Roman Czejarek

Roman Czejarek

Roman Czejarek (2010)
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1966 Szczecin
Zawód, zajęcie	dziennikarz, radiowiec, pisarz, fotograf i konferansjer
Miejsce zamieszkania	Dąbrowa Chotomowska
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Szczecińska, Uniwersytet Szczeciński, Szkoła Główna Handlowa
Pracodawca	Polskie Radio
Małżeństwo	Sylwia Omen (od 2008)
Dzieci	syn Maciej (ur. 2010) syn Mikołaj (ur. 2013)
Odznaczenia
Strona internetowa

	Roman Czejarek 12 grudnia 2018
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Roman Maciej Czejarek (ur. 20 czerwca 1966 w Szczecinie) – polski dziennikarz, prezenter, konferansjer, publicysta, autor humorystycznych opowiadań, z wykształcenia inżynier elektryk. Związany z Radiową Jedynką.

Życiorys

Pracę w mediach rozpoczął bezpośrednio po maturze w V Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Asnyka w Szczecinie, najpierw w Akademickim Radiu Pomorze (dziennikarz, z-ca redaktora naczelnego, szef programowy)^[1], później w Polskim Radiu Szczecin^[2] (reporter, prowadzący „Studio Bałtyk”). W tym samym czasie rozpoczął współpracę z gazetami lokalnymi („Morze i Ziemia”) oraz ogólnopolskimi (m.in. „Polityka”, „Przegląd Tygodniowy”, „Tygodnik Kulturalny”, „Karuzela”^[3]). Pierwszą dużą popularność przyniósł mu wielokrotnie nagradzany reportaż „Kup Pan czaszkę” (1986) ujawniający szokujące kulisy handlowania ludzkimi szczątkami w Polsce^[4]. Od 1986 do 1990 korespondent i współpracownik Radiowej Trójki oraz Rozgłośni Harcerskiej.

Od 1991 w Warszawie w Pierwszym Programie Polskiego Radia (najpierw „Muzyka i Aktualności”, później „Sygnały dnia”)^[2]. Od 1992 roku szef „Lata z Radiem”, prowadzący audycje i imprezy plenerowe. Organizator największych w Polsce tras koncertowych, autor płyt i kaset z przebojami Lata z Radiem^[3], które zdobyły status złotych, platynowych i multiplatynowych, autor trzech książek o historii audycji. Pomysłodawca i realizator wielu akcji promujących zdrowy styl życia, bezpieczeństwo oraz popularyzację wiedzy. Od 2005 roku związany z akcją charytatywną „Choinki Jedynki”.

W latach 1994–1997 najmłodszy w historii członek zarządu i wiceprezes Polskiego Radia S.A.^[2]

W latach 1993–2011 współpracownik Telewizji Polskiej SA, najpierw w TVP1 (m.in. „Kawa czy herbata?” oraz „Nocne Rozmowy”), później w TVP2 (m.in. „Pytanie na śniadanie” oraz teleturnieje „Tele Milenium” i „Gilotyna”)^[5]. Po zakończeniu współpracy z telewizją publiczną przez dwa lata w Grupie TVN (Telewizja TTV).

Autor kilkuset tekstów prasowych publikowanych w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej”, „Spotkaniach”, „Wokandzie”, „Super Expressie”, "Zielonym Sztandarze" i wielu innych tytułach ogólnopolskich^[3], również w pismach specjalistycznych takich jak „Morza, statki i okręty”, „Zabytki Heritage”, "Toga" oraz w pismach regionalnych Pomorza Zachodniego "Profit", „Szczeciner”.

W latach 2007–2010 dziennikarz w Porozumieniu Radiowym Plus, a później w Grupie Radiowej TIME (Radio VOX FM, poranki „Kto rano wstaje”).

W latach 2008–2010 rzecznik prasowy Międzynarodowych Targów Książki^[6] w Warszawie.

Od 1999 do 2019 członek jury konkursu „Grand Press”^[7][8][9]. Z udziału w jury zrezygnował w 2020 ze względu na kontrowersje w ocenie wywiadu Beaty Lubeckiej z Radia Zet z aktywistką LGBT Margot^[10]. Od 2013 roku związany z Ogólnopolskim Konkursem Piosenki Artystycznej OFPA^[11] w Rybniku. Od 2015 juror międzynarodowego Festiwalu „Ślimakowe Rytmy”^[12]. Członek Rady Programowej Kongresu „Zdrowie Polaków" 2021^[13].

