Riccardo Patrese

Riccardo Patrese
Ilustracja
Riccardo Patrese w 1991 roku
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1954
Padwa

Sukcesy

1976: Gold medal icon.svg Europejska Formuła 3
1976: Gold medal icon.svg Włoska Formuła 3
1989: Bronze medal icon.svg Formuła 1
1991: Bronze medal icon.svg Formuła 1
1992: Silver medal icon.svg Formuła 1
1989–2008: Rekord największej liczby startów w Grand Prix Formuły 1

Strona internetowa
Riccardo Patrese jako kierowca Alfy Romeo w sezonie 1985
Patrese za kierownicą Williamsa podczas GP Monako w 1991 roku

Riccardo Patrese (ur. 17 kwietnia 1954 w Padwie) – włoski kierowca wyścigowy startujący w Formule 1 w latach 1977-1993. Wystartował w 256 wyścigach o Grand Prix Formuły 1, co do 2008 roku czyniło go najbardziej doświadczonym kierowcą w historii tej serii wyścigowej.

Kariera w Formule 1

Shadow, Arrows

Patrese w Formule 1 zadebiutował podczas Grand Prix Monako 1977 w zespole Shadow Racing Cars. Pod koniec sezonu kilku pracowników opuściło Shadow celem założenia własnego zespołu - Arrows. Patrese odszedł razem z nimi i już w drugim wyścigu w barwach nowego zespołu (Grand Prix RPA 1978) był bliski odniesienia zwycięstwa, lecz musiał wycofać się na 15 okrążeń przed końcem z powodu usterki silnika. W końcowej części sezonu, podczas GP Włoch, Patrese i kilku innych kierowców (m.in. James Hunt) brali udział w karambolu na starcie do wyścigu. W wyniku odniesionych w nim obrażeń śmierć poniósł Ronnie Peterson. Pomimo tego, iż Patrese oficjalnie nie był uważany za winowajcę tego wypadku, James Hunt podjął oskarżające go działania, które przyczyniły się do jego niedopuszczenia do kolejnego wyścigu. Telewizyjne nagrania sugerowały, że to Hunt był odpowiedzialny za spowodowanie karambolu, lecz on sam nigdy tego nie przyznał i kontynuował krytykę Riccarda nawet po zakończeniu kariery, gdy pracował jako komentator dla brytyjskiej telewizji BBC.

Brabham

W 1982 roku Patrese przeszedł do zespołu Brabham i w jego barwach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo podczas tegorocznego Grand Prix Monako po tym, jak dwaj liderzy - Didier Pironi i Andrea de Cesaris musieli wycofać się z wyścigu z powodu braku paliwa. Drugie zwycięstwo odniósł podczas ostatniego wyścigu sezonu 1983, Grand Prix RPA. W tym roku ponadto był bliski zwycięstwa w GP San Marino, gdzie rozbił się będąc liderem wyścigu. W klasyfikacji generalnej sezonu uzyskał 9. miejsce, a jego zespołowy partner, Nelson Piquet, zdobył swój drugi tytuł Mistrza Świata.

Alfa Romeo

W sezonach 1984-1985 Riccardo bez większych sukcesów reprezentował barwy zespołu Alfa Romeo - przez ten okres zdobył jedynie 8 punktów (wszystkie w sezonie 1984) i 3. miejsce w GP Włoch 1984.

Powrót do Brabhama

W 1986 roku Patrese powrócił do Brabhama. Pomimo posiadania silnika BMW, który był uważany za najmocniejszy wśród całej stawki konstruktorów, zespół nie był już tak silny jak we wcześniejszych sezonach. Patrese przez 2 lata pobytu w Brabhamie zdołał zdobyć tylko 8 punktów, lecz nigdy publicznie nie krytykował zespołu za słabą postawę.

Williams

Pod koniec sezonu 1987 Riccardo dostał szansę startu w barwach Williamsa po tym, jak kierowca zespołu, Nigel Mansell doznał urazu w kwalifikacjach do GP Japonii. Z pomocą właściciela Brabhama, Berniego Ecclestone'a Patrese zastąpił Mansella w ostatnim wyścigu sezonu w Australii. Swoją jazdą wywarł dobre wrażenie na szefostwie Williamsa, dzięki czemu w kolejnym sezonie został ich etatowym kierowcą. Pierwszy rok w nowym zespole nie przyniósł większych sukcesów za sprawą słabych silników Judd bez doładowania. W kolejnym sezonie Williams zmienił dostawcę silników na Renault, dzięki czemu Patrese i jego zespołowy partner, Thierry Boutsen byli już w stanie walczyć o zwycięstwa. Boutsen zwyciężył w tym roku w dwóch wyścigach i zajął 5. miejsce w klasyfikacji kierowców. Patrese wykazał się równiejszą jazdą, dzięki której (pomimo braku zwycięstw) sezon ukończył na 3. miejscu.

