Robert Spaemann

Robert Spaemann

Fotografia z 2010
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1927 Berlin
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 2018 Stuttgart
profesor nauk filozoficznych
Doktorat	1952 Uniwersytet w Münsterze
Habilitacja	1962
Profesura	1973
Doktor honoris causa Katolicki Uniwersytet Lubelski – 2012
Uczelnia	Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet w Monachium Uniwersytet w Stuttgarcie

Robert Spaemann (ur. 5 maja 1927 w Berlinie, zm. 10 grudnia 2018 w Stuttgarcie^[1][2]) – niemiecki filozof, profesor uniwersytetów w Stuttgarcie, Heidelbergu i Monachium.

Życiorys

Doktoryzował się w 1952 roku na Uniwersytecie w Münsterze u Joachima Rittera. W 1962 habilitował się w dziedzinie filozofii i pedagogiki; w tym samym roku podjął pracę w Wyższej Szkole Technicznej w Stuttgarcie i na Uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1972 wykładał na Uniwersytecie w Monachium, prowadził też wykłady w Paryżu, Rio de Janeiro, Louvain-la-Neuve, a także w Chińskiej Akademii Nauk Społecznych w Pekinie. W roku 2001 przyznano mu nagrodę Karla Jaspersa Uniwersytetu i miasta Heidelberg^[3].

Wielokrotny uczestnik spotkań z Janem Pawłem II, założyciel Stowarzyszenia na rzecz obrony liturgii trydenckiej w Kościele katolickim.

Jego dzieła zostały przełożone na 14 języków; podejmowane w nich zagadnienia wchodzą w zakres nowożytnej historii idei, filozofii przyrody, antropologii, etyki i filozofii politycznej^[3].

28 maja 2012 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał Spaemannowi tytuł doctora honoris causa.

Poglądy

Jego prace koncentrują się wokół zagadnienia etyki chrześcijańskiej. W zakres jego zainteresowań wchodziły: bioetyka, ekologia i prawa człowieka. Za życia uważany był za jednego z najważniejszych żyjących etyków cnót. Był wysoko ceniony przez papieża Benedykta XVI. W publikacji z 1989 roku „Glück und Wohlwollen” (Szczęście a życzliwość) Spaemann bronił tezy, że szczęście wywodzi się z życzliwego działania, że człowiek stworzony jest przez Boga jako istota społeczna po to, by pomagać innym, odnaleźć prawdę i sens w zawiłym i bezładnym świecie.

Książki przełożone na język polski

• Szczęście a życzliwość. Esej o etyce, tłum. Jarosław Merecki SDS, RW KUL, Lublin 1996.
• Podstawowe pojęcia moralne, tłum. Jarosław Merecki SDS, Patrycja Mikulska, RW KUL, Lublin 2000.
• Osoby. O różnicy między czymś a kimś, tłum. Jarosław Merecki SDS, seria: Terminus 22, Oficyna Naukowa, Warszawa 2001.
• Granice. O etycznym wymiarze działania, tłum. Jarosław Merecki SDS, seria: Terminus 40, Oficyna Naukowa, Warszawa 2006.
• (wraz z Reinharden Löwem) Cele naturalne. Dzieje i ponowne odkrycie myślenia teleologicznego, tłum. Andrzej Półtawski, seria: Terminus 49, Oficyna Naukowa, Warszawa 2008.
• Odwieczna pogłoska. Pytanie o Boga i złudzenie nowożytności, tłum. Jarosław Marecki SDS, seria: Visiae mundi 1, Oficyna Naukowa, Warszawa 2009.
• Rousseau – człowiek czy obywatel. Dylemat nowożytności, tłum. Jarosław Merecki SDS, seria: Visiae mundi 5, Oficyna Naukowa, Warszawa 2011.
• Kroki poza siebie. Przemówienia i eseje, tłum. Jarosław Merecki, seria: Visiae mundi 6, Oficyna Naukowa, Warszawa 2012.

Przypisy