Rock elektroniczny

Rock elektroniczny
Pochodzenie

rock, rock psychodeliczny, rock progresywny, muzyka elektroniczna

Czas i miejsce powstania

lata 60. XX wieku, Wielka Brytania

Instrumenty

syntezator, bas, perkusja, perkusja elektroniczna

Gatunki pokrewne

ambient, electronica, EDM, industrial, new age, techno

Podgatunki
alternative dance, big beat, cold wave, cybergrind, dance-punk, dance-rock, dark wave, digital hardcore, electroclash, electronicore, ethereal wave, indietronica, industrial metal, krautrock, nowa fala, new rave, rock industrialny, space rock, synthpunk

Rock elektroniczny (znany również jako synthrock, electro-rock, techno-rock lub digital rock) – gatunek muzyki rockowej, w którym dominującym jest wykorzystanie instrumentów elektronicznych. Rock elektroniczny jest częścią szerokiego nurtu muzyki elektronicznej.

Pod koniec lat 60. wraz z rozwojem rocka psychodelicznego i progresywnego, muzycy reprezentujący te style zaczęli używać znacznie udoskonalonych syntezatorów[1][2]. Elektroniczne brzmienie stało się wręcz synonimem progresywności. Pionierami zastosowania elektroniki w muzyce rockowej były takie brytyjskie zespoły i tacy twórcy, jak Yes, King Crimson, Camel, Keith Emerson i inni[3]. W muzyce tych grup wykorzystanie elektronicznych instrumentów było tylko jednym z elementów brzmienia. Odmienne podejście przyjęli niemieccy muzycy rockowi, którzy w swej twórczości praktycznie wyłącznie oparli się na elektronicznym instrumentarium. Do pionierów tego stylu należeli Tangerine Dream, Klaus Schulze i Ash Ra Tempel[4]. W obecnych czasach rock elektroniczny jest wykonywany przez zespoły jak np. AWOLNATION, Twenty One Pilots[5] czy Imagine Dragons.

Z czasem z elektronicznego rocka wykształciła się cała gama stylów muzycznych takich jak: ambient, electronica, elektroniczna muzyka taneczna, techno[6], a także industrial[7]. Elektroniczne brzmienie jest także dominujące w muzycznej emanacji filozofii new age[8].

Przypisy

  1. J. Stuessy and S. D. Lipscomb, Rock and Roll: its History and Stylistic Development (London: Pearson Prentice Hall, 6th edn., 2008), ISBN 0-13-601068-7, s. 21. (ang.)
  2. R. Brice, Music Engineering (Oxford: Newnes, 2nd edn., 2001), ISBN 0-7506-5040-0, s. 108-9. (ang.)
  3. T. Pinch and F. Trocco, Analog Days: The Invention and Impact of the Moog Synthesizer (Harvard University Press, 2004), ISBN 0-674-01617-3, s. 207. (ang.)
  4. P. Bussy, Kraftwerk: Man, Machine and Music (London: SAF, 3rd end., 2004), ISBN 0-946719-70-5, s. 15–17. (ang.)
  5. {{{tytuł}}}, thepopbreak.com [dostęp 2020-05-24].
  6. Techno (ang.). AllMusic. [dostęp 2013-06-02].
  7. Industrial rock (ang.). AllMusic. [dostęp 2011-02-22].
  8. T. Holmes, Electronic and Experimental Music: Technology, Music, and Culture (London: Routledge, 3rd edn., 2008), ISBN 0-415-95781-8, s. 403. (ang.)