Rick Rubin

Rick Rubin
Ilustracja
(c) jasontheexploder, CC BY 3.0

Rubin we wrześniu 2006
Imię i nazwisko

Frederick Jay Rubin

Pseudonim

DJ Double R

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1963
Lido Beach, Nowy Jork

Pochodzenie

Nowy Jork

Instrumenty

gitara elektryczna, fortepian, sampler

Gatunki

rock, hip-hop, Heavy metal, country, pop, Blues, world music

Zawód

producent muzyczny

Aktywność

od 1982

Wydawnictwo

Def Jam Recordings
American Recordings
Columbia Records

Zespoły
Hose (1982–1986)
Beastie Boys (1984–1986)

Rick Rubin, właśc. Frederick Jay Rubin (ur. 10 marca 1963[1]) – amerykański producent muzyczny żydowskiego pochodzenia[2][3], współzałożyciel wytwórni Def Jam Recordings, założyciel i właściciel wytwórni American Recordings oraz jeden z prezesów wytwórni Columbia Records, zajmujący się przede wszystkim muzyką z gatunku hip-hop i heavy metal. Należał do rockowego zespołu Hose, z którym w 1983 wydał album o nazwie Hose. W latach 80. był pierwszym DJ-em hip-hopowego zespołu Beastie Boys, występując na scenie pod pseudonimem DJ Double R[4].

W 1984 roku w Nowym Jorku założył wytwórnię Def Jam, a w wyniku niezgodności ze wspólnikiem, Russellem Simmonsem, przeniósł się do Los Angeles, gdzie w 1989 r. stworzył Def American. W 1993 r. wytwórnia ta zmieniła nazwę na American Recordings.

W 2007 roku magazyn Time umieścił go na liście 100 Najbardziej Wpływowych Osób Świata[5].

Zespoły i artyści współpracujący do tej pory z Rubinem to m.in. Adele, Beastie Boys, Aerosmith, The Cult, Danzig, Slayer, Johnny Cash, Public Enemy, Run-D.M.C., AC/DC, Red Hot Chili Peppers, Rage Against the Machine, The Black Crowes, The Mars Volta, System of a Down, Limp Bizkit, Slipknot, Linkin Park, Metallica, Gossip, U2, Black Sabbath, Jay-Z, Kanye West, Eminem, Lady Gaga oraz Imagine Dragons.

Przyjaźni się z Owenem Wilsonem[6] i Chrisem Rockiem[7]. Jest buddystą[8], wegetarianinem[9], wielbicielem wrestlingu[6] i surfingu.

Dyskografia

Nagrody

Grammy Awards
  • 2007 – Grammy Award for Producer of the Year, Non-Classical
  • 2009 – Grammy Award for Producer of the Year, Non-Classical

Filmografia

Literatura przedmiotu

  • Jake Brown, Rick Rubin: In the Studio, ECW Press, 2009, ISBN 978-1-55022-875-5[11]

Przypisy

  1. Alex Ogg: The men behind Def Jam: the radical rise of Russell Simmons and Rick Rubin. Omnibus Press, 2002, s. 22. ISBN 978-0-7119-8873-6.
  2. Jew Watch – Jewish Entertainment. [dostęp 2010-04-05]. (ang.).
  3. Rick Rubin – Photos, News, Music Reviews. [dostęp 2010-09-20]. (ang.).
  4. Beastiemania.com – Who Is Who – Rick Rubin. [dostęp 2010-10-04]. (ang.).
  5. Full List – The TIME 100 – TIME. [dostęp 2010-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-05)]. (ang.).
  6. a b Rick Rubin, music’s rock – USATODAY.com. [dostęp 2010-10-04]. (ang.).
  7. Rick Rubin: Hit Man – TIME. [dostęp 2010-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-24)]. (ang.).
  8. Rick Rubin book: In The Studio. [dostęp 2010-04-05]. (ang.).
  9. Rick Rubin- Life Among the Wildflowers. [dostęp 2010-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-28)]. (ang.).
  10. Sound City (2013). imdb.com. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
  11. METALLICA, SLAYER Featured In 'Rick Rubin: In The Studio’ Book – Feb. 18, 2009. blabbermouth.net. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

RickRubinSept09.jpg
(c) jasontheexploder, CC BY 3.0
Rick Rubin in September 2006.