Rita Grande
 | |
| Państwo |  Włochy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1975 Neapol |
| Wzrost | 177 cm |
| Masa ciała | 66 kg |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 1990 |
| Zakończenie kariery | 2005 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 3 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 24 (5 listopada 2001) |
| Australian Open | 4R (2001, 2002) |
| Roland Garros | 4R (2001) |
| Wimbledon | 4R (2004) |
| US Open | 4R (1996) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 WTA, 3 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (28 maja 2001) |
| Australian Open | QF (2001) |
| Roland Garros | QF (1999, 2002) |
| Wimbledon | 3R (1997, 1998) |
| US Open | 3R (1996, 2004) |
Rita Grande (ur. 23 marca 1975 w Neapolu) – włoska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka z Atlanty (1996) i Sydney (2000).
Kariera tenisowa
Zawodową tenisistką była w latach 1990–2005. W 1995 roku zadebiutowała w Wielkim Szlemie podczas US Open 1995 po przejściu eliminacji. Pierwszy triumf w turnieju WTA Tour odniosła w 2001 roku w Hobart. Później wygrała jeszcze w Bratysławie w 2001 roku i w Casablance. Najwyższe miejsce w rankingu WTA osiągnęła 5 listopada 2001 roku zajmując 24. pozycję.
W latach 1994–2003 reprezentowała Włochy w Fed Cup notując bilans sześciu zwycięstw i trzynastu porażek.
Grande dwukrotnie startowała na igrzyskach olimpijskich, w Atlancie (1996) i Sydney (2000). W Atlancie odpadła w pierwszej rundzie singla, natomiast w Sydney doszła do drugiej rundy gry pojedynczej i poniosła porażkę w pierwszej rundzie gry podwójnej, partnerując Silvii Farinie Elii[1].
Wygrane turnieje rangi WTA Tour
Singel
- 2001 Hobart (finał: Jennifer Hopkins 0:6, 6:3, 6:3)
- 2001 Bratysława (finał: Martina Suchá 6:1, 6:1)
- 2003 Casablanca (finał: Antonella Serra Zanetti 6:2, 4:6, 6:1)
Debel
- 1999 ’s-Hertogenbosch (z Silvia Farina Elia) (finał: Cara Black / Kristie Boogert 7:5, 7:6(2))
- 2000 Hobart (z Émilie Loit) (finał: Alicia Molik / Kim Clijsters 6:4, 4:6, 6:4)
- 2000 Palermo (z Silvia Farina Elia) (finał: Ruxandra Dragomir / Virginia Ruano Pascual 6:4, 0:6, 7:6(6))
- 2001 Auckland (z Alexandra Fusai) (finał: Emmanuelle Gagliardi / Barbara Schett 7:6(4), 6:3)
- 2001 Hobart (z Tathiana Garbin) (finał: Christina Wheeler / Catherine Barclay-Reitz 6:2, 7:6(3))
Starty w Wielkim Szlemie
| Turniej | Bilans | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000 | 1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 |
| Australian Open | 13–9 | – | 1r | 2r | 4r | 4r | 1r | 3r | 2r | 2r | 3r | – |
| French Open | 11–9 | – | 2r | 3r | 3r | 4r | 2r | 1r | 2r | 1r | 2r | – |
| Wimbledon | 8–9 | – | 4r | 2r | 2r | 1r | 2r | 2r | 2r | 1r | 1r | – |
| US Open | 11–7 | 1r | 1r | 1r | 1r | 1r | 2r | 2r | 1r | 2r | 4r | 2r |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (0–1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 1993 | Wimbledon | Trawiasta |  Nancy Feber | 6:7(3), 6:1, 2:6 |
Przypisy
- ↑ Rita Grande Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-05] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 21 września 2017].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 21 września 2017].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 21 września 2017].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Snoop z niderlandzkiej Wikipedii, Licencja: Attribution
Rita Grande