Richie Woodhall

Richie Woodhall
Pełne imię i nazwisko

Richard James Woodhall

Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1968
Tamworth

Obywatelstwo

Wielka Brytania

Wzrost

185 cm

Kategoria wagowa

średnia
superśrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

29

Zwycięstwa

26

Przez nokauty

16

Porażki

3

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
brązSeul 1988boks
(waga lekkośrednia)
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
srebroAuckland 1990boks
(waga lekkośrednia)

Richard James Woodhall (ur. 17 kwietnia 1968 w Tamworth[1]) – brytyjski bokser, medalista igrzysk olimpijskich i igrzysk Wspólnoty Narodów, były zawodowy mistrz świata w wadze superśredniej.

Kariera w boksie amatorskim

Walczył w wadze lekkośredniej (do 71 kg). Zdobył w niej brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu trzech walk i przegranej w półfinale z Royem Jonesem Jrem ze Stanów Zjednoczonych[1]. Na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie przegrał w ćwierćfinale z późniejszym brązowym medalistą Rudelem Obreją z Rumunii[2].

Jako reprezentant Anglii zdobył złoty medal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland (w finale pokonał Raya Downeya z Kanady)[3].

Kariera w boksie zawodowym

Przeszedł na zawodowstwo w 1990. Początkowo walczył w wadze średniej. Był zawodowym mistrzem Wspólnoty Narodów od 1992 do 1994 i mistrzem Europy (EBU) od 1995 do 1996. 19 października 1996 zmierzył się w Upper Marlboro w walce o tytuł mistrza świata federacji WBC z obrońcą tytułu Keithem Holmesem, ale przegrał przez techniczny nokaut w 12. rundzie. Była to pierwsza zawodowa porażka Woodhalla.

27 marca 1998 w Telford pokonał jednogłośnie na punkty Thulaniego Malingę, odbierając mu tytuł mistrza świata WBC w kategorii superśredniej. Obronił ten pas wygrywając niejednogłośnie na punkty z Glennem Catleyem (5 września 1998 w Telford) i przez techniczny nokaut w 6. rundzie z Vincenzo Nardiello (13 lutego 1999 w Newcastle). 23 października tego roku w Telford Mankus Beyer pokonał go jednogłośnie na punkty i odebrał tytuł mistrzowski. Woodhall wygrał potem jedną walkę i 16 grudnia 2000 w Sheffield zmierzył się z Joe Calzaghe o tytuł mistrza świata organizacji WBO w wadze superśredniej, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie. Była to ostatnia walka Woodhalla. Ogółem stoczył 29 pojedynków, z których wygrał 26 (16 przed czasem) i przegrał 3[4].

Przypisy

  1. a b Richie Woodhall, olympedia.org [dostęp 2021-08-27] (ang.).
  2. 5.World Championships – Moscow, Soviet Union – September 17 – October 1 1989, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-27] (ang.).
  3. 14.Commonwealth Games – Auckland, New Zealand – January 24 – February 3 1990, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-27] (ang.).
  4. Richie Woodhall, boxrec.com [dostęp 2021-08-27] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.