Rewolwer Nagant wz. NG 30
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
---|---|---|
Producent | Fabryka Broni w Radomiu | |
Rodzaj | rewolwer | |
Historia | ||
Produkcja | 1931–1935 | |
Wyprodukowano | ok. 19.000 | |
Dane techniczne | ||
Kaliber | 7,62 mm | |
Nabój | 7,62 mm x 38 mm R | |
Magazynek | 7 nabojów | |
Wymiary | ||
Długość | 230 mm | |
Długość lufy | 114 mm | |
Masa | ||
broni | 0,75 kg | |
Inne | ||
Prędkość pocz. pocisku | ok. 280 m/s | |
Energia pocz. pocisku | ok. 270 J | |
Zasięg skuteczny | ok. 50 m |
Rewolwer Nagant wz. NG 30 – polski rewolwer służbowy kalibru 7,62 mm, licencyjna odmiana rewolweru Nagant wz. 1895, produkowana w okresie międzywojennym przez Fabrykę Broni w Radomiu[1].

Polska Policja Państwowa posiadała w latach 20. różne wzory broni, w tym liczne belgijskie rewolwery Nagant wz. 1895, produkowane także w Rosji. W 1927 roku rewolwer Nagant zwyciężył w ankiecie przeprowadzonej w policji na przyszłą typową broń służbową[1]. W konsekwencji, 8 lutego 1929 Komenda Główna Policji zdecydowała zamówić 30.000 rewolwerów tego modelu, ponadto zainteresowane nimi było Ministerstwo Poczty i Telegrafu[1]. Produkcję broni na linii zakupionej w Belgii uruchomiono w Fabryce Broni w Radomiu, wchodzącej w skład Państwowych Wytwórni Uzbrojenia[1]. Polskie rewolwery różniły się m.in. lufą skróconą do 114 mm, masą, podstawą muszki i kształtem główki rozładownika i kurka[1]. Zasilany był z magazynka bębenkowego na 7 nabojów. Wyprodukowano 7166 rewolwerów w latach 1931–1935[2].
Przewidywano, że do 1933 roku fabryka wyprodukuje 30 000 sztuk, a produkcja dojdzie do 2000 sztuk miesięcznie[1][3]. Była ona jednak znacznie wolniejsza, co spowodowało, że Policja ostatecznie zamówiła tylko 15 700 sztuk[3]. Do 1939 roku wyprodukowano ok. 19 000 rewolwerów Nagant, z tego 15 700 dostarczono dla Policji Państwowej (4000 w 1932, 8000 w 1933 i 3700 w 1937)[3]. Ich cena dla Policji wynosiła po 98,90 zł (była wysoka w porównaniu z innymi wzorami broni)[3].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 159. ISBN 83-86028-01-7.
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: SIGMA NOT, 1993, s. 71-74. ISBN 83-85001-69-7.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Silar, Licencja: CC BY-SA 4.0
Military uniforms of Poland (II RP)
Autor: en:User:Olegvolk, Licencja: CC BY 2.5
Holstered Nagant with the Abadie gate open for loading. (Photo by Oleg Volk)