Robert Góralczyk (hokeista)

Robert Góralczyk
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1943
Wyry

Data i miejsce śmierci

18 maja 1984
Oświęcim

Robert Góralczyk (ur. 21 marca 1943 w Wyrach, zm. 18 maja 1984 w Oświęcimiu) – polski hokeista, trener, olimpijczyk z Sapporo 1972, Innsbrucku 1976.

Jeden z najdłużej grających obrońców (1955–1981) w historii polskiego hokeja na lodzie. Zawodnik klubów: Fortuna Wyry (1955–1963), Legii Warszawa (1963–1965) i Baildonu Katowice (1966–1981). W 19 sezonach ligowych rozegrał 605 meczów (6. miejsce w ilości rozegranych meczów w historii polskiego hokeja) podczas których zdobył 188 bramek.

Będąc zawodnikiem Legii Warszawa zdobył w roku 1964 tytuł mistrza Polski. W latach 1965, 1973–1976 zdobył tytuł wicemistrza Polski.

W reprezentacji Polski rozegrał 158 spotkań (w latach 1965–1976), w których zdobył 26 bramek.

Uczestnik mistrzostw świata w:

  • 1966 – Polska zajęła 8. miejsce,
  • 1967 (grupa B-1) – 9. miejsce,
  • 1969 (grupa B-2) – 8. miejsce,
  • 1970 – 6. miejsce,
  • 1972 (grupa B-1) – 7. miejsce,
  • 1973 – 5. miejsce,
  • 1974 – 5. miejsce,
  • 1976 – 7. miejsce.

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 i 1976 roku był członkiem drużyny hokejowej, która podczas obu turniejów uplasowała się na 6. miejscu.

Po zakończeniu kariery sportowej trener. Pracował w Unii Oświęcim. Zginął (według oficjalnego protokołu przekazanego przez MO) w Oświęcimiu w wypadku samochodowym w 1984 roku (nieoficjalnie został przypadkowo trafiony kulą wystrzeloną ze strzelnicy MO, obok której przejeżdżał).

Brat Feliksa Góralczyka, również hokeisty i olimpijczyka z Sapporo 1972.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).