Pierwsze zwycięstwo w barwach Williamsa zdobył w GP San Marino w 1990 roku. Kolejne trzy odniósł w Meksyku i Portugalii (oba w 1991 r.) oraz w Japonii w sezonie 1992. Kolejne zwycięstwo mógł odnieść w GP Francji, lecz oddał prowadzenie w wyścigu na rzecz lidera Williamsa, Nigela Mansella.

Benetton

Pod koniec sezonu 1992 trzech kierowców prowadziło rozmowy z Williamsem na temat angażu w zespole - Nigel Mansell, Ayrton Senna oraz Alain Prost. Pozycja Riccarda została zagrożona, co spowodowało, że podpisał umowę z Benettonem. W swym ostatnim sezonie w Formule 1 jeździł u boku Michaela Schumachera. W klasyfikacji kierowców zajął 5. miejsce (dwa wyścigi ukończył na podium). Benetton nie przedłużył umowy na kolejne lata i w związku z tym, iż większość zespołów miała już kierowców na sezon 1994, Patrese zakończył swoją karierę.

Riccardo Patrese nosił miano najbardziej doświadczonego kierowcy w historii Formuły 1 od 1989 roku, kiedy to pobił poprzedni rekord (176 startów w GP) należący równolegle do Grahama Hilla i Jacques'a Laffite'a. Pod koniec swojej kariery miał na swoim koncie już 256 startów. Do jego rekordu najbardziej zbliżył się Michael Schumacher (249 startów), aż do sezonu 2008, kiedy to Rubens Barrichello ustanowił nowy rekord podczas Grand Prix Turcji[1].

