Rokosowo (Koszalin)

Rokosowo
Część miasta Koszalina
Państwo Polska
Województwo zachodniopomorskie
MiastoKoszalin
Położenie na mapie Koszalina
Mapa konturowa Koszalina, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rokosowo”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Rokosowo”
Ziemia54°11′20″N 16°13′33″E/54,188944 16,225917
Portal Polska
Osiedla Koszalina

Rokosowo (do 1945 niem. Rogzow[1]) – osiedle we wschodniej części Koszalina u stóp Góry Chełmskiej, przebiega przez nie droga krajowa 206.

Historia

Wieś istniała od II połowy XIII wieku, w 1266 biskup Hermann von Gleichen lokował Koszalin, któremu nadał okoliczne wsie, ale wymienione po raz pierwszy w 1286[2] Rokosowo zostało darowane koszalińskiemu klasztorowi Cystersów[3]. Dalsze losy wsi były związane bezpośrednio z pobliskim miastem, przez wieś biegł trakt do Polanowa. W 1820 w Koszalinie przebito mur miejski i wybudowano nową drogę z mostem na Dzierżęcince[2], w połowie XIX wieku dukt biegnący przez Rokosowo utwardzono[3]. Ludność do XIX wieku utrzymywała się z roli, na gliniastej i piaszczystej glebie sadzono żyto, ziemniaki, owies, pszenicę i jęczmień, którym handlowano. Centrum wsi stanowił murowany dwór, który był prostym budynkiem porośniętym bluszczem[3]. W przeważającej części we wsi mieszkali ewangelicy, podlegali parafii w kościele zamkowym w Koszalinie[3], natomiast cmentarz był położony przy głównej drodze do Koszalina[4].

Po wybudowaniu Przedmieścia Friedricha Wilhelma Rokosowo graniczyło bezpośrednio z Koszalinem, w 1914 wybudowano koszary piechoty[2]. W 1919 na granicy wsi i miasta powstały pierwsze domy spółdzielcze dla policjantów[2]. Od 1 maja 1926 do Rokosowa kursował tramwaj linii 2[2], eksploatację linii zakończono w 1937. W 1934 Rokosowo połączono z Chełmoniewem w jedno sołectwo, nie miało to wpływu na wysokość podatków, ani prawa własności gruntów[3]. W 1935 znacznie rozbudowano koszary, powstał kompleks zabudowy typu garnizonowego[2].

W 1945 polska administracja zmieniła nazwę z Rogzow na Rogaczewo, 5 września otworzono szkołę podstawową. W 1947 zmieniono nazwę na Rokosowo[2], 4 lutego 1954 wieś przyłączono do Koszalina. 31 grudnia 1959 przyłączono do Rokosowa zakład przemysłowy działający w Chełmoniewie[2]. W 1983 na terenie dawnego cmentarza rozpoczęto budowę kompleksu sakralnego wraz z kościołem pw. Św. Wojciecha, uroczysta konsekracja miała miejsce 5 kwietnia 1987[4]. W 1990 do Rokosowa przyłączono całe Chełmoniewo, Dzierżęcino, Lubiatowo i Zagórzyno, po pięciu latach przyłączone osiedla utworzyły oddzielną jednostkę samorządową pod nazwą Lubiatowo[2]. Obecnie w granicach Rokosowa działa Zespół Szkół nr 11, hospicjum oraz centrum handlowe Forum Koszalin[5]

Przypisy

  1. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  2. a b c d e f g h i Historia osiedla, Rada Osiedla Rokosowo w Koszalinie. rokosowo.koszalin.pl. [dostęp 2016-04-09].
  3. a b c d e Franz Schwenkler "Köslin" 1966, ahnenforschung. ahnenforschung.daniel-pomrehn.de/. [dostęp 2016-04-09].
  4. a b Anna Macul „Historia parafii pw. św. Wojciecha w Koszalinie”. parafiawojciech.pl. [dostęp 2016-04-09].
  5. Plan miasta Koszalina Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera Warszawa 2007 ​ISBN 978-83-7539-046-9

Media użyte na tej stronie

Koszalin location map.png
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreetMap location map of Koszalin, Poland
  • top = 54.2795
  • bottom = 54.1339
  • left = 16.1125
  • right = 16.324
West Pomeranian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.65 N
  • S: 52.58 N
  • W: 13.95 E
  • E: 17.10 E
Koszalin administrative division 2010.svg
Autor: Cojan, Licencja: CC BY 3.0
Podział administracyjny Koszalina na jednostki pomocnicze (osiedla)