Rajd Polski 1922
| Państwo | |
|---|---|
| Baza | |
| Od | 20 lipca 1922 |
| Do | 23 lipca 1922 |
| Dł. całkowita | 870 km |
| Meta | |
| Zgł. załóg | 9 |
| Zwycięzca | Albert Lorenz |
Rajd Polski 1922 (właściwie Rejd Samochodowy; tak brzmiała oryginalna nazwa tego rajdu) odbył się na trasie Warszawa - Kielce - Kraków - Zakopane - Morskie Oko - Warszawa.
Lista startowa[1]
| Lp | Kierowca | Samochód |
|---|---|---|
| 1 |  Winnicki | Mercedes |
| 2 | Ludwik Szczęśniak | Savers |
| 3 | Feliks Zdziecbowski | Dodge |
| 4 |  Robert Siercke | Steyer |
| 5 | Albert Lorenz | Steyer |
| 6 | Tadeusz Heyne | Laurin & Klement |
| 7 | Józef Grabowski | Fiat |
| 8 | Jan Hers | Renault |
| 9 | Henryk Liefeldt | Opel |
Przebieg
Komandorem rajdu po raz drugi był Włodzimierz Ostoja-Zagórski przewodniczący komisji sportowej AP, który w rajdowe stawce jechał Mercedesem. Organizatorem rajdu był Automobilklub Polski. Wśród dziewięciu startujących załóg, dwie pochodziły z Austrii. Podczas rajdu w Sękocinie zorganizowano tzw. "kilometr lancé" czyli wyścig na dystansie 1 kilometra z wcześniejszym rozbiegiem.Do udziału w rajdzie zgłosiło się 9 kierowców[1].
Start nastąpił 20 lipca w Okęciu (9 km od Warszawy)[1]. O godzinie 7.30 wystartował pierwszy samochód, następne w odstępach 5 minutowych[1]. Samochód Laurin Tadeusza Heynego nie wystartował z powodu "zatarcia rozpylacza", ponieważ ktoś dosypał do benzyny cukru[1]. Inżynier Heyne na innym samochodzie tej samej marki wystartował dopiero o 10.54, ale jechał poza konkursem[1]. W Kielcach kierowcy mogli zatankować na wojskowej stacji benzynowej i skorzystać z 30 minutowego postoju[1]. Trasę pomogło zabezpieczyć Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ustawiając na skrzyżowaniach posterunkowych, którzy wskazywali drogę, zapewniając stacje do tankowania samochodów i miejsca parkingowe w miastach postoju[2]. Po przyjeździe do Krakowa zawodnicy zwiedzili Wawel i inne zabytki miasta, a wieczorem wzięli udział w kolacji[1].
21 lipca o 9.00 nastąpił start do następnego etapu[1]. Zawodnicy przed nim mieli 50 minut na przygotowanie samochodu[1]. W Zakopanem powitała uczestników rajdu brama z napisem "Witajcie", drugą ustawiono w Morskim Oku[1]. Po południu zawodnicy wrócili do Zakopanego. 22 lipca był dniem odpoczynku, a 23 lipca o 3.00 nastąpił start do ostatniego etapu. W drodze do Krakowa wypadek miał Mercedes Winnickiego, który mijając wóz konny wyłamał barierę i zatrzymał się 20 m od Raby[1]. Kierowca i pasażerowie nie odnieśli większych obrażeń[1].
Wyniki końcowe rajdu[3]
| Miejsce | Kierowca | Samochód |
|---|---|---|
| 1 | Albert Lorenz[4] | Steyr |
| 2 | Robert Siercke | Steyr |
| 3 |  Józef Grabowski | Fiat |
| 4 | Henryk Liefeldt | Opel |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Szydelski S. Rajd samochodowy Warszawa-Morskie Oko (874 km) Auto. Ilustrowane Czasopismo Sportowo-techniczne 1922 nr 6 z 5 sierpnia s. 1-2
- ↑ Rajd automobilowy Czas 1922 nr 163 z 22 lipca s.2
- ↑ Strona Rajdu Polski, 1921 - 1974, czajla.republika.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ Rajd Polski - Rajdowe kroniki. www.autosportretro.fora.pl. [dostęp 2016-02-21].
Bibliografia
- Grzegorz Chmielewski, Janusz Szymanek: Rajdowe kroniki 1921-2014. Rajd Polski. Warszawa: Auto Klub Dziennikarzy Polskich, 2014. ISBN 978-83-939524-0-3.
- „Przegląd Sportowy”. 30, s. 16, 28.07.1922. Towarzystwo wydawn. "Przegląd Sportowy" Ska z org. odp.. link
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rajd Polski 1922 - Henryk Liefeldt jadąc Oplem podczas rajdu zajął czwarte miejsce, tu podczas zmiany opony na odcinku do Morskiego Oka.
Konrad und Albert Lorenz