Wyniki w Formule 1

RokZespółSamochódSilnikWyniki w poszczególnych eliminacjachMsc.Pkt.
1977Shadow Racing TeamShadow
DN8
Cosworth V8ARG
BRA
RSA
USW
ESP
MON
9
BEL
NS
SWE
FRA
NS
GBR
NS
GER
10
AUT
NED
13
ITA
NS
USA
CAN
10
JPN
6
201
1978Arrows Racing TeamArrows
FA1
Cosworth V8ARG
BRA
10
RSA
NS
USW
6
MON
6
BEL
NS
ESP
NS
SWE
2
FRA
8
GBR
NS
GER
9
1211
Arrows A1AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
USA
CAN
4
1979Warsteiner Arrows Racing TeamArrows A1Cosworth V8ARG
NW
BRA
9
RSA
11
USW
NS
ESP
10
BEL
5
MON
NS
CAN
NS
202
Arrows A2FRA
14
GBR
NS
GER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
13
USA
NS
1980Warsteiner Arrows Racing TeamArrows A3Cosworth V8ARG
NS
BRA
6
RSA
NS
USW
2
BEL
NS
MON
8
FRA
9
GBR
9
GER
9
AUT
14
NED
NS
ITA
NS
CAN
NS
USA
NS
97
1981Warsteiner Arrows Racing TeamArrows A3Cosworth V8USW
NS
BRA
3
ARG
7
SMR
2
BEL
NS
MON
NS
ESP
NS
FRA
14
GBR
10
GER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
CAN
NS
LVS
11
1110
1982Parmalat Racing TeamBrabham BT50BMW Straight-4RSA
NS
BEL
NS
NED
15
GBR
NS
FRA
14
GER
NS
AUT
NS
SUI
5
ITA
NS
LVS
NS
1021
Brabham BT49DCosworth V8BRA
NS
MON
1
USE
NS
CAN
2
Brabham BT49CUSW
3
SMR
1983Fila SportBrabham BT52BMW Straight-4BRA
NS
USW
10
FRA
NS
SMR
13
MON
NS
BEL
NS
USE
NS
CAN
NS
913
Brabham BT52BGBR
NS
GER
3
AUT
NS
NED
9
ITA
NS
EUR
7
RSA
1
1984Benetton Team Alfa RomeoAlfa Romeo 184TAlfa Romeo V8BRA
NS
RSA
4
BEL
NS
SMR
NS
FRA
NS
MON
NS
CAN
NS
USE
NS
USA
NS
GBR
12
GER
NS
AUT
10
NED
NS
ITA
3
EUR
6
POR
8
138
1985Benetton Team Alfa RomeoAlfa Romeo 185TAlfa Romeo V8BRA
NS
POR
NS
SMR
NS
MON
NS
CAN
10
USE
NS
FRA
11
GBR
9
-0
Alfa Romeo 184TGER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
BEL
NS
EUR
9
RSA
NS
EUR
NS
1986Motor Racing Developments Ltd.Brabham BT55BMW Straight-4BRA
NS
ESP
NS
SMR
6
MON
NS
BEL
8
CAN
NS
USE
6
FRA
NS
GER
NS
HUN
NS
AUT
NS
ITA
NS
POR
NS
MEX
13
AUS
NS
172
Brabham BT54GBR
NS
1987Motor Racing Developments Ltd.Brabham BT56BMW Straight-4BRA
NS
SMR
9
BEL
NS
MON
NS
USE
9
FRA
NS
GBR
NS
GER
NS
HUN
5
AUT
NS
ITA
NS
POR
NS
ESP
13
MEX
3
JPN
11
136
Canon Williams TeamWilliams FW11BHonda V6AUS
9
1988Canon Williams TeamWilliams FW12Judd V8BRA
NS
SMR
13
MON
6
MEX
NS
CAN
NS
USE
NS
FRA
NS
GBR
8
GER
NS
HUN
6
BEL
NS
ITA
7
POR
NS
ESP
5
JPN
6
AUS
4
118
1989Canon Williams TeamWilliams FW12CRenault
V10
BRA
NS
SMR
NS
MON
15
MEX
2
USA
2
CAN
2
FRA
3
GBR
NS
GER
4
HUN
NS
BEL
NS
ITA
4
ESP
5
340
Williams FW13POR
NS
JPN
2
AUS
3
1990Canon Williams RenaultWilliams FW13BRenault
V10
USA
9
BRA
13
SMR
1
MON
NS
CAN
NS
MEX
9
FRA
6
GBR
NS
GER
5
HUN
4
BEL
NS
ITA
5
POR
7
ESP
5
JPN
4
AUS
6
723
1991Canon Williams TeamWilliams FW14Renault
V10
USA
NS
BRA
2
SMR
NS
MON
NS
CAN
3
MEX
1
FRA
5
GBR
NS
GER
2
HUN
3
BEL
5
ITA
NS
POR
1
ESP
3
JPN
3
AUS
5
353
1992Canon Williams TeamWilliams FW14BRenault
V10
RSA
2
MEX
2
BRA
2
ESP
NS
SMR
2
MON
3
CAN
NS
FRA
2
GBR
2
GER
8
HUN
NS
BEL
3
ITA
5
POR
NS
JPN
1
AUS
NS
256
1993Camel Benetton FordBenetton B192BFord V8RSA
NS
BRA
NS
520
Benetton B193EUR
5
FRA
10
GBR
3
GER
5
HUN
2
BEL
6
ITA
5
POR
16
JPN
NS
AUS
8
Benetton B193BSMR
NS
ESP
4
MON
NS
CAN
NS

Przypisy

  1. W. Nogalski: Riccardo Patrese z żalem żegna się ze swoim rekordem. f1.v10.pl, 2008-05-07. [dostęp 2009-11-20].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gold medal icon.svg
An icon that represents a gold medal
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Silver medal icon.svg
An icon that represents a silver medal
RiccardoPatrese.jpg
Autor: Stuart Seeger, Licencja: CC BY 2.0
Riccardo Patrese at the 1991 United States Grand Prix in Phoenix, Arizona
Patrese monaco91.jpg
Autor: Jmex60, Licencja: CC BY-SA 3.0
Riccardo Patrese, Monaco GP 1991
Patrese, Alfa Romeo 02.08.1985.jpg
Autor: Lothar Spurzem, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Riccardo Patrese im Alfa Romeo 184 T 1985 beim Training zum Großen Preis von Deutschland auf dem Nürburgring. Anmerkung: Im Programmheft zum GP ist der Wagen als 185 T bezeichnet, der jedoch in diesem Rennen nicht mehr eingesetzt und durch den Vorgängertyp ersetzt wurde.