Roman Misztal

Roman Misztal

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1932 Poczapy, Polska, obecnie Ukraina
Data śmierci	24 października 2017
Przebieg służby
Lata służby	1951–1995
Siły zbrojne	SZ PRL i SZ RP
Jednostki	Zarząd II SG WP
Stanowiska	attache wojskowy Ambasady PRL w Ottwie zastępca szefa i szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP zastępca szefa Sztabu Generalnego WP do spraw systemów kierowania dowódca Sił Pokojowych ONZ w Syrii dowódca Misji Obserwatorów Wojskowych ONZ w Tadżykistanie
Odznaczenia

Roman Misztal (ur. 11 maja 1932 w Poczapach, zm. 24 października 2017^[1]) – generał dywizji SZ RP, żołnierz wywiadu wojskowego SZ PRL i SZ RP, doktor nauk humanistycznych, szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP (1981-1990), dowódca Sił Pokojowych ONZ w Syrii (1991–1994)

Życiorys

W latach 1938–1939 ukończył dwie klasy szkoły powszechnej w Poczapach. Podczas okupacji uczęszczał do szkoły podstawowej w Złoczowie. Po wojnie zamieszkał wraz z rodziną w Trzebnicy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum.

• 1950 matura, początek studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej
• 1951 powołanie do ludowego Wojska Polskiego i kontynuacja studiów w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie
• 1954 ukończenie studiów na Fakultecie Lotniczym Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie z dyplomem inżyniera
• 1954–1957 starszy inżynier w Laboratorium Aerodynamiki Katedry Aerodynamiki i Konstrukcji Samolotów Fakultetu Lotniczego
• 1956 ukończenie wieczorowego kursu magisterskiego z dyplomem magistra inżyniera
• 1957–1958 starszy pomocnik kierownika sekcji wydziału operacyjno-szkoleniowego Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1958–1959 starszy pomocnik szefa wydziału Oddziału III Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1959–1961 oficer do zleceń attachatu wojskowego PRL przy Ambasadzie PRL w Dystrykcie Kolumbia, zdekonspirowany i wydalony ze Stanów Zjednoczonych (Sławomir Cenckiewicz Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943-1991 (wprowadzenie do syntezy), ISBN 978-83-7506-875-7)
• 1961–1962 kierownik sekcji wydziału operacyjno-szkoleniowego Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1962–1965 starszy pomocnik szefa wydziału I w Oddziale V Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1965–1966 szef Wydziału I w Oddziale V Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1969–1972 Attaché wojskowy, morski i lotniczy Ambasady PRL w Ottawie
• 1973–1976 szef Oddziału XII Zarządu II Sztabu Generalnego WP (przygotowanie żołnierzy WP do udziału w misjach pokojowych ONZ w Egipce i Korei)
• 1976 doktorat w dziedzinie nauk humanistycznych w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego
• 1976–1979 starszy inspektor Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1979–1981 zastępca szefa Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1981–1990 szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP
• 1989–1991 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP do spraw systemów kierowania
• wrzesień 1991 – listopad 1994 dowódca Sił Pokojowych ONZ w Syrii
• 1994–1995 - dowódca Misji Obserwatorów Wojskowych ONZ w Tadżykistanie (powołany przez Sekretarza Generalnego ONZ)
• 12 lipca 1995 zakończenie zawodowej służby wojskowej i przejście w stan spoczynku
• W 1996 – jeden z inicjatorów powołania Klubu Generałów WP, w latach 1997–1999 zastępca Prezesa Klubu, a od 19 marca 2001 (po śmierci gen. dyw. Mieczysława Dębickiego) do września 2001 – pełniący obowiązki prezesa, następnie do 10 września 2007 – członek Rady Klubu.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[2] (kwatera BII-1-7)^[3].

Awanse

• chorąży, podporucznik, porucznik – w trakcie studiów w WAT (1951–1954)
• kapitan – 1954
• major – 1959
• podpułkownik – 1965
• pułkownik – 1974
• generał brygady – 30 września 1982 (akt nominacyjny wręczył mu 11 października 1982 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński)
• generał dywizji – 5 listopada 1991 (akt nominacyjny wręczył mu 11 listopada 1991 w Belwederze prezydent RP Lech Wałęsa)

Życie prywatne

Był synem Edmunda i Marii z Kilarskich. Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z dr nauk medycznych Stanisławą Misztal (1934–1991). Małżeństwo miało syna i dwie córki^[4][3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
• Złoty Krzyż Zasługi (1966)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1975)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1977)
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Medal W Służbie Pokoju (ONZ, dwukrotnie – 1983 i 1992)

I inne.

Przypisy

Bibliografia

• M. Jędrzejko, M. L. Krogulski, M. Paszkowski Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej, wyd. von Boroviecky, Warszawa 2002, s. 83-84
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 520–522
• https://web.archive.org/web/20100328130158/http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/pl_mtbw.php
• https://web.archive.org/web/20110612051338/http://www.wat.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=8&Itemid=56
• http://www.klubgeneralow.pl/historia-klubu-generalow-wp/
• BIP IPN, Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa