Richard Widmark
Richard Widmark | |
Imię i nazwisko | Richard Weedt Widmark |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 26 grudnia 1914 Sunrise |
Data i miejsce śmierci | 24 marca 2008 Roxbury |
Zawód | aktor filmowy |
Współmałżonek | Ora Jean Hazlewood (1942-1997) |
Lata aktywności | 1938-2001 |
Richard Weedt Widmark (ur. 26 grudnia 1914 w Sunrise, zm. 24 marca 2008 w Roxbury) – amerykański aktor filmowy nominowany do Oscara za swój aktorski debiut, drugoplanową rolę w kryminale Pocałunek śmierci (1947) w 1948.
Życiorys
Jego matka (Ethel Mae z d. Barr) była pochodzenia angielsko-szkockiego, ojciec (Carl H. Widmark) był z pochodzenia Szwedem. Studiował w Princeton High School w Illinois oraz w Lake Forest College. Pierwsze kroki w zawodzie aktora stawiał pod koniec lat 30., występując w słuchowiskach nowojorskich rozgłośni (po raz pierwszy w MBS w 1938 roku). Na Broadwayu debiutował w 1943 r. (Kiss and Tell), na ekranie w 1947 r. rolą w kryminale Pocałunek śmierci.
W swej karierze aktorskiej Widmark grywał tzw. twardych facetów, kowbojów, żołnierzy i czarne charaktery. Listę jego ról New York Times nazwał „galerią starych drani”. Aktor wystąpił w ponad 60 filmach. Nominację do Oscara dostał za rolę chichoczącego zabójcy – mściwego gangstera-psychopaty Tommy’ego Udo w swym pierwszym filmie pt. Pocałunek śmierci Henry’ego Hathawaya z 1947 roku. Wielu krytyków uważa zresztą, że była to jego najlepsza rola. W następnym roku wystąpił wspólnie z Gregorym Peckiem i Anne Baxter w westernie Williama A. Wellmana – Droga do Yellow Sky oraz w kryminale Williama Keighleya – Ulica bez nazwy.
Do najbardziej znaczących ról Widmarka należą kreacje w takich filmach jak m.in.: Dwa złote colty (1959; Edward Dmytryk), gdzie zagrał z Henrym Fondą i Anthonym Quinnem, Alamo (1960; reż. John Wayne), Długie łodzie wikingów (1963; reż. Jack Cardiff) oraz Morderstwo w Orient Expressie (1974; reż. Sidney Lumet), gdzie zagrał z Ingrid Bergman.
Po raz ostatni pojawił się na ekranie w 1991 w filmie Herberta Rossa Barwy prawdy.
Zmarł schorowany w wieku 93 lat w swoim domu w stanie Connecticut.
Życie prywatne
Był dwukrotnie żonaty. Jean Hazlewood była jego żoną od 5 kwietnia 1942 do swej śmierci 2 marca 1997. Mieli córkę Anne Heath (ur. 1945). W 1999 ożenił się ponownie z Susan Blanchard, która w latach 50. była żoną Henry’ego Fondy.
Filmografia
- Pocałunek śmierci (1947) jako Tommy Udo
- Droga do Yellow Sky (1948) jako Dude
- Ulica bez nazwy (1948) jako Alec Stiles
- Przeklęte wzgórza (1950) jako porucznik Karl Anderson
- Bez wyjścia (1950) jako Ray Biddle
- Noc i miasto (1950) jako Harry Fabian
- Panika na ulicach (1950) jako dr Clinton Reed
- Proszę nie pukać (1952) jako Jed Towers
- Kradzież na South Street (1953) jako Skipp McCoy
- Piekielna misja (1954; inny polski tytuł – Piekło) jako kpt. Adam Jones/R. J. MacDougal
- Złamana lanca (1954) jako Ben Devereaux
- Ogród zła (1954) jako Fiske
- Pajęczyna (1955) jako dr Stewart McIver
- Ostatni wóz (1956) jako Komancz Todd
- Prawo i Jake Wade (1958) jako Clint Hollister
- Dwa złote colty (1959) jako Johnny Gannon
- Alamo (1960) jako porucznik James Bowie
- Wyrok w Norymberdze (1961) jako Tad Lawson
- Dwaj jeźdźcy (1961) jako Jim Gary
- Jak zdobywano Dziki Zachód (1962) jako Mike King
- Długie łodzie wikingów (1963) jako Rolfe
- Jesień Czejenów (1964) jako kpt. Thomas Archer
- Alvarez Kelly (1966) jako Tom Rossiter
- Zachodni szlak (1967) jako Lije Evans
- Śmierć rewolwerowca (1969) jako szeryf Frank Patch
- Morderstwo w Orient Expressie (1974) jako Ratchett/Cassetti
- Córka dla diabła (1976) jako John Verney
- Ostatni promień blasku (1977) jako gen. Martin MacKenzie
- Zasada domina (1977) jako Richard Widmark
- Rollercoaster (1977) jako agent Hoyt
- Coma (1978) jako dr George A. Harris
- Rój (1978) jako gen. Thalius Slater
- Wyspa Niedźwiedzia (1979) jako Otto Gerran
- Hokus Pokus czyli ważna sprawa (1982; inny polski tytuł Hanky Panky czyli ważna sprawa) jako Ransom
- Przeciw wszystkim (1984) jako Ben Caxton
- Pewnego razu w pociągu do Teksasu (1988) jako kpt. Orlen Hayes
- Barwy prawdy (1991) jako senator James Stiles
Bibliografia
- Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.
Linki zewnętrzne
- Richard Widmark w bazie IMDb (ang.)
- Richard Widmark w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Autor: Roland Godefroy, Licencja: CC BY-SA 3.0
L'acteur américain Richard Widmark au Festival du cinéma américain à Deauville (Normandie, France) en septembre 1991.
Richard Widmark in Panic in the Streets, a black and white, 96-minute film directed by Elia Kazan and released in 1950 by 20th Century Fox. It is film noir semidocumentary shot exclusively on location in New Orleans, Louisiana.
Richard Widmark in a screenshot from the trailer for the film Broken Lance (1954).
Panic in the Streets is a black and white, 96-minute film directed by Elia Kazan and released in 1950 by 20th Century Fox. It is film noir semidocumentary shot exclusively on location in New Orleans, Louisiana. Barbara Bel Geddes and Richard Widmark.