Rocko Schamoni

Rocko Schamoni
Imię i nazwisko

Tobias Albrecht

Data i miejsce urodzenia

8 maja 1966
Lütjenburg

Gatunki

fun punk, post punk

Zawód

muzyk, pisarz, aktor

Aktywność

od 1988[1]

Strona internetowa

Rocko Schamoni (właśc. Tobias Albrecht, inne pseudonimy Roddy Dangerblood[1], King Rocko Schamoni[1]) (ur. 8 maja 1966 w Lütjenburgu w Szlezwiku-Holsztynie) – niemiecki pisarz, muzyk, aktor, stały członek grupy komików Studio Braun, współwłaściciel klubu Golden Pudel Club w Hamburgu.

Życiorys

W latach 1981–1982 grał w zespole Fun-Punkowym Warhead, który następnie zmienił nazwę na Public Enemy[2] a później na Die Götter[3]. Uczestniczył w trasach koncertowych razem z grupami Die Toten Hosen i Die Goldenen Zitronen, występując w Niemczech, Austrii i Szwajcarii[3]. Członek zespołów Connection Point i Motion[3].

Pierwszy singiel wydał w 1988[1]. W latach 1990–1992 zagrał główną rolę w dwóch filmach krótkometrażowych Rollo Aller![3]. Skomponował muzykę do spektaklu Elfriede Jelinek Ein Sportstück[3]. W 2000 i 2002 produkował muzykę do spektakli Schorscha Kameruna w teatrze Schauspielhaus Pfauen w Zurychu, a w 2004 stworzył oprawę muzyczną do sztuki Oscara Wilde’a Bunbury dla wiedeńskiego Burgtheater[3].

W 2000 zadebiutował powieścią Risiko des Ruhms[3]. W 2004 ukazała się jego druga książka Dorfpunks, w której zawarł wspomnienia z okresu dorastania na przełomie lat 70. i 80. XX wieku[3]. W 2007 opublikował trzecią powieść Sternstunden der Bedeutungslosigkeit – historię Michaela Sonntaga, samotnego bezrobotnego w Hamburgu[3]. Michael Sonntag powraca w kolejnej powieści Tag der geschlossenen Tür (2011).

Od końca lat 80. XX wieku współtworzy trio komiczne Studio Braun – wraz z Heinzem Strunkiem (właśc. Mathias Halfpape) i z Jakiem Palmingerem (właśc. Heiner Ebber)[4].

Na początku lat 90. XX wieku Schamoni wraz z przyjaciółmi, m.in. Schorschem Kamerunem, założył w Hamburgu Pudel Klub, gdzie występowali m.in. Tocotronic, Das neue Brot, Cat Power czy Evan Dando. Po zamknięciu klubu, Schamoni i Kamerun założyli Golden Pudel Club[5].

Dyskografia

Albumy

  • 1988: Vision (LP, Weser Label)
  • 1990: Jeans und Elektronik
  • 1991: Disco
  • 1993: Ex-Leben (z Motion)(CD, What’s so funny about)
  • 1995: Galerie Tolerance
  • 1996: Die frühen Werke des Monsieur 70 Volt
  • 1999: Showtime
  • 2002: Der Schwere Duft von Anarchie (CD, Virgin)
  • 2003: The Best of Rocko Schamoni (DoCD/LP, Trikont)
  • 2007: Rocko Schamoni & Little Machine (CD, Trikont; LP, Nobistor)

Albumy ze Studio Braun

  • 1998: Gespräche (CD, Mercury)
  • 1999: Gespräche 2 (CD, Ariola)
  • 2000: Jeans Gags (CD, Ariola)
  • 2001: FC St. Pauli & TSC Studio Braun – 1:1:0 am Millerntor (CD, Freizeit/Universal)
  • 2002: Fear of a Gag Planet (CD, Ariola)
  • 2004: Ein Kessel Braunes (CD, Trikont)

Single

  • 1987: Liebe kann man sich nicht kaufen (7“-Weser Label)
  • 1990: Ich will Liebe (7“-Vinyl, Weser Label; Maxi-CD/12“-Vinyl, Polydor)
  • 1990: Was kostet Liebe (7“-Vinyl, Polydor)
  • 1990: Mendocino (Duett mit Michael Holm)
  • 1991: Nackt in Las Vegas (7“-Vinyl/Maxi-CD, Polydor)
  • 1999: Showtime Remixe (12“-Vinyl, Trikont)
  • 2002: Geld ist eine Droge (Maxi-CD, Virgin)
  • 2002: Heart of Plastic (12“-Vinyl/Maxi-CD, Virgin)
  • 2005: Mauern (Maxi-CD, Trikont; 7“-Vinyl, Nobistor)
  • 2006: Muster (Maxi-CD, Trikont; 7“-Vinyl, Nobistor)

Single ze Studio Braun

  • Die andere Realität/ Joy (7“-Vinyl, Nobistor)
  • Bierchen/Mariacron/Bier-Hypochonder (7“-Vinyl, Nobistor)

Twórczość literacka

  • 2000: Risiko des Ruhms
  • 2004: Dorfpunks
  • 2007: Risiko des Ruhms: Director's Cut
  • 2007: Sternstunden der Bedeutungslosigkeit
  • 2011: Tag der geschlossenen Tür

Filmografia

  • 1988: Ballhaus Barmbek
  • 1990: Rollo Aller!
  • 1992: Rollo Aller! 2
  • 1993: Die Ratte
  • 2004: Jazzclub – Der frühe Vogel fängt den Wurm
  • 2005: Wir waren niemals hier
  • 2005: Am Tag als Bobby Ewing starb
  • 2007: 20.000 Jahre Studio Braun – Ein Jubiläum feiert Geburtstag (DVD)
  • 2008: Fleisch ist mein Gemüse
  • 2008: Rollo Aller! 4
  • 2009: Dorfpunks

Przypisy

  1. ↑ a b c d Andreas Fanizadeh. „Rocko Schamoni, das klingt nach Welt”. „Die Tageszeitung”, 27.09.2008 (niem.). [dostęp 2010-08-29]. 
  2. ↑ Die Toten Hosen: DTH/Freunde: Interview mit Rocko Schamoni, Entertainer (im Mai 2000) (niem.). [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)].
  3. ↑ a b c d e f g h i 3Sat: Rocko Schamoni ist ein Entertainer (niem.). [dostęp 2010-08-29].
  4. ↑ Frank Schäfer: Rocko Schamoni (Rolling Stone Januar 2008) (niem.). styczeń 2008. [dostęp 2010-08-29].
  5. ↑ Rolf Hosfeld: Kulturverführer Hamburg 2006: Clubs, Theater, Museen, Kinos, Galerien, Events, Szene. Helmut Metz Verlag, 2005, s. 91. ISBN 3-937742-10-7. [dostęp 2010-08-29]. (niem.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Rocko schamoni gitarre.jpg
(c) Smalltown Boy, CC-BY-SA-3.0
Rocko Schamoni mit seiner Band "Little Machine" im Heidelberger de:Karlstorbahnhof