Rita Gombrowicz
Imię i nazwisko urodzenia | Marie-Rita Labrosse |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Zawód, zajęcie | teoretyk literatury francuskiej |
Narodowość | francuska |
Małżeństwo | |
Odznaczenia | |
Rita Gombrowicz (ur. 1935 w Pierrefonds w Kanadzie) – badaczka literatury; spadkobierczyni twórczości i wdowa po pisarzu Witoldzie Gombrowiczu.
Życiorys
Urodziła się jako Marie-Rita Labrosse w Pierrefonds w Kanadzie. Jej przodkowie pochodzili z Normandii i Burgundii. Uczęszczała do katolickiej szkoły z internatem. Studiowała literaturę francuską na Uniwersytecie w Montrealu, a później na Sorbonie w Paryżu i na Uniwersytecie w Nicei-Aix-en-Provence, gdzie obroniła doktorat z biografii Colette w maju 1968 roku.
W maju 1964 roku, podczas konferencji w Abbaye de Royaumont, poznała Witolda Gombrowicza. Została jego towarzyszką życia w ostatnich latach, osobistą sekretarką, a później spadkobierczynią jego twórczości. To dzięki jej osobistym staraniom dzieła Gombrowicza przetłumaczono na ponad 40 języków[1].
22 października 1964 roku, zamieszkała z Gombrowiczem w centrum francuskiego miasta Vence. Przez ponad pięć lat mieszkali w willi Alexandrine (adres: 36 place du Grand Jardin, Vence). W 2017 roku została utworzona tam Przestrzeń Muzealna Witolda Gombrowicza.
Na pół roku przed śmiercią pisarza, 28 grudnia 1968 w Vence, pobrali się[1]. Świadkami na ich ślubie byli Maria i Bohdan Paczowscy[2], którzy byli ich bliskimi przyjaciółmi i po których zachowała się bogata korespondencja z nimi. Bohdan Paczowski był również autorem wielu ciekawych fotografii Rity i Witolda Gombrowiczów.
Po śmierci Witolda Rita Gombrowicz mieszkała przez siedem lat w Mediolanie, a następnie przeniosła się do Paryża.
Rita Gombrowicz jest kuratorką prac męża. Dzięki jej staraniom jego prace co roku wydawane są w różnych krajach. Do dziś książki Gombrowicza zostały przetłumaczone na 40 języków[3].
Wydała dwie książki biograficzne poświęcone Witoldowi Gombrowiczowi: Gombrowicz w Argentynie i Gombrowicz w Europie.
W 2007 roku, 4 października, Rada Miasta Lublin nadała Ricie Gombrowicz tytuł honorowego obywatela Lublina[4].
W 2013 roku opublikowała osobiste dzienniki Gombrowicza pod tytułem Kronos (Wydawnictwo Literackie). Dzienniki wzbudziły duże zainteresowanie mediów i czytelników z powodu nigdy wcześniej nieopublikowanych prywatnych kontrowersyjnych przemyśleń i refleksji Gombrowicza oraz szczegółów z jego prywatnego życia[5][6].
Publikacje
- Gombrowicz w Argentynie. Świadectwa i dokumenty 1939/63. - Wydawnictwo Denoël, Paryż 1984 (1987 wydanie w języku polskim)
- Gombrowicz w Europie. Świadectwa i dokumenty 1963/69. - Wyd. Denoël, Paryż 1988
- Gombrowicz w Argentynie. Świadectwa i dokumenty 1939/63.- Wyd. Noir sur Blanc, Paryż 2004 (wydanie poprawione i rozszerzone)
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Rita Gombrowicz: I tak poświęciłabym się pisarzom [wywiad], Culture.pl [dostęp 2021-03-18] (pol.).
- ↑ Wydarzenia : Gombrowicz, www.muzeumgombrowicza.pl [dostęp 2021-03-18] .
- ↑ Rita Gombrowicz : En toutes lettres | Scène | Voir.ca, voir.ca [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ O uroczystości na stronie samorządu Lublina (w tym film). [dostęp 2013-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ https://web.archive.org/web/20130509024049/http://kultura.onet.pl/ksiazki/rozmowy/rita-gombrowicz-kronos-czyli-tajny-dziennik-gombro,1,5486568,artykul.html Wywiad z Ritą Gombrowicz
- ↑ Żona Witolda Gombrowicza o książce "Kronos": Mam nadzieję, że nie nadużyłam jego zaufania | naTemat.pl, natemat.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis, mkidn.gov.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"