Współautor gry „Kupiec Szczeciński” (część merytoryczna), pierwszej w Polsce gry planszowej związanej z prawdziwą historią miasta, której premiera miała miejsce w maju 2016 roku^[14]. W listopadzie 2017 roku opracował część drugą „Szczeciński Spekulant”.

Miłośnik dalekich podróży. Był m.in. w Afganistanie^[15], Laosie, Syrii^[16], Peru i na Kubie. Kilkakrotnie przemierzył Stany Zjednoczone. W 2008 i 2009 roku był uczestnikiem i rzecznikiem prasowym międzynarodowych wypraw badawczych na dno Kanionu Colca w Ameryce Południowej^[17][18]. Otrzymał za to specjalne wyróżnienie przyznane przez Uniwersytet w Arequipie (Peru), a w Polsce m.in. nagrodę za najlepsze fotografie kondorów.

Znany kolekcjoner starych pocztówek ze Szczecina i Pomorza Zachodniego (przełom XIX i XX wieku)^[19]. Autor wielu książek poświęconych dawnemu Szczecinowi, uhonorowany tytułem Ambasadora Szczecina^[20][21]. Od lat aktywnie zaangażowany w ratowanie i odbudowę zamku joannitów w Swobnicy^[22]. Zbiera też płyty analogowe (jego kolekcja liczy kilka tysięcy krążków).

Autor i prowadzący internetowy kanał radiowy ABBA NON STOP^[23][24], uruchomiony 7 listopada 2021 roku, z okazji publikacji płyty Abby „Voyage”, po 40 latach przerwy w pracach zespołu.

Żonaty, dwoje dzieci, trzy koty. Jego babcia była Niemką, a ojciec Karol, germanista i niemcoznawca, urodził się w Berlinie.

Przebieg kariery zawodowej

• 1985–1990: Akademickie Radio Pomorze, dziennikarz, szef programowy.
• 1985–1990: Polskie Radio Szczecin – rozgłośnia regionalna, dziennikarz.
• 1991–2006: Program 1 Polskiego Radia, dziennikarz, redakcje: „Sygnały dnia”, „Lato z radiem”.
• 1992–2006, 2010–2015: szef „Lata z Radiem”, organizator tras koncertowych.
• 1993–2002: TVP1, dziennikarz „Kawa czy herbata?”.
• 1994–1997: wiceprezes zarządu Polskiego Radia.
• 1999: korespondent Polskiego Radia ze szczytu NATO w Waszyngtonie.
• 2000–2001: TVP2, prowadzący teleturniej Tele Milenium.
• 2001–2003: TVP1, dziennikarz „Nocne Rozmowy”.
• 2004–2006, 2010-2011: TVP2, dziennikarz „Pytanie na śniadanie”.
• 2007–2008: Super Express, autor cyklu przewodników „Polska według Czejarka” (55 odcinków).
• 2007–2010: VOX FM, autor i prowadzący poranny program „Kto rano wstaje”.
• 2009: TVP1, autor i prowadzący program „Niezwykłe podróże rzeczy i ludzi”.
• 2009-2011: TVP2, prowadzący teleturniej „Gilotyna”.
• 2010-2016: Program 1 Polskiego Radia, kierownik Redakcji Magazynów, redakcja: „Cztery pory roku”.
• 2012-2013: TTV, prowadzący programy: „Raz lepiej, raz gorzej” i „Studio TTV”.
• 2016-: Program 1 Polskiego Radia, cykl wielogodzinnych audycji „na żywo” z różnych miejsc Polski pod wspólnym tytułem „Jedyne takie miejsce”
• 2021-: autor podcastów #PodróżeCzejarka
• 2021-: pomysłodawca, autor i prowadzący internetowe radio ABBA NON STOP

