu części Ludu Bożego (kan. 495 § 1)[2]. Instytucja rady kapłańskiej/prezbiterialnej swoimi źródłami sięga soboru watykańskiego II, który przywrócił starożytną instytucję prezbiterium kościoła partykularnego, jako biblijnego kolegium wszystkich prezbiterów diecezji pod przewodnictwem biskupa miejsca. Rada prezbiterialna zastąpiła w roli senatu biskupa kapitułę katedralną.

Spośród członków rady kapłańskiej biskup diecezjalny powinien mianować kolegium konsultorów.

Przypisy

  1. ↑ Caput III. De consilio presbyterali et de collegio consultorum (can. 495–502) – Rozdz. III. Rada kapłańska i kolegium konsultorów – www.canonlaw.info (łac.).
  2. ↑ Kodeks prawa kanonicznego. Komentarz, Wyd. Uniwersytetu Nawarry, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Kraków 2011, s. 425, ISBN 978-83-264-0099-5.