Robert Plant

Robert Plant
Ilustracja
Robert Plant na występie w Manchesterze, Palace Theatre, 2010
Imię i nazwisko

Robert Anthony Plant

Pseudonim

Rob, Planty

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1948
West Bromwich, Anglia

Instrumenty

harmonijka ustna, tamburyn, gitara

Typ głosu

tenor

Gatunki

hard rock[1], blues-rock[1], rock albumowy[1], rock and roll[1], rock alternatywny[1], indie rock[1], neo-psychodelia[1]

Zawód

wokalista, autor tekstów

Aktywność

od 1966

Wydawnictwo

Atlantic, Swan Song

Powiązania

Strange Sensations

Współpracownicy
Jimmy Page, John Bonham, John Paul Jones
Zespoły
Band of Joy (1966, 1967–1968, 2010–2011)
Led Zeppelin (1968–1980)
The Honeydrippers (1984)
Page & Plant (1994–1998)
Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Robert Anthony Plant (ur. 20 sierpnia 1948 w West Bromwich[1]) – brytyjski wokalista rockowy i autor tekstów, frontman zespołu Led Zeppelin.

W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów metalowych wszech czasów według Hit Parader[2]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records[3]. W 2009 został uhonorowany Komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE)[4].

Życiorys

Kariera do 1980

Robert Plant przyszedł na świat 20 sierpnia 1948 w West Bromwich, w hrabstwie Staffordshire (Wielka Brytania), a dorastał na przedmieściu Birmingham – Kidderminster. W wieku 13 lat zainteresował się rock and rollem, a jego idolem stał się Elvis Presley. Od 15 roku życia Plant występował z lokalnymi zespołami bluesowymi w roli wokalisty, by wkrótce porzucić dom oraz naukę i zająć się muzyką. Jednym z pierwszych jego zespołów był The Crawling King Snakes, w którym za perkusją siedział jego rówieśnik i późniejszy przyjaciel John „Bonzo” Bonham. Następnie Plant współpracował z grupą Listen, z którą wydał singel. Nagranie przeszło jednak bez echa. Plant i „Bonzo” spotkali się ponownie w zespole The Band of Joy. Mimo odnoszonych sukcesów formacja ta rozpadła się w roku 1968 i Plant został bez pracy. Aby poprawić swoją sytuację finansową, zatrudnił się w ekipie brukującej drogi. Wkrótce jednak rozpoczął występy z Alexisem Kornerem i zespołem Hobbstweedle. Podczas jednego z występów tej grupy, wysoki głos wokalisty zwrócił uwagę gitarzysty Jimmy’ego Page’a, który zaproponował Plantowi udział w swoim nowym projekcie. Ten chętnie przyjął propozycję i dołączył do zespołu Page’a, który przyjął później nazwę Led Zeppelin. W grupie tej występowali ponadto: John Paul Jones i Bonham (rekomendowany przez wokalistę).

Kariera po rozpadzie Led Zeppelin

Robert Plant z The Band Of Joy 2011 r.

25 września 1980 roku zmarł John Bonham. Jego odejście stanowiło kres historii Led Zeppelin. Po tym wydarzeniu Robert Plant postanowił zająć się karierą solową, którą rozpoczął od albumu Pictures at Eleven z 1982, później były The Principle of Moments (1983), Shaken ‘N’ Stirred (1985), Now & Zen (1988), Manic Nirvana (1990) i Fate of Nations (1993). Na krążkach tych Plant eksperymentował z muzyką wschodu, muzyką pop, jazzem i bluesem. Nie zabrakło też typowo rockowych brzmień w stylu Led Zeppelin oraz elementów progresywnych. Twórczość Roberta spotkała się z dużym uznaniem na całym świecie i zaowocowała sukcesem komercyjnym.

W 1994 Plant wznowił współpracę z Jimmym Page’em. Duet wydał dwie płyty, po czym w 1999 zawiesił działalność. Rok 2002 przyniósł kolejny longplay wokalisty – Dreamland, zawierający utwory skomponowane przez innych artystów. Wkrótce światło dzienne ujrzała składanka Sixty Six to Timbuktu z największymi hitami i nigdy niepublikowanymi utworami Roberta, w roku 2005 na półkach sklepów muzycznych pojawił się Mighty Rearranger – ciepło przyjęty przez krytykę i fanów, a w 2007 roku album „Raising Sand” z wokalistką bluegrassową Alison Krauss. Album otrzymał sześć nagród Grammy, między innymi dla płyty roku[5].