Publikacje

• "Moje Lato z Radiem" (1998, ISBN 83-910006-0-5)
• "Wielkie gotowanie: Lato z Radiem od kuchni" (2003, ISBN 83-89221-16-0)
• "Szczecińskie czterofajkowce" (2005, ISBN 83-921866-8-0)
• "Szczecin na starych pocztówkach" (wyd I 2005, wyd II 2012, ISBN 83-88742-99-X)
• "Zamki na starych pocztówkach" (2006, ISBN 83-7415-101-3, ISBN 978-83-7415-101-6)
• "Swobnica – Wildenbruch" (wyd I 2007, wyd II rozszerzone 2013, ISBN 83-923059-3-0)
• "Szczecin i okolice na starych pocztówkach" (wyd I 2007, wyd II 2012, ISBN 978-83-61253-02-0)
• "Zakony rycerskie na ziemiach pogranicza" (współautor, 2007, ISBN 978-83-924594-3-9)
• "Szczecin przełomu wieków XIX/XX" (wyd I 2008, wyd II uzupełnione 2016, ISBN 978-83-61253-31-0)
• "Polska według Czejarka" (2009, ISBN 978-83-61253-57-0)
• "Szczecin i okolice w obiektywie Maksa Dreblowa" (2009, ISBN 978-83-61805-03-8)
• "Kolorowy Szczecin" (2013, wyd II zmienione 2021, ISBN 978-83-7729-077-4)
• "Tramwaje w Polsce" (współautor, 2013, ISBN 978-83-7729-215-0)
• "Kochane Lato z Radiem" (2014, ISBN 978-83-63656-08-9)
• "Sekrety Szczecina" (2014, ISBN 978-83-7729-223-5)
• "Sekrety Szczecina cz. 2" (2015, ISBN 978-83-7729-268-6)
• "Dlaczego w Szczecinie jest ciepło?" (współautor i redaktor całości, 2016, ISBN 978-83-7729-345-4)
• "Szczecin, którego nie ma" (2016, ISBN 978-83-7729-339-3)
• "Sekrety Pomorza Zachodniego" (2017, wyd II poprawione 2020 ISBN 978-83-7729-394-2)
• "Sekrety Szczecina cz. 3" (2018, ISBN 978-83-7729-381-2)
• "Sekrety polskich kolei" (2019, ISBN 978-83-7729-379-9)
• "Sekrety polskiego lotnictwa" (2020, ISBN 978-83-7729-360-7)
• "Kultowe teleturnieje" (2021, ISBN 978-83-8053-963-1)

Roman Czejarek jest także współautorem gier planszowych "Kupiec szczeciński" (2016) oraz "Szczeciński Spekulant" (2017)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[25]
• Złoty Krzyż Zasługi (2005)^[26]
• Srebrny Krzyż Zasługi (2000)^[27]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2012)^[28]
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2005)^[29]
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1992)^[30]
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1997)^[31]
• Złota odznaka honorowa „Za zasługi dla statystyki RP” (1993)^[32]

Nagrody

Liczne nagrody za reportaże radiowe, np.:

• 1986 "Kup Pan czaszkę" – reportaż roku.
• 1988 "Kości zostały rzucone" – reportaż roku.
• 1989 "Układanka" – nagroda specjalna Prezesa Radiokomitetu.

Autor słuchowisk radiowych (m.in. nagroda za najlepsze słuchowisko s-f w 1985).

Nagrody za najlepsze akcje plenerowe i medialne, m.in. MediaTrend w 2002 (akcja "Wielkie gotowanie")^[33], Srebrny medal Akademii Polskiego Sukcesu w 2003^[34], "Biały Kruk" w 2004.

Główna nagroda w kategorii fotografia na VI Festiwalu Twórczości Audiowizualnej Mediatravel w 2009^[35].

Honorowy „Złoty Inżynier” 2009 wybrany w plebiscycie Przeglądu Technicznego^[36].

W 2010 wyróżniony honorowym tytułem Ambasador Szczecina przez Radę Miasta Szczecina oraz Prezydenta Szczecina Piotra Krzystka^[20][21].

W 2019 otrzymał tytuł Turystycznego Dziennikarza Roku 2018 w kategorii audycja radiowa przyznany po raz pierwszy w historii przez Polską Organizację Turystyczną^[37].

Przypisy

Bibliografia

Część informacji pochodzi bezpośrednio ze strony domowej Romana Czejarka (za zgodą autora).

Linki zewnętrzne

• Strona domowa Romana Czejarka. czejarek.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-08-05)].
• Strona internetowa Lata z Radiem