Do 2011 roku działał w stworzonej przez siebie Band of Joy, grając blues, gospel, folk i country oraz nowe wersje utworów Led Zeppelin. Dla potrzeb nowej grupy nawiązał współpracę m.in. z gitarzystą Buddym Millerem i piosenkarką country Patty Griffin[5].

Dyskografia

Albumy studyjne
TytułDane dot. albumuPozycja na liścieCertyfikat
UK
[6]		USA
[7]		AUS
[8]		NZL
[9]		SWE
[10]		CHE
[11]		NOR
[12]
Pictures at Eleven
  • Data: 28 czerwca 1982
  • Wydawca: Swan Song Records
2561632–17
  • USA: platynowa płyta[13]
  • CAN: platynowa płyta[14]
  • UK: srebrna płyta[15]
The Principle of Moments
  • Data: 11 lipca 1983
  • Wydawca: Es Paranza Records
7810141––
  • USA: platynowa płyta[13]
  • UK: złota płyta[15]
Shaken ‘N’ Stirred
  • Data: 20 maja 1985
  • Wydawca: Es Paranza Records
1920283133––
  • USA: złota płyta[13]
Now and Zen
  • Data: 29 lutego 1988
  • Wydawca: Es Paranza Records
10627718–12
  • USA: 3x platynowa płyta[13]
  • UK: złota płyta[15]
Manic Nirvana
  • Data: 19 marca 1990
  • Wydawca: Es Paranza Records
15122624–––
  • USA: złota płyta[13]
  • CAN: platynowa płyta[14]
  • UK: srebrna płyta[15]
Fate of Nations
  • Data: 27 maja 1993[16]
  • Wydawca: Es Paranza Records
63437101932–
  • USA: złota płyta[13]
  • CAN: złota płyta[14]
  • UK: srebrna płyta[15]
Dreamland
(Robert Plant & the Strange Sensation)
  • Data: 16 lipca 2002[17]
  • Wydawca: Mercury Records
2040––527426
Mighty Rearranger
(Robert Plant & the Strange Sensation)
  • Data: 10 maja 2005[18]
  • Wydawca: Sanctuary Records
4225127134710
  • UK: srebrna płyta[15]
Band of Joy
  • Data: 14 września 2010
  • Wydawca: Rounder Records
3518–6–2
  • UK: złota płyta[15]
Lullaby and... The Ceaseless Roar
(Robert Plant & the Sensational Space Shifters)
  • Data: 8 września 2014[19]
  • Wydawca: Nonesuch Records
210227662
  • UK: srebrna płyta[15]
Carry Fire
(Robert Plant & the Sensational Space Shifters)
  • Data: 13 października 2017[20]
  • Wydawca: Nonesuch Records
3141671279
„–” album nie był notowany.
Współpraca
TytułDane dot. albumuPozycja na liścieCertyfikat
UK
[6]		USA
[7]		AUS
[8]		NZL
[9]		SWE
[10]		CHE
[11]		NOR
[12]
Raising Sand (oraz Alison Krauss)
  • Data: 23 października 2007[21]
  • Wydawca: Rounder Records
224533321
  • USA: platynowa płyta[13]
  • CAN: platynowa płyta[14]
  • UK: platynowa płyta[15]
Kompilacje
TytułDane dot. albumuPozycja na liścieCertyfikat
UK
[6]		USA
[7]
Sixty Six to Timbuktu
  • Data: 4 listopada 2003[22]
  • Wydawca: Atlantic
27134
  • UK: srebrna płyta[15]
Nine Lives (Box Set)
  • Data: 12 września 2006[23]
  • Wydawca: Es Paranza, Atlantic
––
„–” album nie był notowany.
Albumy wideo
TytułDane dot. albumu
Soundstage
(Robert Plant and the Strange Sensation)
  • Data: październik 2006
  • Wydawca: Zoë Records
Live from the Artists Den
(Robert Plant & The Band of Joy)
  • Data: 10 lipca 2012
  • Wydawca: Universal Music Group

Wybrana filmografia

TytułRokRolaUwagiŹródło
In Dreams: The Roy Orbison Story1999jako on samfilm dokumentalny, reżyseria: Mark Hall[24]
Freddie Mercury Himself2006jako on samfilm dokumentalny, reżyseria: Rudi Dolezal[25]
Robert Plant: By Myself2010jako on samfilm dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley[26]
Taken by Storm: The Art of Storm Thorgerson and Hipgnosis2011jako on samfilm dokumentalny, reżyseria: Roddy Bogawa[27]
Genius of Bert Jansch: Folk, Blues & Beyond2014jako on samfilm dokumentalny, reżyseria: Janet Fraser-Crook[28]

Nagrody i wyróżnienia

RokKategoriaTytułemNagrodaNotaŹródło
2007Best Pop Collaboration With VocalsGone Gone Gone (Done Moved On)GrammyLaur[29]
2008Record Of The YearPlease Read The LetterLaur
Album Of The YearRaising SandLaur
Best Pop Collaboration With VocalsRich WomanLaur
Best Country Collaboration With VocalsKilling The BluesLaur
Best Contemporary Folk/Americana AlbumRaising SandLaur

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Bill Meredith: Robert Plant Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  2. ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. www.hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. (ang.).
  3. ↑ The 50 Greatest Metal Front-Men of All Time!. www.roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  4. ↑ Sean Michaels: Led Zeppelin’s Robert Plant awarded CBE. www.theguardian.com. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).
  5. ↑ a b Daily Telegraph, Neil McCormick: [Rockowy bóg za kulisami].
  6. ↑ a b c Robert Plant UK Albums Chart. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
    Robert Plant & Alison Krauss UK Albums Chart. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  7. ↑ a b c Robert Plant Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  8. ↑ a b Robert Plant Australian Albums Chart. www.australian-charts.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  9. ↑ a b Robert Plant New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  10. ↑ a b Robert Plant Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  11. ↑ a b Robert Plant Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2015-08-06]. (niem.).
  12. ↑ a b Robert Plant Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  13. ↑ a b c d e f g RIAA: Robert Plant. www.riaa.com. [dostęp 2021-05-13]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Music Canada: Robert Plant. musiccanada.com. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e f g h i j BPI: Robert Plant. www.bpi.co.uk. [dostęp 2015-08-06]. (ang.).
  16. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Robert Plant Fate of Nations review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  17. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Robert Plant Dreamland review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  18. ↑ Thom Jurek: Robert Plant & the Strange Sensation Mighty Rearranger review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  19. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Robert Plant & the Sensational Space Shifters / Robert Plant lullaby and... The Ceaseless Roar review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  20. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Robert Plant & the Sensational Space Shifters / Robert Plant Carry Fire review. www.allmusic.com. [dostęp 2017-10-13]. (ang.).
  21. ↑ Thom Jurek: Robert Plant / Alison Krauss Raising Sand review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-18]. (ang.).
  22. ↑ Thom Jurek: Robert Plant Sixty Six to Timbuktu review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  23. ↑ Thom Jurek: Robert Plant Nine Lives review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-04-20]. (ang.).
  24. ↑ In Dreams: The Roy Orbison Story (1999). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  25. ↑ Freddie Mercury Himself (2006). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  26. ↑ Robert Plant: By Myself (2010). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  27. ↑ Taken by Storm: The Art of Storm Thorgerson and Hipgnosis (2011). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  28. ↑ Genius of Bert Jansch: Folk, Blues & Beyond (2014). www.imdb.com. [dostęp 2016-03-12]. (ang.).
  29. ↑ Grammy: Robert Plant. www.grammy.com. [dostęp 2015-08-09]. (ang.).
Robert Plant
Strange Sensation
Albumy studyjne i EP-ki
  • Pictures at Eleven
  • The Principle of Moments
  • Shaken ’N’ Stirred
  • Now and Zen
  • Manic Nirvana
  • Fate of Nations
  • Dreamland (Robert Plant & Strange Sensation)
  • Mighty Rearranger (Robert Plant & Strange Sensation)
  • Band of Joy
  • Lullaby and... The Ceaseless Roar (Robert Plant & the Sensational Space Shifters)
  • Carry Fire (Robert Plant & Sensational Space Shifters)
Albumy koncertowe
Kompilacje
  • Sixty Six to Timbuktu
  • Nine Lives (Box Set)
Wideografia
  • Soundstage (Robert Plant and Strange Sensation)
Współpraca
Powiązane
Led Zeppelin
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Single
Inne utwory
Książki
Inne
Tribute
Powiązane

Media użyte na tej stronie

Order BritEmp (civil) rib.PNG
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Robert Plant at the Palace Theatre, Manchester.jpg
Autor: Phil King, Licencja: CC BY 2.0
Robert Plant playing live at the Palace Theatre, Manchester, on Sunday the 31st of October 2010
RobertPlant.jpg
Autor: zosogirl, Licencja: CC0
Zdjęcie Roberta Planta wykonane w Warszawie